Τέλος εποχής που αν και άργησε δεν είναι τυχαίο!
Όπως σε όλα τα πράγματα τίποτα δεν κρατάει αιώνια, συνεπώς θα ερχόταν η μέρα που η Τότεναμ θα τερμάτιζε ξανά πάνω από την Άρσεναλ! Η αλήθεια είναι πως το περίεργο συνέβη πέρσι και όχι φέτος, αφού η κατάρρευση της τελευταίας μέρας στο περσινό πρωτάθλημα ήταν το οξύμωρο και όχι αυτό που φυσιολογικά συμβαίνει αυτή τη στιγμή! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η αλλαγή σκυτάλης στην πρωτοκαθεδρία του βόρειου Λονδίνου φαινόταν πως έρχεται τουλάχιστόν μια διετία τώρα! Από την μία έχουμε μία ομάδα με ενέργεια, ταλέντο, ένα νεαρό και ανερχόμενο προπονητή και ποδοσφαιριστές που δίνουν το 100 τοις εκατο μέσα στον αγωνιστικό χώρο! Από την άλλη πλευρά μία ομάδα με πολλά προβλήματα και ένα μάνατζερ που δείχνει αδύναμος να σταματήσει την κατρακύλα, με οπαδούς διχασμένους!
Γενικά η εικόνα δεν είναι καλή και αυτό που διαπιστώνει κάποιος είναι πως ενώ δεν λείπουν οι καλοί ποδοσφαιριστές αυτό που απουσιάζει πλήρως από την ενδεκάδα της Άρσεναλ είναι η αγριάδα στα μάτια! Με εξαίρεση τον Πέτρ Τσεχ που παραμένει σπουδαίος, τον Κοσιελνί και τον Αλέξις που έπαιζε με το μαχαίρι στα δόντια, οι υπόλοιποι σε αυτό το παιχνίδι ήταν σαν να μην παρουσιάστηκαν στον αγωνιστικό χώρο!
Το περίεργο είναι πως μόλις μία εβδομάδα πριν, οι κανονιέρηδες είχαν αντιδράσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ανατρέποντας την κατάσταση με την Μάντσεστερ Σίτι στον ημιτελικό του FA cup! Και αυτό είναι που πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι με την Άρσεναλ, αν δηλαδή είναι θέμα ποδοσφαιριστών, θέμα διάθεσης, θέμα τακτικής, ή απλά ζήτημα προπονητή!
Από την άλλη, η Τότεναμ μέσα στη σεζόν ωρίμασε! Έμαθε από τα περσινά της λάθη, συνέχισε να βελτιώνεται αγωνιστικά, γιγαντώνει νοητικά και έχει ένα υλικό το οποίο με σημαντικές αλλά λίγες προσθήκες μπορεί να φτάσει να στον τίτλο! Φτάνει να κρατήσει όλους τους σημαντικούς παίκτες, τον Κέιν τον Ερικσεν τον Αλι, τον Βερτονγκεν, τον Ντάιερ και τον Λιορίς!
Πιθανώς αν έρθουν κάποιες προτάσεις ο Ντάνιελ Λίβι δεν θα πει όχι ωστόσο αν πραγματικά οι Spurs επιθυμούν να πάρουν μετά από το 1961 το πρωτάθλημα θα πρέπει να μην αποδυναμωθούν! Ένα έξτρα πρόβλημα που θα πρέπει να διαχειριστεί η ομάδα την νέα χρονιά, είναι η μετακίνηση για τα εντός έδρας ματς στο Γουέμπλεΐ! Εκεί όπου φανερά φέτος, έμοιαζε εκτός των νερών της στο Champions league! Από την άλλη πλευρά, όπως μου επεσήμανε Αγγλος συναδέλφος και έχει δίκιο, με το δεδομένο πως θα παίζει στην πιο σημαντική διοργάνωση στην Ευρώπη και με δέλεαρ το Γουέμπλεϊ πιθανότατα θα τα κατάφερει να προσελκύσει καλύτερους παικτες το καλοκαίρι!
Η τελευταία φορά λοιπόν που η Τοτεναμ βρέθηκε πάνω από την Άρσεναλ ήταν το 1994-95, μια εποχή που μοιάζει πραγματικά πολύ μακρινή! Η Μπλάκμπερν Ροβερς ήταν η πρωταθλήτρια και η ΚΠΡ και η Γουίμπλεντον είχαν τερματίσει πάνω από τη Τσέλσι και τη Μάντσεστερ Σίτι πολύ πριν αυτές γίνουν υπερδυνάμεις! Ήταν μία άλλη εποχή στο αγγλικό ποδόσφαιρο, όπου ξένοι προπονητές δεν υπήρχαν και το στυλ ποδοσφαίρου ήταν πολύ διαφορετικό!
Όπως όλα τα πράγματα όμως,κάνουν κύκλο έτσι και η άφιξη του Βενγκέρ έφερε επανάσταση και άλλαξε τα πάντα! Το τέλος εποχής τώρα είναι εδώ και η επόμενη μέρα μοιάζει πιο ρόδινη για την Τοτεναμ από ότι για την Άρσεναλ ωστόσο το ποδόσφαιρο έχει αυτή την επιμονή να μας ξαφνιάζει!
Και κάτι ακόμα: Βεβαιότητες στον αθλητισμό δεν υπάρχουν! Ένας χρόνος είναι αιωνιότητα και αυτό έχει αποδειχθεί δεκάδες φορές! Εδώ ακόμα και μέσα στην ίδια σεζόν, τρεις μήνες, μερικές εβδομάδες ακόμα, αρκούν για να αλλάξουν όλα! Και ειδικά στο ποδόσφαιρο ισχύει ότι και στα αμοιβαία κεφάλαια: Οι προηγούμενες αποδοσεις δεν εξασφαλίζουν ποτέ τις επόμενες!
