Ο Μουρίνιο έχει δίκιο αφού μετράει αν κέρδισες και όχι το πως!
Επειδή για μία ακόμη φορά θα γίνει συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ απέναντι στη Λίβερπουλ στο μεγαλύτερο παιχνίδι που υπάρχει στο αγγλικό ποδόσφαιρο, η άποψη μου είναι πως ο Ζοσέ Μουρίνιο έχει 100% δίκιο όταν λέει πως αυτό που μετράει είναι οι τρεις βαθμοί! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Κάποιοι θα σταθούν στους αριθμούς. Αυτούς που λένε πως η Λίβερπουλ είχε 10 κόρνερ έναντι μόλις ενός της Γιουνάιτεντ, την μπάλα κατά διαστήματα συντριπτικά υπέρ της με το ποσοστό κατοχής συνολικά 60% απέναντι σε μόλις 40% των γηπεδούχων και διπλές τελικές προσπάθειες. Ε και; Πουθενά δε γράφει ότι κερδίζει αυτός που κάνει περισσότερα σουτ ή παίρνει περισσότερα κόρνερ! Η Γιουνάιτεντ νίκησε επειδή ο Man of the match Μάρκους Ράσφορντ εκμεταλλεύτηκε δυο φορές υπέροχα τα κενά και την κάκιστη μέρα του Αλεξάντερ Άρνολντ τελειώνοντας να υπέροχο τρόπο τη φάση του 1-0 και πλασάροντας έξυπνα στη στιγμιαία αδράνεια της άμυνας για το 2-0. Το γεγονός πως έμεινε στο παιχνίδι μέχρι το τέλος η ομάδα του Κλοπ οφείλεται σε απίθανο αυτογκόλ του Μπαγί αλλά στη Γιουνάιτεντ τέτοια δώρα δεν κάνεις. Σε 17 περιπτώσεις στην φετινή σεζόν έχει προηγηθεί και έχει κερδίσει και τις 17!
Άλλωστε ο Ντε Χέα δεν χρειάστηκε να κάνει κάποια επέμβαση. Η Γιουνάιτεντ είχε συγκλονιστικό τον Λουκάκου στην επίθεση. Ο Βέλγος παίζοντας με την πλάτη ταλαιπώρησε τους αμυντικούς και κέρδισε κατά κράτος τον Λόβρεν στο πρώτο γκολ και τον Τσαν αφού κρατήθηκε όρθιος στη φάση του 2-0. Ο Μάτιτς ήταν ο τρίτος σούπερ παίκτης στο ματς κλείνοντας κάθε χώρο στον άξονα αλλά ίσως τίποτα να μην είχε συμβεί αν ο Άσλει Γιάνγκ δεν έκανε το απόλυτα άψογο παιχνίδι με αντίπαλο τον Σαλάχ.
Η Λίβερπουλ είχε τον Φιρμίνο να παλεύει με τα κύματα, τον Μανέ να ανεβαίνει στο δεύτερο αλλά χωρίς τη συμμετοχή του Αιγύπτιου στο παιχνίδι δύσκολα μπορούσε να γυρίσει την διαμορφωθείσα κατάσταση. Κλειδί στο παιχνίδι της ομάδας του Κλοπ είναι πάντα η συμμετοχή των δύο ακραίων αμυντικών στο επιθετικό κομμάτι και ούτε ο Αλεξάντερ Άρνολντ, ούτε ο Ρόμπερτσον ήταν σε καλή μέρα. Με τον Τσαν να είναι επίσης υποτονικός, τον Μίλνερ να προσπαθεί αλλά στα ρηχά έχει κανείς μπροστά του το γιατί η Λίβερπουλ ηττήθηκε για μόλις τέταρτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα.
Φυσικά υπάρχει φάση για πέναλτι που δεν δόθηκε στο χέρι του Βαλένσια, ή στο κράτημα του Γιάνγκ στον Σαλάχ αν και εκεί ο Αιγύπτιος προτίμησε να μην πέσει και να προσπαθήσει να σουτάρει κάτι που δεν συνέβη. Επίσης ήταν τυχερός ο Ράσφορντ που δεν αποβλήθηκε στο πρώτο ημίχρονο με δεύτερη κίτρινη, σε ένα τάκλιν προτεταμένο το πόδι.
Όλα αυτά όμως δεν αλλάζουν την αίσθηση πως η Γιουναιτεντ κέρδισε απόλυτα δίκαια και πάσα την κριτική που υπάρχει για τον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα του ο Μουρίνιο έχει απόλυτο δίκιο όταν λέει πως αυτό που μετράει στο τέλος της ημέρας δεν είναι πως νίκησες αλλά μόνο αν νίκησες και οι τρεις βαθμοί μπήκαν στο σακούλι για τους κόκκινους διαβόλους! Όλα τα υπόλοιπα είναι να είχαμε να λέγαμε και είμαι βέβαιος πως η Λίβερπουλ θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένη εάν είχε νικήσει, με μισό σουτ στο στόχο, χωρίς κατοχή μπάλας και χωρίς ένα κόρνερ! Όπως τότε πριν 15 χρόνια, που έφευγε κάθε χρόνο από το Ολντ Τράφορντ με τα γκολ του Μέρφι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο επί Ζεράρ Ουγιέ, τρεις φορές νικήτρια με 0–1 χωρίς να παίζει καλύτερα αλλά με το τρίποντο στη τσέπη!
