Τελικά, ιστορία γράφουν οι παρέες! (pics & vid)
Το καλοκαίρι του 1966 η Αγγλία, η χώρα που κωδικοποίησε το ποδόσφαιρο έζησε τη δικαίωσή της με την κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σαν σήμερα (24/5), εννιά μήνες αργότερα, θα ερχόταν η ώρα της Βρετανίας να «βγάλει» και πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά σε επίπεδο συλλόγων. Το Κύπελλο Πρωταθλητριών, δεν θα κατέληγε στα χέρια Άγγλων, αλλά Σκωτσέζων! Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος γράφει για τη παρέα μιας... γειτονιάς που έφτασε στην κορυφή τον Μάιο του '67.
Είναι μια ιστορία, βγαλμένη κυριολεκτικά από τα παραμύθια!
Η Σέλτικ με όλους τους παίκτες της να έχουν γεννηθεί σε ακτίνα περίπου 40 χιλιομέτρων από το γήπεδό της, το θρυλικό «Πάρκχεντ», πέτυχε κάτι που στο σημερινό ποδόσφαιρο δεν υπάρχει περίπτωση να επαναληφθεί. Οι «Καθολικοί» όμως, χρωστούν την επιτυχία εκείνης της χρονιάς (αλλά και πολλά τρόπαια ακόμα) σε έναν... Διαμαρτυρόμενο! Τον πρώην παίκτη τους, Τζοκ Στιν, που ανέλαβε την ομάδα το 1965 και αμέσως την οδήγησε στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 12 ολόκληρα χρόνια, δίνοντάς της την ευκαιρία να συμμετάσχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Οι σκωτσέζικες ομάδες είχαν κάνει αρκετά καλές εμφανίσεις τα προηγούμενα χρόνια στη διοργάνωση, αλλά καμία δεν έφτασε τόσο μακριά όσο η Σέλτικ του ’67, μία ομάδα γεμάτη ταλέντο, ενθουσιασμό και πάθος για ποδόσφαιρο και νίκες: αμυντικός και αρχηγός ο Μπίλι Μακ Νιλ, τερματοφύλακας ο έμπειρος Ρόνι Σίμπσον, ακραίοι μπακ οι Τζιμ Κρεγκ και Τόμι Γκέμελ, δεξιά ο χαρισματικός Τζίμι «Τζίνκι» Τζόνστον, που έφυγε από τη ζωή το 2006. Πριν από την έναρξη της διοργάνωσης, ο Τζοκ Στιν αγόρασε και τον στράικερ Γουίλι Γουάλας για να αντικαταστήσει τον Στιβ Τσάλμερς και να τον τοποθετήσει στην επίθεση δίπλα στον Τζο Μακ Μπράιντ.
Οι «Καθολικοί» όμως στάθηκαν άτυχοι σε αυτό τον τομέα: ο Μακ Μπράιντ τραυματίστηκε σοβαρά , την ώρα που ο Γουάλας λόγω ενός λάθους δηλώθηκε στην ομάδα από τα...ημιτελικά και μετά! Ετσι ο Τσάλμερς κράτησε τη θέση του και αγωνίστηκε στα ματς του πρώτου γύρου, όπου οι «Καθολικοί» απέκλεισαν με δύο νίκες τη Ζυρίχη του Λάζλο Κουμπάλα, ο οποίος έκανε την τελευταία του ευρωπαϊκή εμφάνιση στα 39 του χρόνια. Επόμενο θύμα των Σκωτσέζων η γαλλική Ναντ και ακολούθησε στα προημιτελικά η Βοϊβοντίνα του Νόβισαντ που είχε προπονητή τον Βουγιαντίν Μπόσκοφ, που αργότερα θα οδηγούσε τη Ρεάλ και τη Σαμπντόρια σε τελικούς.
Για τρίτη σερί φορά οι «Χουπς» θα έφταναν σε ημιτελικά διασυλλογικής διοργάνωσης, αφού είχαν αποκλειστεί ένα βήμα πριν τον τελικό του Κυπελλούχων από την ουγγρική ΜΤΚ και τη Λίβερπουλ τα προηγούμενα χρόνια. Απέναντι στην Ντούκλα Πράγας δεν θα γινόταν το ίδιο. Οι Τσεχοσλοβάκοι είχαν εντυπωσιάσει αποκλείοντας προηγουμένως την Αντερλεχτ και τον Αγιαξ, του νεαρού Γιόχαν Κρόιφ, που με τη σειρά του είχε δώσει ένα καλό μάθημα στη Λίβερπουλ στον δεύτερο γύρο (5-1 μέσα σε πυκνή ομίχλη στο Αμστερνταμ και 2-2 στο «Ανφιλντ» ωστόσο η Ντούκλα ήταν μία ομάδα με παίκτες αρκετά μεγάλης ηλικίας, που είχαν φτάσει ήδη στο όριό τους και δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον ενθουσιασμό των παικτών του Στιν. Το 3-1 στη Γλασκώβη ακολουθήθηκε από ένα εύκολο 0-0 στην Πράγα και για πρώτη φορά βρετανική ομάδα έφτανε στον τελικό...
