Η ιστορία θα είναι πιο δίκαιος κριτής για τα όσα πέτυχε ο Ρούνεϊ!
Ηρθε όπως όλα δείχνουν η ώρα να φύγει πια ο Ρούνει από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Εβερτον δείχνει έτοιμη να ξαναπάρει στην αγκαλιά της τον πρώην παίκτη της δίνοντας του την ευκαιρία να κρατήσει ζωντανές τις ελπίδες του να πάει στο Μουντιάλ του 2018. Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.
Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Γιουνάιτεντ και ο μόνος ποδοσφαιριστής που φορώντας τη φανέλα της κατέκτησε κάθε διαθέσιμο τίτλο σε συλλογικό επίπεδο, είναι πια στην πόρτα της εξόδου! Κανείς άλλος ποτέ στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαιρου δεν κέρδισε τους τίτλους που ευτύχησε ο Ρούνει να ζήσει στα χρόνια που φορά τη φανέλα των “κόκκινων διαβόλων” και αυτό από μόνο του είναι κάτι που θα εκτιμηθεί μελλοντικά ως σημαντικό. Τώρα, όπως κάθε τι που την ώρα που βιώνεται δεν μπορεί να αποτιμηθεί, αυτό που οι οπαδοί σκέφτονται είναι πως ο Ρούνει “πιάνει” θέση και δεν μπορεί να αποκτηθεί κάποιος άλλος επιθετικός!
Όμως μετά από χρόνια ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποτιμήσει πως κανείς άλλος Άγγλος ποδοσφαιριστής της γενιάς του δεν είχε τόσο καθοριστικό ρόλο σε μία ομάδα. Τώρα πάλι, όλοι ξεχνάνε εύκολα το πόσο πολύ εντυπωσίασε ως 16 χρονος παίζοντας με την Εβερτον το 2002 ότν ο Μόιες τον έριξε στα βαθιά και πως με ένα δικό του γκολ τον Οκτώβρη του 2002 είχε βάλει τέλος σε ένα σε ρί αήττητων εκτός έδρας ματς της Αρσεναλ που πήγαινε πίσω στον Απρίλιο του 2001! Πως μπήκε στη εθνική Αγγλίας ψς 17χρονος και έκανε ένα σωρό ρεκόρ δικά του από του νεότερου βασικού σε επίσημο ματς μέχρι του νεότερου σκόρερ σε επίσημο ματς (επίδοση που είχε ο Μάικλ Οουεν) και μετά ότα έγινε ο νεότερος σε EURO το 2004. Ενα ρεκόρ που έσπασε γρήγορα ο Ελβετός Φονλάντεν αλλά ποιός τον θυμάται;
Η μεταγραφή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το καλοκαίρι του 2004 έσπασε τις καρδιές των Εβερτόνιανς που (αφελώς) πίστευαν πως ο πιτσιρικάς που φιλούσε το σήμα θα έμενε για πάντα εκεί μαζί τους στο Γκούντισον Παρκ! Οταν τον πρωτοείδα στο Βίλα Παρκ σε τελικό πρωταθλήματος Νέων το 2002, έμοιαζε σαν ένας άνδρας να παίζει με πιτσιρίκια, τέτοια ήταν η διαφορά του και όταν σκόραρε φορούσε από μέσα το περίφημο t shirt με το σύνθημα Once a Blue always a Blue, σαφέστατη αιχμή για τον Μάικλ Οουεν, το Ρόμπι Φάουλερ, τον Στιβ Μακμάναμαν και τον Τζέιμι Κάραγκερ που όλοι τους είχαν κάνει καριέρα στη Λίβερπουλ αν και μικροί ήταν δεδηλωμένοι οπαδοί της Εβερτον!
