Η Μπέρνλι δεν έτυχε αλλά πέτυχε
Ήταν το 1974 όταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα η Μπερνλι βρισκόταν στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας διεκδικώντας μέχρι το Πάσχα σκομα και τον τιτλο. Από τότε πέρασαν 43 χρόνια και τώρα η φουρνιά του 2017 υπό τον Σον Ντάις έχει ξεσηκώσει την πόλη στο πόδι! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Το ημερολόγιο έγραφε 7 Δεκεμβρίου του 1974 όταν στο «Τερφ Μουρ» η Μπερνλι διέλυε με 3-0 την ΚΠΡ. Υπό τις οδηγίες του Τζίμι Ανταμσον, πρωην παίκτη της ομάδας και πρωταθλητή το 1960 με τη φανέλα των «κλαρετς»,η Μπερνλι είχε μια εξαιρετική ομάδα με τον χαφ Μαρτιν Ντομπσον να κινεί τα νήματα και τους Ουαλους εξτρέμ Μπραιαν Φλιν και Λέιτον Τζέιμς να τρομοκρατούν τπυς αντιπάλους μπακ γεμίζοντας με σέντρες την περιοχή.
Ο Μπιλ Σάνκλι, εμβληματική φυσιογνωμία του αγγλικού ποδοσφαίρου που μόλις είχε αποχωρήσει από τον πάγκο της Λίβερπουλ, είχε χαρακτηρίσει τα Χριστούγεννα του 1974, τη Μπέρνλι ως την καλύτερη αγγλική ομάδα (μαζί με την πρωτοπόρο Στόουκ) εκείνης της εποχής!
Μια βαθμολογία πολύ περίεργη για τα σημερινά δεδομένα, με την Στόουκ να πηγαίνει μπροστά με 27 βαθμούς, την Έβερτον και την Μάντσεστερ Σίτι να έχουν από 26 την Λίβερπουλ με 25 όσους και η Μπερνλι! Ήταν μία ιδιαιτερη χρονιά χωρίς τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι που μολις είχσν υποβιβαστεί, με την μετέπειτα πρωταθλητρια Ντέρμπι Κάουντι να βολοδέρνει στην ενδέκατη θέση με 22 και την πρωταθλητρια Λιντς να παλεύει να συνέλθει από το πέρασμα των 44 ημερών του Μπράιαν Κλαφ, κάνοντας κάποιες νίκες που την είχαν ανεβάσει με 20 βαθμούς στην 12η θέση!
Να διευκρινίσω ότι τότε το σύστημα ήταν δυο βαθμοί στη νικη και όχι τρεις όπως σήμερα, κάτι που σημαίνει πως ήταν πιο δύσκολο να καλύψεις διαφορές.
Εκείνη η Μπερνλι βρέθηκε σκομα και στην κορυφή (με τετραπλή ισοβαθμία) στις αρχές Μαρτιου με μια νικη στο Κόβεντρι με 3-0 και αφού είχε προηγηθεί ένα σερί με έξι νικηφόρα αποτελέσματα σε οκτώ παιχνίδια ανάμεσα στα οποία οι δύο ισοπαλίες ήταν με την Λίβερπουλ και με την Λιντς. Ωστόσο μια ήττα 2-5 από τη Ντερμπι που είχε αρχίσει την επίθεση προς τον δεύτερο τιτλο πρωταθληματος σε τέσσερις σεζόν την εκτροχίασε και όταν έχασε και από την ουραγό Καρλάιλ με 4-2 δεν κατόρθωσε να αντέξει με μολις 14 παικτες πρώτης επιλογής στον ανταγωνισμό έως το τέλος.
Δεν παύει όμως να είναι μια χρονιά, η τελευταία πραγματικά ανταγωνιστική που έχει κάνει στην μεγάλη κατηγορία. Την επόμενη σεζόν, το 1975 – 76 υποβιβάστηκε τελευταία και δεν επέστρεψε για σχεδόν 30 χρόνια στους μεγάλους!
Η τωρινή ομάδα είναι δουλεμένη εξαιρετικά από αυτό τον «Μουρίνιο με το κόκκινο μαλλί» οπως χαϊδευτικά τον αποκαλούν οι φίλοι της ομάδας στο Lancashire. Διαθέτει καλή άμυνα συμπαγές κέντρο και βρίσκει επιθετικά λύσεις ακόμα Και όταν δεν σκοράρουν οι επιθετικοί. Κλασσικά παραδείγματα, ο Άσλεϊ Μπάρνς σε αυτό το 1-0 επι της Στοουκ και ο Σκοτ Αρφιλντ στο 1-0 με τη Γουότφορντ.
Φυσικά το ότι είναι τώρα στην τετράδα δεν σημαίνει τίποτα. Αυτό που ενδιαφέρει τον Ντάις είναι το συντομότερο δυνατό να φτάσει τους 40 βαθμούς που θα σημαίνει ακόμα μια χρονιά στην μεγάλη κατηγορία. Αυτό θα σημαίνει τουλάχιστον άλλα 150 εκατομμύρια λιρες στα ταμεία και φυσικά θα μετατρέπει την ομάδα σε μία κερδοφόρα επιχείρηση για τους ιδιοκτήτες, που είναι Αγγλοι και που στήριξαν τον προπονητή όταν η ομάδα υποβιβάστηκε πριν μερικά χρόνια. Μπορουσαν να αλλάξουν αλλά δεν πείραξαν τίποτα και αυτή η επιμονή δικαιώνει τις επιλογές.
Και αυτό το πλάνο όλα τα χρόνια που ακολούθησαν το 2013-2014 και την άνοδο, την πτώση του 14-15 και την επιστροφή αμεσως μετά δείχνουν πως δεν έτυχε αλλά πέτυχε! Ειλικρινά είναι μία πραγματική όαση στο σύγχρονο κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου του πανικού και του να διώχνουμε τον προπονητή μετά από ένα λάθος αποτέλεσμα ή έναν κακό μήνα. Αποτελει μάλιστα ένα χαστούκι σε όλη αυτή την παρανοικη αντιμετώπιση που έχουν οι ξένοι ιδιοκτήτες απέναντι στους προπονητές τους στις περισσοτερες ομάδες!
