Στα χέρια του η Τότεναμ γιγαντώθηκε ξανά!
Από την μέρα που πήγε στο Βόρειο Λονδίνο ο Ποκετίνο δεν κρύφτηκε ούτε προσπάθησε να βρει δικαιολογίες. Είπε άμεσα πως στόχος του ήταν να κάνει την Τότεναμ υπολογίσιμο μέγεθος. Και αυτό το έχει πετύχει απόλυτα. Γίνεται ολοφάνερο από τη βαθμολογία πως κάθε χρόνο βελτιώνει την ομάδα και ενοχλεί το κατεστημένο! Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακοπουλος.
Πέμπτη την πρώτη χρονιά του Αργεντινού στον πάγκο, τρίτη την επόμενη και τώρα δεύτερη για πρώτη φορά μετά το 1962-63! Η σταθερότητα με την οποία ολοένα και καθιερώνεται ανάμεσα στους πρωταγωνιστές η Τότεναμ είναι σίγουρα δουλειά του προπονητή αλλά και της διοίκησης, με τον κόσμο να σηκώνει πανό ευχαριστώντας και τον Ντάνιελ Λίβι στο αντίο του Γουάιτ Χαρτ Λέιν.
Η Τότεναμ στα χέρια της ENIC μεγάλωσε από το 2002 αλλά ο Ποκετίνο την γιγαντώνει! Η δουλειά από το 2006 όταν πλησίασε στο να βγει στο Champions League υπό τις οδηγίες του Γιόλ έμοιαζε να ξεκινάει και να γίνεται και ο Χάρι Ρέντναπ ήταν αυτος που την καθιέρωσε ανάμεσα στη πρώτη εξάδα και την έφτασε στον προημιτελικό του Champions League το 2011 πριν ο Βίλας Μπόας τοποθετησει τις βάσεις για να ανεβεί και άλλο ο πήχης!
Η άφιξη όμως του Ποκετίνο ήταν αυτή που άλλαξε τη δυναμική και η Τότεναμ μεταβλήθηκε από μία ομάδα που είχε δυνατότητες σε μία ομάδα που έχει απαιτήσεις από τον εαυτό της!
Σε μία σεζόν που έμεινε αήττητη στην έδρα της, κάτι που δεν είχε πετύχει από το 1965, και που έκανε 18 σερί νίκες σε όλες τις διοργανώσεις στο γήπεδο της κάτι που ούτε καν η ομάδα του Νταμπλ το 1961 δεν είχε καταφέρει, η Τοτεναμ με την εμφατική της εικόνα εναντίον της Γιουνάιτεντ επιβεβαιώνει πως από τη περσινή ψυχρολουσία στο τέλος της χρονιάς έμαθε! Δεν είναι συνηθισμένο μία ομάδα που έχει πολλούς νέους παίκτες να καταφέρνει μέσα από μία μεγάλη απογοήτευση να μαθαίνει και να ωριμάζει. Συνήθως το βάρος των απαιτήσεων και ο συνδυασμός της απογοήτευσης όταν πλησιάζεις τόσο πολύ σε ένα στόχο, όπως είχε γίνει πέρυσι στη διεκδίκηση του τίτλου με τη Λέστερ, γίνεται βαρίδι.
Αντίθετα ο Ποκετίνο και οι ποδοσφαιριστές του καταφέρανε να μάθουν και από το περσινό κάζο αλλά και από την κακή παρουσία τους στο φετινό Champions League. Ειδικά ο τρόπος που κυνήγησαν την Τσέλσι, από τα Χριστούγεννα και μετά, όταν ήταν 15 βαθμούς πίσω στη βαθμολογία και φτάσαμε μέχρι τον Μάιο για να απωλέσουν και μαθηματικά τον τίτλο, αποτελεί εύσημο!
Τώρα το επόμενο βήμα θα είναι μετέωρο, καθώς την επόμενη σεζόν θα πρέπει να αγωνιστούν στο Γουέμπλεΐ και να κρατήσουν το ίδιο πρόσωπο αλλά η εικόνα της ομάδας εγγυάται πως υπάρχει περιθώριο βελτίωσης! Δείγμα του πόσο καλύτερη ήταν φέτος η ομάδα είναι το γεγονός των 80 πόντων με ένα παιχνίδι να απομένει ενώ πέρσι με μόλις έναν περισσότερο (81)η Λέστερ πήρε τον τίτλο! Φυσικά θα χρειαστεί ενίσχυση και κυρίως θα πρέπει να μην φύγει κάποιος από τους βασικούς, ειδικά ο Κέιν, ο Ερικσεν ή ο Αλι. Όμως εκείνο που σίγουρα παρατηρεί κανείς είναι η αγωνιστική ταυτότητα που έχει αποκτήσει η ομάδα και ο τρόπος παιχνιδιού που στην τρίτη χρονιά πλέον του Ποκετίνο, είναι ολοφάνερο πως αποτελεί σφραγίδα του!
Σε ένα πρωτάθλημα που υπάρχουν τουλάχιστον έξι διεκδικήτριες, θα τον τοπικό μιλήσει κανείς για πιθανότητες της Τότεναμ τα επόμενα χρόνια να πάρει το πρώτο πρωτάθλημα έπειτα από το 1961. Το σίγουρο είναι πως η συζήτησή μας τον Αύγουστο θα περιλαμβάνει για τρίτη σερί χρονιά τους Spurs στους διεκδικητές και αυτό από μόνο του αποτελεί κάτι που δεν συνέβαινε στην ιστορία του κλαμπ από τη εποχή των 60s όταν είχε την ευτυχία να διαθέτει τον Τζίμι Γκριβς στην επίθεση και να διεκδικεί κάθε χρόνο το πρωτάθλημα! Δηλαδή το πληρέστερο φορ που είδαν τα αγγλικά γήπεδα, επτά φορες πρώτο σκόρερ εκείνη την εποχή! Δεν το λες και λίγο!
