Μπροστά από την εποχή του όχι στα λόγια αλλά κυρίως στα έργα!
Υπήρξε εκτός από ένας εξαιρετικός σέντερ φορ και πρωτοπόρος στο να αποδεχτεί το βρετανικό κοινό πως οι μαύροι ποδοσφαιριστές είχαν θέση στο χώρο σε μια δεκαετία που ο μέσος οπαδός στην εξέδρα ήταν ρατσιστικά προκατειλημμένος. Γράφει για τον θάνατο του Σίριλ Ρίτζις ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.
Στα 70´s Το αγγλικό ποδόσφαιρο άρχισε να ταλανίζεται από το χουλιγκανισμό του οποίου οι τραγικές συνέπειες θα πήγαιναν να «κουμπώσουν» στην δεκαετία του 80 με όλες τις αλλαγές στον κοινωνικό περίγυρο με όλα τα συνεπακόλουθα να οδηγούν μέχρι και τη νύχτα του Χέιζελ και πολύ παρακάτω.
Ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής μπορεί να ήταν ο Αρθουρ Γουόρτον πίσω στο 1881 και ακολούθησε ο Αρθουρ Τουλ στην Τότεναμ το 1911 και ο Τζακ Λέσλι το 1931 στη Πλίμουθ αλλά για να παίζει κάποιος επαγγελματικά σε σταθερό επίπεδο, φτάσαμε στον Κλάιντ Μπεστ στη Γουέστ Χαμ στα τέλη των 60s. Φυσικά ήδη κάποιοι έπαιζαν δεξιά και αριστερά με λιγότερη συχνότητα από τα τέλη της δεκαετίας του ´50 όπως ο Άλμπερτ Γιοχάνεσον που έγινε ο πρώτος μαύρος φιναλίστ του Κυπέλλου Αγγλίας με τη Λιντς Γιουνάιτεντ το 1965 στην ήττα της από τη Λίβερπουλ στο Γουέμπλεϊ.
Όμως στη δεκαετία του 70 θα άρχιζε ένα μεγαλύτερο κύμα από παιδιά που οι γονείς τους είχαν μετακινηθεί στην Βρετανία κυρίως από τη Καραϊβική τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 60. Η Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον θα γινόταν αυτή η ομάδα που θα έδινε την ευκαιρία σε περισσότερο από έναν έγχρωμο ποδοσφαιριστή ταυτόχρονα! Ο Σίριλ Ριτζις ο Μπρένταν Μπάτσον (που είχε περάσει από την Άρσεναλ αλλά δεν του έδωσε ευκαιρία κανείς) και ο Λόρι Κάνιγχαμ θα έφτιαχναν εκρηκτική τριπλέτα στο «Χώθορνς». Τους επονόμασαν “The three degrees” από το συγκρότημα της Μοtown με την Diana Ross ως επικεφαλής στην Αμερική.
Με τη Γουέστ Μπρομ να διεκδικεί τίτλους και να παίζει εξαίρετο ποδόσφαιρο πετυχαίνοντας νίκες όπως το επικό 5-3 μέσα στο Ολντ Τράφορντ επι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα Χριστούγεννα του 1977 οι μεγάλες ομάδες έτρεξαν να τους πλησιάσουν αλλά μόνο ο Κάνιγχαμ έφυγε αφού πρόλαβε να τον εξασφαλίσει η Ρεάλ Μαδρίτης και έγινε ο πρώτος Βρετανός αλλά και μαύρος ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της! Πήρε τίτλους και έπαιξε και στον πρώτο τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών στον οποίο Εμφανίστηκε η Ρεάλ Μαδρίτης επειτα από 15 χρόνια, το 1981 στο Παρίσι στην ήττα από τη Λίβερπουλ. Έφυγε από την όρη από τη ζωή πολύ νωρίς, σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία μόλις 33 ετών το 1989 στην Ισπανία.
Και ερχόμαστε στον Ρίτζις που έκανε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο για να μπορέσει να αποδεχτεί η κοινή γνώμη στην Βρετανία την ύπαρξη έγχρωμων ποδοσφαιριστών στις ομάδες. Μπορεί ο Κάνιγχαμ να έπαιξε στην Ρεάλ και ο Βιβ Άντερσον την ίδια εποχή, ο άσος της Νότιγχαμ Φόρεστ να αγωνίστηκε στην εθνική ομάδα πρώτος, ωστόσο ο Ρίτζις ήταν εκείνος που με απανωτές προσπάθειες μπαίνοντας μπροστά στις τοπικές κοινωνίες και με εμφανίσεις σε τηλεόραση και ραδιόφωνο μπόρεσε να κάνει τον κόσμο να καταλάβει πως όχι μόνο οι μαύροι παίκτες αλλά και οι οπαδοί με διαφορετικό χρώμα θα έπρεπε να είναι αποδεκτοί στην εξέδρα!
Δεν δίστασε να μιλήσει σκληρά για προέδρους και προπονητές που δεν ήθελαν τους έγχρωμους παίκτες, να πιέσει σε υψηλά κλιμάκια να αλλάξει ο κοινωνικός αποκλεισμός και ρατσισμός και γενικότερα η παρουσία του δεν περιορίστηκε μόνο στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου!
Ήταν γεννημένος στην γαλλική Γουιάνα και έτσι είχε δικαίωμα να παίξει είτε στην Αγγλία, όπου οι γονείς του μετακινήθηκα το 1962 είτε στη Γαλλία ωστόσο προτίμησε τον τόπο διαμονής του. Αγωνίστηκε συνολικά πέντε φορές στην εθνική ομάδα αλλά κυρίως αυτό που μένει στο μυαλό είναι τα εντυπωσιακά γκολ που έβαλε με μακρινά σουτ και τα οποία σχεδόν κάθε χρόνο διεκδικούσαν τον τίτλο του κορυφαίου της χρονιάς!
Έπειτα μετακινήθηκε στην Κόβεντρι με την οποία πήρε το κύπελλο το 1987 πριν ο άνθρωπος που του έδωσε της μεγάλες ευκαιρίες στη καριέρα του στη Γουέστ Μπρομ ο Ρον Άτκινσον τον φέρει στην Άστον Βίλα όπου διεκδίκησε τον τίτλο από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην παρθενική σεζόν της Premier league το 1992 – 93.
Ο Ρίτζις έφυγε από τη ζωή σου σε ηλικία μόλις 59 ετών, αλλά το ποσό βαθιά έχει επηρεάσει όλη την αλλαγή νοοτροπίας στο αγγλικό ποδόσφαιρο φαίνεται από τα μηνύματα δεκάδων ποδοσφαιριστών που σήμερα παίζουν σε όλες τις κατηγορίες της Βρετανίας. Πολύ συχνά χρησιμοποιούμε την έκφραση για κάποιον ότι ήταν μπροστά από την εποχή του, όμως στην περίπτωση του Σίριλ Ρίτζις υπήρξε απόλυτα εύστοχη. Οι προσπάθειες που έκανε να γίνουν αποδεκτοί από την κοινωνία, όχι μόνο την αθλητική αλλά γενικότερα, αλλάζοντας αγκυλώσεις και νοοτροπίες χρόνων, οι μαύροι ποδοσφαιριστές, αφήνουν την αληθινή παρακαταθήκη του Ρίτζις. Και όχι μόνο στο αγγλικό αλλά γενικότερα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.