Αντίπαλος των Σκωτσέζων στη Λισσαβώνα θα ήταν η Ιντερ, που ήλπιζε σε επιστροφή στον «θρόνο» μετά από απουσία ενός έτους. Η Τορπέντο Μόσχας στον πρώτο γύρο «λύγισε» απέναντι στους παίκτες του Ερέρα, η ουγγρική Βάσας το ίδιο. Στα προημιτελικά, ο έμπειρος κόουτς είχε την ευκαιρία να πάρει εκδίκηση για τον αποκλεισμό από τη Ρεάλ τη προηγούμενη σεζόν και μάλιστα τα κατάφερε με δύο νίκες. Στα ημιτελικά αντιμετώπισε την Ερυθρά Σημαία Σόφιας, την έκπληξη της σεζόν (μέχρι τις μέρες μας πιο γνωστή ως ΤΣΣΚΑ) η οποία στον πρώτο γύρο είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό. Οι Βούλγαροι αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν: πήραν 1-1 στο Μιλάνο και παραχώρησαν ισοπαλία 2-2 στην έδρα τους. Η εμπειρία των «νερατζούρι» όμως μίλησε στο μπαράζ της Μπολόνια: 1-0 με γκολ του Ρενάτο Καπελίνι, ενός νεαρού που είχε επιστρέψει από το δανεισμό του στη Τζένοα έτοιμος να αρπάξει την ευκαιρία, και έτσι το σκωτσέζικο πάθος θα διεκδικούσε το στέμμα απέναντι στον ιταλικό ρεαλισμό.
Στις 25 Μαίου 1967, γράφτηκε το πιο ένδοξο κεφάλαιο στην ιστορία του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου. Στο δάσος Τζαμόρ, λίγο έξω από τη Λισσαβώνα, στο «Εστάδιο Νασιονάλ», το εθνικό στάδιο της χώρας σε σχήμα «πετάλου» που δεν προβολείς, κάτι που ανάγκασε τους διοργανωτές να ορίσουν την ώρα έναρξης του τελικού νωρίς το απόγευμα. Με τον ήλιο λοιπόν να καίει ακόμα, οι 55.000 θεατές την είδαν να μένει πίσω νωρίς στο σκορ. Μόλις στο έκτο λεπτό ο Κρεγκ ανέτρεψε τον Καπελίνι μέσα στην περιοχή και παρά τις διαμαρτυρίες, ο Ματσόλα έβαλε μπροστά στο σκορ από το σημείο του πέναλτι τους Ιταλούς. Οι Σκωτσέζοι, βγήκαν μπροστά να ισοφαρίσουν με «όπλο» τον ενθουσιασμό τους.
Στο 62’ τα κατάφεραν: σέντρα του Κρεγκ, σουτ του Γκέμελ και 1-1. Οι «Καθολικοί», ήξεραν ότι ο τελικός ήταν πλέον στα μέτρα τους. Και όταν στο 82’ ο βετεράνος Τσάλμερς (ναι, αυτός που ήταν να αντικατασταθεί στην αρχή της σεζόν) πέτυχε το νικητήριο γκολ, ο μύθος των «λιονταριών της Λισσαβώνας» είχε γεννηθεί. Και ο Τζοκ Στιν έμπαινε στο «πάνθεον» των ηρώων: θα ακολουθούσαν γι’ αυτόν και τη Σέλτικ άλλα οκτώ σερί πρωταθλήματα, πέντε Κύπελλα και πέντε Λιγκ Καπ Σκωτίας. Ο θρυλικός κόουτς, έφυγε από τη ζωή το 1985 στον πάγκο, από καρδιακή προσβολή την ώρα που καθοδηγούσε την Εθνική Σκωτίας σε εκτός έδρας ματς με την Ουαλία. Η καρδιά του τον πρόδωσε τη στιγμή που ομάδα του ισοφάριζε και πήγαινε στα μπαράζ!
Στην Καθολική πλευρά της Γλασκώβης το άγαλμα του έξω από το Πάρκχεντ, με το Κύπελλο πρωταθλητριών στα χέρια θυμίζει το λόγο για τον οποίο θα λατρεύεται πάντα….
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το απόσπασμα -με διαφορετικό τίτλο- είναι από το βιβλίο του Χρηστου Σωτηρακόπουλου "Ταξίδι στα Αστερια" που κυκλοφορει απο τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ και βραβευτηκε ως κουφαίο στη κατηγορία ΕΥ ΖΗΝ στα Public book awards 2017 και έχει γινει best seller.
Έξω από το Παρκχεντ μπροστά από το άγαλμα του αείμνηστου Τζοκ Στιν
Σπανιότατο προσωπικό κειμήλιο με όλες τις υπογραφές των λιονταριών της Λισσαβωνας...
Θυμηθείτε τον τελικό του '67:
