Το αντίδοτο της «Μπάρτσα»
Χρόνια τώρα, Μπαρτσελόνα και Άρσεναλ ακολουθούν παρεμφερή φιλοσοφία στον τρόπο που αγωνίζονται. Πολλοί ήταν εκείνοι που έλεγαν ότι τα μεταξύ τους παιχνίδια, εγγυώνται θέαμα και ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου. Δεν διαψεύσθηκαν. Κάτι λιγότερο από 70 λεπτά καθαρός χρόνος ποδοσφαίρου σε ένα 90λεπτο, δεν είναι συνηθισμένα πράγματα.
Κείμενο του αναγνώστη Αλέξανδρου Μαρίνου
Ίσως για πρώτη φορά, παρακολουθήσαμε τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει και το πώς πρέπει να αγωνίζεται τακτικά μία ομάδα, ώστε να σταματήσει ή τέλος πάντων να δυσκολέψει αυτό το εξωπραγματικό ποδόσφαιρο που παίζει τα τελευταία χρόνια η Μπάρτσα. Λέω ίσως, διότι το δείγμα δεν είναι επαρκές, δεν μπορεί να είναι επαρκές.
Φυσικά, για να μπορείς να υποστηρίξεις αυτό που έκανε η ομάδα του Βενγκέρ, θα πρέπει να έχεις τεχνικοτακτικά και αθλητικά την ικανότητα να ανταποκριθείς κιόλας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βενγκέρ έκατσε με τις ώρες και μελέτησε σχολαστικά, δύο παιχνίδια. Το περσινό 4-1 που η ομάδα του ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νόου και το φετινό 5-0 της Μπάρτσα επί της Ρεάλ. Είναι δύο παιχνίδια, όπου οι τακτικές ή, μάλλον τα λάθη τακτικής των ομάδων που ηττήθηκαν, παρουσιάζουν μεγάλη ομοιότητα. Με λίγα λόγια, συμπερασματικά, στον νευραλγικό χώρο τού κέντρου και στην ροή του ματς, τόσο η Άρσεναλ τότε, όσο και η Ρεάλ στην φετινή Primera, είχαν ΠΑΝΤΑ παίκτη λιγότερο. Γι’αυτό οι μπλαουγκράνα, οργίασαν και στις δύο αυτές περιπτώσεις.
Τι έκανε λοιπόν ο Αλσατός κόουτς; Προσάρμοσε με τέτοιον τρόπο την ομάδα του, όταν ήταν σε θέση αμύνης, ώστε να αντεπεξέλθει σε αυτό το τρομερό «δίνω-φεύγω» των παικτών της Μπάρτσα. Επιφόρτισε με επιπλέον ρόλους, κάποιους από τους ποδοσφαιριστές του. Όπως όλος ο κόσμος βλέπει, η Μπαρτσελόνα οργανώνει το παιχνίδι της, κατά βάση από τον άξονα και τους Τσάβι, Ινιέστα. Μάλιστα, σου λέει ο Αρσέν. Οπότε, πράττω αναλόγως. Οι Σονγκ και Γουΐλσιρ ήταν στον κεντρικό άξονα, ενώ-κι εδώ είναι το κλου-είπε στους Νασρί και Γουόλκοτ να μην φεύγει στιγμή από το μυαλό τους το εξής: να κάνουν ανάσχεση προς το εσωτερικό μέρος τού γηπέδου και να μην αποτραβιόνται στα πλάγια.
Αντιληπτό το γιατί. Για να μην μένουν κενοί χώροι στον άξονα. Εκεί όπου η…αγία πεντάδα της Μπάρτσα, αν βρει χώρους, βάζουν την μπάλα στην τσέπη και εξαφανίζονται. Και επίσης, όλοι, να πρεσάρουν ει δυνατόν όσο ψηλότερα γίνεται. Η αλήθεια είναι ότι ο Σονγκ δεν ήταν στα καλύτερά του, σε αντίθεση με τον Γουΐλσιρ, που έκανε μεγάλο παιχνίδι, όχι μόνο ανασταλτικά. Σοβαρή περίπτωση ο Άγγλος πιτσιρικάς. Επιπλέον, ο Βενγκέρ, ρίσκαρε τρομερά και με κάτι ακόμα-που αρχικώς φάνηκε να το πληρώνει, αλλά εν τέλει, δικαιώθηκε και στάθηκε τυχερός, με την επιλογή του. Χρειάζονται και τύχη τα ρίσκα για να βγουν. Έβαλε λοιπόν τα δύο σέντερ μπακ του να έχουν όσο το δυνατόν κοντινές αποστάσεις με τους δύο μπροστινούς τους, Σονγκ και Γουΐλσιρ.
