Κανονικά τώρα πρέπει να φύγει ο Βενγκέρ, αλλά...
Έχοντας γράψει το όνομα του οριστικά και αμετάκλητα στην ιστορία, κατακτώντας το έβδομο τρόπαιο στο FA cup ο Αρσέν Βενγκέρ σίγουρα θα σκέφτηκε πως θα ήταν ιδανικό να σταματούσε αυτή τη στιγμή! Ωστόσο ο ποδοσφαιρικός αλλά και ανθρώπινος εγωισμός του, τον οδηγούν κατά τα φαινόμενα στο να παραμείνει μία διετία ακόμα στον πάγκο, κυνηγώντας το αντίο με ένα πρωτάθλημα! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η αλήθεια είναι πως αυτός ο 136ος τελικός στην ιστορία της παλιότερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης του πλανήτη, ήταν και ένας από τους καλύτερους! Η μπάλα πήγαινε πάνω κάτω, οι ευκαιρίες πολλές, και οι δύο ομάδες ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο και όχι απλά να είναι νικήτριες στο τέλος! Και συνήθως σε τέτοιες μέρες, δεν κερδίζει ο καλύτερος (όλης της σεζόν) αλλά αυτός που στη συγκεκριμένη στιγμή το μάτι του γυαλίζει περισσότερο! Η Άρσεναλ από την αρχή φάνηκε πως νοητικά ήταν πολύ πιο έτοιμη για να παίξει και να διεκδικήσει τη νίκη.
Σαφέστατα βοηθήθηκε από το γκολ στο τέταρτο λεπτό του Σάντσες που ήταν χέρι και δεν έπρεπε να μετρήσει. Αυτό το τέρμα όμως της έδωσε την ώθηση για να πατήσει καλύτερα, να πιεσει σε κάθε σημείο του γηπέδου, να πηγαίνουν οι παίκτες της, σε όλες τις διεκδικήσιμες μπαλιές, πρώτοι. Μέχρι να καταλάβει η πρωταθλήτρια ομάδα του Κόντε, τι είχε συμβεί, θα μπορούσε να είναι πίσω στο σκορ ακόμα και με 3-0. Αλλά όσο οι κανονιέρηδες δεν κατάφερναν με ένα δεύτερο γκολ να δημιουργήσουν περισσότερη πίεση τόσο η αίσθηση που υπήρχε ήταν πως η Τσέλσι θα ισοφαρίσει. Και έτσι συνέβη, παρότι ενδιάμεσα είχε μείνει με 10 παίκτες, από την παντελώς ανόητη κίνηση του Μόουζες να "βουτήξει" για να πάρει πέναλτι!
Πάντως, για να είμαστε ακριβοδίκαιοι προκαλει απορία το γεγονός και μόνο πως αυτή η εξαιρετικά καλοδουλεμένη μηχανή που έχει στήσει ο Ιταλός προπονητής στο Στάμφορντ Μπριτζ, δυσκολευόταν τόσο να βρει χώρους στην αποδεκατισμένη σε αυτόν τον τελικό, άμυνα της Άρσεναλ!
Και από την άλλη αποτελεί τεράστιο τίτλο τιμής, σε αυτούς που έπαιξαν για τους παίκτες του Βενγκέρ, πως αφού είχε εξαντλήσει τα περιθώρια η Τσέλσι για να τους απειλήσει, κάποιες στιγμές κατέφυγε όπως ο Μόουζες σε extreme λύσεις!
Ένα δείγμα του πόσο ήθελαν οι παίκτες της Άρσεναλ να πάρουν αυτό το κύπελλο, ήταν η εμφάνιση του Μερτεζάκερ. Ο Γερμανός παγκόσμιος πρωταθλητής, παίζοντας για πρώτη φορά εδώ και 13 μήνες, έμεινε ολόκληρο το παιχνίδι στον αγωνιστικό χώρο και ήταν εξαιρετικός! Αλλά σε ένα τέτοιο ματς για να μπορέσεις να κερδίσεις δεν σου αρκούν ένας ή δύο ακόμα και τρεις παίκτες να ξεπεράσουν τον εαυτό τους! Ήταν σε συγκλονιστική μέρα ο Μπεγερίν και ο Ράμσεϊ, ο Οζιλ πέρασε κάποιες ονειρικές πάσες και παραλίγο να κάνει το 3-1 στο τέλος, ο Ζιρού με το που πέρασε στο παιχνίδι δημιούργησε το δεύτερο γκολ και ο Μονρεαλ περιόρισε την επιρροή της δεξιάς πλευράς της Τσέλσι στο παιχνίδι.
Όμως αυτός που δικαιούται να μπει δίπλα στον κορυφαίο του παιχνιδιού που δεν ήταν άλλος από τον Σάντσες, είναι ο Ρομπ Χόλντινγκ! Το παλικάρι που ήρθε στο Βόρειο Λονδίνο έναντι μόλις 3 εκατομυρίων ευρώ ήταν απίθανος περιορίζοντας στο ελάχιστο την παρουσία του Ντιεγκο Κόστα! Και το γεγονός πως ο σέντερ φορ της Τσέλσι κατάφερε τελικά κάποια στιγμή να ισοφαρίσει, δεν αποτελεί στίγμα αλλά απόδειξη της τεράστιας κλάσης του Βραζιλιάνου - με ισπανική υπηκοότητα πια- που έμοιαζε ικανός ακόμα και σε τέτοια μέτρια μέρα να γυρίσει τον τελικό για την ομάδα του που έπαιζε με δέκα παικτες!
Μάλιστα ο Ντιέγκο Κόστα, θα είχε ισοφαρίσει και πάλι αν ο Οσπίνα δεν έκανε την καλύτερη επέμβαση του ματς λίγο πριν το τέλος! Έτσι σε μία μέρα που τελείωσε ονειρικά για τον Βενγκέρ, με αποθέωση από την εξέδρα, με διθυραμβικά σχόλια για το πως έστησε την ομάδα του στον αγωνιστικό χώρο, με ένα ρεκόρ που θα ζήλευαν ολόκληρες ομάδες δηλαδή επτά Κύπελλα σε 19 χρόνια, αυτό που δεν μάθαμε είναι το αν θα μείνει! Επιμένω σχεδόν από τα Χριστούγεννα, έχοντας αναφέρει πολλές φορές στο ραδιόφωνο του ΣΠΟΡ FM πως η αίσθηση μου ήταν ότι θα μείνει και αυτό γιατί αποκλείεται ο Κρόνκε και η διοίκηση να επηρεαστούν από μια κακή χρονια αγνοώντας την σταθερότητα και την οικονομική σιγουριά που τους προσφέρει η παρουσία του Αλσατου στο πάγκο!
Θυμίζω πως ο Κρονκε που έχει ομάδες στο NBA NFL και στο baseball league αγόρασε πριν από εννιά χρόνια κάθε μετοχή της Άρσεναλ έναντι 6000 λιρών και τώρα αυτή η αξία ανά μετοχή είναι στις 13.500!
Ενώ λοιπόν ο μέσος οπαδός εκείνο που θέλει για την ομάδα του είναι τίτλους και διακρίσεις, ο κάθε λογής επενδυτής κοιτάει, ειδικά αν είναι Αμερικανός, τους αριθμούς και το τι λέει ο τραπεζικός λογαριασμός!
Υπό αυτή την άποψη ο Βενγκέρ έχει κερδίσει από τη διοίκηση το δικαίωμα να αποφασίσει μόνος του το ποτε θα φύγει και μετά την επικράτηση με τέτοιο εμφατικό τόπο στον τελικό, δεν βλέπω κάτι που να μου αλλάζει την αίσθηση! Εκείνο που κάθε οπαδος της Άρσεναλ μπορεί να αναρωτηθεί, είναι το γιατί αυτή η ομάδα που μπορεί να παίξει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, "εξαφανίζεται" κάθε χρόνο στο διάστημα μετά τα Χριστούγεννα και ως το ξεκίνημα του Μαρτίου!
Αυτό είναι ένα μόνιμο και άλυτο μυστήριο!
