Adieu Arsene: μαζί σου το τέλος μιας ολόκληρης εποχής...
Η στιγμή που ο Αρσέν Βενγκέρ λέει αντίο έπειτα από 7659 ημέρες στον πάγκο της Άρσεναλ έφτασε και μαζί τελειώνει μια ολόκληρη εποχή στο αγγλικό ποδόσφαιρο όπου ο προπονητής ήταν και μάνατζερ και διοικούσε τα πάντα μένοντας χρόνια. Γράφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.
Σε αυτά τα 22 χρόνια στον πάγκο της Άρσεναλ ο Αλσατός αντιμετώπισε 156 διαφορετικούς προπονητές στις άλλες ομάδες και αυτό από μόνο του λέει κάτι.
Δεν είναι τυχαίο πως οι δυο τελευταίοι long standing μάνατζερς στην Ευρώπη ήταν στο νησί με τον Σερ Αλεξ να φεύγει πρώτος το 2013 και ιδανικά κατακτώντας τον τίτλο. Τώρα τον Βενγκέρ που ωστόσο το άφησε τρία χρόνια πιο πολύ αφού αν έφευγε το 2015 με δεύτερο σερί FA cup έπειτα από το 4-0 επί της Αστον Βίλα και με την ομάδα κάθε χρόνο στο Champions League θα ήταν σχεδόν ιδανικό σκηνικό!
Προπονητές με δέκα και πλέον χρόνια δεν πρόκειται να ξαναδούμε και εννοείται ούτε για αστείο 20, 22 και 27. Φέργκιουσον Βενγκέρ ή όπως ο Γκι Ρου που έμεινε 33 χρόνια στην Οσέρ, δεν υπάρχουν πλέον και λογικά τα πέντε χρόνια θα θεωρούνται ένα μεγάλο διάστημα αφού ο μέσος όρος πια είναι τα 2,5 χρόνια στη Βρετανία.
Φεύγει έχοντας αλλάξει το αγγλικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο την Άρσεναλ για πάντα. Τρεις τίτλοι πρωταθλητή ένα αήττητο 49 αγώνων και μια ολόκληρη σεζόν χωρίς να γνωρίσει την ήττα στο πρωτάθλημα το 2003-2004 και επτά κύπελλα Αγγλίας περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο τον Κατατάσσουν στην κατηγορία των θρύλων του αθλήματος ωστόσο ο ίδιος ξέρει κατά βάθος πως το ότι δεν μπόρεσε να πάρει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο όλα αυτά τα χρόνια θα είναι μια μουντζούρα στον έλεγχο!
Χωρίς δεύτερη κουβέντα όμως ο Βενγκέρ περνάει στο πάνθεον των σπουδαίων και η απουσία του θα γίνει αισθητή όσο θα περνάνε τα χρόνια. Η Άρσεναλ χρειαζόταν την αλλαγή και θα έχει σημασία ποιος θα είναι ο επόμενος που βρίσκει ένα γήπεδο και έναν οργανισμό σε πολύ καλή κατάσταση αλλά αγωνιστικά θα πρέπει να κάνει πολλές αλλαγές.
Ότι και να συμβεί από εδώ και μετά για την ομάδα ο Βενγκέρ ήταν ο τελευταίος μιας σπάνιας ράτσας αυτής των ανθρώπων που έκαναν κουμάντο στα πάντα σε ένα σύλλογο. Και δεν ήταν οι νίκες ή οι επιτυχίες που καθόρισαν τη σφραγίδα που έβαλε στο σύλλογο όσο η προσωπικότητα. Adieu Arsene!