Όταν παίζεις με ψηλά τα σέντερ μπακ απέναντι σε αυτήν την Μπαρτσελόνα και δεν έχεις ανθεκτικότητα με τρεξίματα και δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες στον άξονα, θα βαρεθείς να μαζεύεις την μπάλα από τα δίχτυα σου. Εκτός κι αν έχεις μπροστά τους, μία τετράδα ή, μάλλον πεντάδα(Φάμπρεγας) απολύτως προσηλωμένη στα ανασταλτικά καθήκοντα και σε κοντινές μεταξύ τους αποστάσεις. Δηλαδή, ο Βενγκέρ, προσπάθησε με αυτόν τον τρόπο, στην ουσία, να μικρύνει το γήπεδο. Εδώ, πρέπει να σημειωθεί, ότι και η αντίστοιχη δημιουργική δουλειά, η παραγωγή παιχνιδιού αυτών των ποδοσφαιριστών, υπήρξε άψογη στις αντεπιθέσεις που παρήγαγαν, τόσο σε πρώτο, όσο και σε δεύτερο χρόνο.
Η αλλαγή του Γκουαρντιόλα με την αντικατάσταση του Βίγια από τον Κεϊτά, δεν προσέφερε παραπάνω παίκτη στην μεσαία γραμμή της ομάδας του. Κι αυτό γιατί, ναι μεν ο Κεϊτά πήγε δίπλα στον Τσάβι, αλλά ο Ινιέστα μετακινήθηκε από τον άξονα και πήγε αριστερά, εκεί δηλαδή που έπαιζε ο Βίγια. Ο Βενγκέρ, απέσυρε τον Σονγκ, αλλά την θέση του στον άξονα πήρε ο Νασρί. Και εκεί που αγωνιζόταν ο Νασρί, πήγε ο νεοεισελθών Αρσάβιν, ενώ ο Μπέντνερ που αντικατέστησε τον Γουόλκοτ, είχε σαφή εντολή να πατάει περισσότερο περιοχή.
Όταν είδα τις αλλαγές του Βενγκέρ και ακολούθως, όχι μόνο την ανατροπή, αλλά ειδικώς την γενικότερη εικόνα του ματς, είπα μέσα μου «τι τεράστιος προπονηταράς είναι αυτός ο άνθρωπος». Γιατί το είπα; Αυτό που συνέβη στο δεύτερο μέρος και μετά τις αλλαγές της Άρσεναλ, το’ χει κάνει τουλάχιστον 4 φορές φέτος στην Premier, ασχέτως αν δεν του βγήκε σε όλες.
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ξανά και ξανά, είναι δεδομένο ότι πρόκειται για σκέψη τού προπονητή, την οποία υλοποιούν φυσικά οι παίκτες. Και μάλιστα, ξεκινά να συμβαίνει, στο ίδιο χρονικό σημείο. Εκεί, στο τελευταίο μισάωρο. Η πιο πρόσφατη, ήταν πριν από δύο εβδομάδες με την Έβερτον. Όπου έχανε με 1-0 στο ημίχρονο και περνώντας τον Αρσάβιν αντί του Ροσίτσκι και τον Μπέντνερ αντί του Γουΐλσιρ, εκεί γύρω στο 65ο λεπτό, κατάφερε και τότε να γυρίσει το ματς και να κερδίσει με 2-1. Θυμάμαι μάλιστα όταν έβλεπα το ματς, κάποια στιγμή βγήκε μία κάρτα για την κατοχή της μπάλας, όπου εμφάνιζε για το πεντάλεπτο μεταξύ 70ου και 75ου λεπτού, οπότε και σκόραρε, 100% υπέρ των κανονιέρηδων.
Αυτά τα εκρηκτικά πεντάλεπτα, όπως φυσικά
και αρκετή δόση τύχης, ήταν αρκετά για να δώσουν την νίκη στην Άρσεναλ απόψε. Εν
κατακλείδι, η Άρσεναλ, τακτικά, ήταν άψογη.
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας άποψη ή οποιαδήποτε
ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
