Ο χρυσός κανόνας του να γκρινιάζεις φτάνει να κερδίζεις, ισχύει και για τον Μουρίνιο!
Ο Ζοσέ Μουρίνιο έχει κάθε δικαίωμα να ρίχνει τις μπηχτές του προς τους οπαδούς και προς τους δημοσιογράφους για την κριτική που δέχεται. Μόνο που βασικό συστατικό πάντα σε αυτές περιπτώσεις είναι να συνεχίσει να κερδίζει! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πάνε σχεδόν τεσσερις δεκαετίες από τότε που ένας από τους πιο πετυχημένους προπονητές στην ιστορία του γερμανικού και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ο Ντίτμαρ Κράμερ ήρθες στα μέρη μας για να δουλέψει στον Άρη Θεσσαλονίκης. Πρωταθλητής Ευρώπης και κόσμου για δύο σερί σεζόν με τη μεγάλη Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ και του Γκερντ Μίλερ στη δεκαετία του '70, κάτοχος τίτλων στη Μπουντεσλίγκα ήρθε στα μέρη μας ξαφνιάζοντας όχι μόνο εμάς, αλλά ακόμα και τους συμπατριώτες του, το 1981.
Στη μία και μοναδική φορά που είχα την πραγματική ευτυχία να τον συναντήσω και να μου δώσει μια συνέντευξη για την εφημερίδα που δούλευα τότε, μου είχε πει πως οι προπονητές έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κριτική στον κόσμο ακόμα και στην διοίκηση φτάνει να ισχύει ο χρυσός κανόνας του να κερδίζουν τα παιχνίδια!
Αν αυτό δε συμβαίνει, αργά ή γρήγορα γίνονται «βορά για τα λιοντάρια» όπως ήταν χαρακτηριστικά η έκφραση του. Ο Μουρίνιο στο πρόγραμμα του αγώνα για το Champions League, της Γιουνάιτεντ εναντίον της Μπενφίκα, δεν παρέλειψε να ρίξει και πάλι την πλάγια βολή του προς όσους τον αποδοκίμασαν στο παιχνίδι με την Τότεναμ. «Ελπίζω να νικήσουμε και ο κόσμος να ευχαριστηθεί περισσότερο απόψε την επιτυχία μας από αυτούς που βρέθηκαν στο παιχνίδι με την Τότεναμ» ήταν τα λόγια του, σαφέστατα στοχευμένα για όποιους τον «σφύριξαν» την ώρα της αλλαγής του Μαρσιάλ.
Ο Πορτογάλος τεχνικός επίσης μιλώντας την παραμονή του αγώνα, στην καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου έκανε και τα σχόλια του για τους παλιούς ποδοσφαιριστές ή προπονητες που πλέον είναι σχολιαστές και καυτηριάζουν τον τρόπο παιχνιδιού που επιλέγει! Η τεράστια συζήτηση που άνοιξε και πάλι με τις τελευταίες εμφανίσεις της Γιουνάιτεντ, τόσο εναντίον της Λίβερπουλ όσο και εναντίον της Τότεναμ καθώς και στην νίκη στη Λισαβόνα επί της Μπενφίκα, ίσως να μην είχαν πάρει τέτοια έκταση αν δεν είχε μεσολαβήσει η ήττα από την Χάντερσφιλντ. Ωστόσο κακά τα ψέματα, οι προπονητές στις μεγάλες ομάδες είναι υποχρεωμένοι να κερδίζουν και κανείς δεν υπογράφει στο συμβόλαιό του όρο πως υποχρεούται να παίζει και ωραία!
Ακούω πολλούς να αναφέρονται στο ωραίο ποδόσφαιρο που έπαιξε για πολλά χρόνια η Μάντσεστερ Γιουναιτεντ με τον Σερ Αλεξ στον πάγκο αλλά όλοι στο μυαλό έχουν τα τελευταία 20 χρόνια και όχι τα πρώτα τεσσερα με πέντε όπου κινδύνευε με απόλυση! Τότε που προσπαθούσε να πάρει με νύχια και με δόντια κάποιον τιτλο και δεν είχε κανένα ενδοιασμό λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1989 να βάλει όλη την ομάδα του πίσω από τη μπάλα στο Άνφιλντ στο μοναδικό 0-0 για σχεδόν 35 χρόνια (από το 1971 μέχρι το 2005 ανάμεσα στις δυο ομαδες)!
Ο Μουρίνιο και πέρσι δεν δίστασε να πάρεις σκληρές αποφάσεις μες στη χρονιά, όπως το να πετάξει από τις αρχές Μαρτίου στα σκουπίδια το πρωτάθλημα ποντάροντας στο Europa league για να βγει φέτος στο Champions League. Αν φυσικά δεν του έβγαινε το στοίχημα ξέρει τι γκρίνια θα είχε με την έκτη θέση στο πρωτάθλημα. Τώρα επιλέγει να βγάλει μια δύσκολη περίοδο κοιτώντας πρώτα το αποτέλεσμα (κάτι το οποίο άλλωστε έκανε πάντα στην καριέρα του) και μετά τον τρόπο. Όποτε μπορεί θα κυνηγάει και την καλή εμφάνιση αλλά για τον ίδιο ποτέ δεν ήταν ο αυτοσκοπός.
Όσο θα κερδίζει, ή τουλάχιστον όσο τα αποτελέσματα θα τον έχουν μέσα στους στόχους του, θα έχει το πάνω χέρι. Αν τα πράγματα στραβώσουν το ξέρει και ο ίδιος όπως έγινε με την Τσέλσι πριν από μία διετία, όλα τα σενάρια θα είναι πάντα ανοιχτά!