Όμως ο θυμόσοφος λαός λέει κάτι για μεγάλες κουβέντες και μεγάλες μπουκιές κα τα όνειρα για τον Ρούνει να μείνει πάντα “μπλε” τελείωσαν τη στιγμή που ο Σερ Αλεξ τον τράβηξε όπως οι Σειρήνες της Κίρκης στο Ολντ Τράφορντ. Ο Ντέιβιντ Μόιες αισθάνθηκε προδομένος κι είπε σκληρά λόγια για τον πιτσιρικά και αυτές οι κουβέντες θα τον κυνηγούσαν όταν το 2013 θα διαδεχόταν τον Φέργκιουσον και έπρεπε να συνεργαστεί ξανά με τον Ρούνει! Είναι κοινό μυστικό πως πέραν της ανεπάρκειας του Μόιες να διαχειριστεί τη βαριά κληρονομιά του σερ Αλεξ υπήρχε και γκρίνια από τους παίκτες στα αποδυτήρια που τότε “διοικούσε¨ουσιαστικά ο Ρούνει και πιθανότητα στήριξης δεν υπήρχε!
Ο Ρούνει πάντως πηγαίνοντας το 2004 στη Γιουνάιτεντ φρόντισε να αποδείξει με το χατ τρικ της πρεμιέρας των ομίλων του Τσαμπιονς Λιγκ με τη Φενέρμπαχτσε πως είχε πάει για να γίνει πρωταγωνιστής και όχι να μείνει ρολίστας και δεν είναι τυχαίο πως μέχρι το 2008 η προσφορά του ήταν εξαιρετικά σημαντική. Βοήθησε όσο ο Ρονάλντο στους τίτλους που ερχόντουσαν ο ένας μετά τον άλλο στην τροπαιοθήκη και αρνήθηκε να μεταγραφεί παρά τις σειρήνες από πολλές ομάδες! Η παρολίγον μεταγραφή του στην Τσέλσι το 2013 αποφεύχθηκε τη τελευταία στιγμή αλλά από εκεί και έπειτα δεν ήταν ποτέ ο ίδιος παίκτης.
Ο Φαν Χάαλ δεν τον ήθελε επιθετικό αλλά χαφ, η εθνική Αγγλίας της οποίας επίσης μην ξεχνάμε πως είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών παίρνοντας το στοιχειωμένο ρεκόρ του Σερ Μπόμπι Τσάρλτον το 2015, τον ήθελε ως πιο οπισθοχωρήμένο με βάση το στυλ του Χότζον και σιγά σιγά χάνοντας την ταχύτητα του συμβιβάστηκε και ο ίδιος σε ένα πιο περιφερειακό ρόλο! Πάρόλα αυτά πήρε και το άλλο στοιχειωμένο ρεκόρ του Τσάρλτον στη Γιουνάιτεντ με το φοβερό γκολ με φάουλ εναντίον της Στόουκ τον Γενάρη και μέσα στη χρονιά βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει και το μοναδικό τρόπαιο που της έλειπε, το Γιουρόπα Λιγκ. Αν κάποιος επίσης αναλογιστεί ποια γκολ μένουν στη μνήμη στην ιστορία των τελευταίων είκοσι χρόνων στην Πρέμιερ Λιγκ, ένα από αυτά που θα ανακαλέσει άμεσα είναι το ψαλίδι του το 2011 με το οποίο η Γιουναίτεντ νίκησε τη Σίτι ουσιαστικά σφραγίζοντας ακόμα έναν τίτλο!
Τελικά μπορεί αυτή την ώρα οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ να λένε πως απαλλάσονται από ένα βαρίδι, οι οπαδοί της Έβερτον να μην ξετρελαίνονται στην ιδέα της επιστροφής του ωστόσο η ιστορία θα φανεί πολύ πιο γαλαντόμα για την υστεροφημία του Ρούνει, βάζοντας τον πολύ ψηλά εκεί όπου είναι δεδομένο πως ανήκει!
Και μην ξχνάμε πως με μία καλή σεζόν που πιθανότατα θα κάνει στην Έβερτον των πολύ λιγότερων απαιτήσεων η παρουσία του στο τελευταίο Μουντιάλ της καριέρας του θα του δώσει την ευκαιρία να κάνει μία τελευταία παράσταση αφήνοντας καλές εντυπώσεις!
