Το… λαμπερό αντικείμενο του πόθου!
Για 37 ολόκληρα χρόνια η Μπαρτσελόνα και οι οπαδοί της ζούσαν για τη στιγμή που θα κατακτούσαν το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ένα όνειρο που μετατράπηκε δύο φορές σε εφιάλτη. Δείτε το ταξίδι των Καταλανών από την απαξίωση και τα ειρωνικά σχόλια, μέχρι την κορυφή της Ευρώπης.
Από το «έγκλημα του Έλις» σε εκείνο του Ράμαλετς
Η πενταετής κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών υποχρεωτικά θα έφτανε στο τέλος της το 1961, αφού για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, οι «μερένχες» έμεναν εκτός τελικού, εκεί όπου ραντεβού έδωσαν Μπαρτσελόνα και Μπενφίκα. Για τους Καταλανούς ήταν η τέλεια ευκαιρία για να αποκαθηλώσουν τη «βασίλισσα», αφού την είχαν αποκλείσει κιόλα νωρίτερα. Μετά από 15 συνεχόμενες εντός έδρας νίκες στη διοργάνωση Ρεάλ και Μπάρτσα έρχονταν ισόπαλες 2-2 στη Μαδρίτη, ενώ οι «μπλαουγκράνα» επικράτησαν 2-1 στη ρεβάνς. Η απόφαση όμως του Άγγλου διαιτητή Έλις να υποδείξει πέναλτι αντί για οφσάιντ τρία λεπτά πριν το τέλος του πρωτου ματς, δίνοντας την ευκαιρία στην ομάδα της Βαρκελώνης να ισοφαρίσει, τον έκανε έναν από τους πιο μισητούς ανθρώπους στη Μαδρίτη, με τη φάση να μένει στην ιστορία της «βασίλισσας» ως το «έγκλημα του Έλις».
Οι Καταλανοί δεν κατάφεραν όμως να ολοκληρώσουν όπως ονειρεύονταν τη χρονιά, καθώς ένα εγκληματικό λάθος του τερματοφύλακά τους και αρχηγού, Ράμαλετς στον τελικό με την Μπενφίκα ευθύνεται εν μέρει για την απώλεια του τίτλου. Άθελά του και σε μια εύκολη φάση, ο άτυχος γκολκίπερ έστειλε την μπάλα πρώτα στο δοκάρι και στη συνέχεια στα δίχτυα της ομάδας του, γενόμενος έτσι η τραγική φιγούρα του αγώνα αλλά και ο πρώτος άνθρωπος που σημειώνει αυτογκόλ σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Μπενφίκα-Μπαρτσελόνα 3-2 (30’ Άγκουας, 32’ αυτ. Ράμαγετς, 55’ Κολούνα – 20’ Κότσις, 75’ Τσίμπορ)
Benfica: Pereira, Joao, Germano, Angelo, Neto, Cruz, Jose Augusto, Santana, Aguas (capt), Coluna, Cavem
Barcelona: Ramallets (capt), Foncho, Garay, Gracia, Verges, Gensana, Kubala, Suarez, Evaristo, Kocsis, Czibor
Ο ήρωας και η τραγωδία της Σεβίλλης
Χρειάστηκε να περάσουν 25 ολόκληρα χρόνια από εκείνη τη βραδιά για να ξαναφτάσει η Μπαρτσελόνα σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στις 7 Μαΐου του 1986 όμως, θα έλεγε κανείς πως στήθηκε το κατάλληλο σκηνικό ώστε να στεφθούν οι «μπλαουγκράνα» πρωταθλητές. Ο τελικός σε οικείο έδαφος, το «Σάντσεθ Πιθχουάν» της Σεβίλλης, όπου οι Καταλανοί αποτελούσαν την συντριπτική πλειοψηφία στις εξέδρες και αντίπαλος μια ως τότε άγνωστη στο ευρύ κοινό ομάδα από τη Ρουμανία, η Στεάουα. Οι όχθες του Γουαδαλκιβίρ όμως, έμελλε να πλημμυρήσουν από τα δάκρυα των Καταλανών, που φάνηκαν ασυνεπείς σε ακόμη ένα ραντεβού τους με το τρόπαιο.
Αιτία για μια από της μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού ήταν ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ. Ο τερματοφύλακας της Στεάουα κατάφερε να κρατήσει ανέπαφη την εστία του μετά από 120 λεπτά κανονικού αγώνα και παράτασης, αλλά ήταν η απίστευτη παρουσία του στη διαδικασία των πέναλτι, που του χάρισε το προσωνύμιο «ο ήρωας της Σεβίλλης». Ο Ρουμάνος γκολκίπερ αποκρούσει και τα τέσσερα χτυπήματα στη ρώσικη ρουλέτα και αποδεικνύεται ανίκητος ακόμη και από τα έντεκα μέτρα, δημιουργώντας ένα μύθο γύρω από το όνομά του, που έγινε ακόμη μεγαλύτερος εξαιτίας της σκιάς που άπλωνε το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» πάνω από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μετά την ήττα με 2-0 στα πέναλτι (0-0 στα 120’), στους φίλους της Μπάρτσα έμεινε η απορία. Αν όχι τώρα, πότε;
Στεάουα-Μπαρτσελόνα 2-0 στα πέναλτι (0-0)
Steaua Bucharest: Ducadam, Iovan (capt), Bumbescu, Belodedici, Barbulescu, Majaru, Balan (Iordanescu), Boloni, Balint, Lacatus, Piturca (Radu)
Barcelona: Urruti, Gerardo, Migueli, Alexanko (capt), Julio Alberto, Victor, Schuster (Moratalla), Carrasco, Pedraza, Archibald (Piichi Alonso), Marcos
Η Μπάρτσα θέλει τους Ολλανδούς της
Όταν ο Γιόχαν Κρόιφ έγινε κάτοικος Βαρκελώνης την περίοδο 1973-74 βοήθησε την Μπαρστελόνα να βάλει ένα τέλος στην εντός των συνόρων κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης, χαρίζοντάς της το πρώτο πρωτάθλημα από το 1960 κι έμελλε ως τεχνικός να γίνει ο άνθρωπος που θα ξόρκιζε και την κατάρα της Ευρώπης. Το 1992 στον τελικό της πειραματικής διοργάνωσης από την οποία ξεπήδησε το Champions League, ήταν ο κεραυνός ενός άλλου Ολλανδού, του Ρόναλντ Κούμαν, που απλά επιβεβαίωσε πως «οράνιε» και Καταλωνία είναι δυο έννοιες που βαδίζουν πλάι-πλάι. Κόντρα στη Σαμπντόρια και μετά από ένα μέτριο ματς, οι δύο ομάδες οδηγήθηκαν στην παράταση και όλα έδειχναν πως θα ακολουθήσουν πέναλτι. Εννέα λεπτά πριν το τέλος όμως, ο Κούμαν –που συχνά εκτελούσε τα φάουλ καλύτερα κι από την εσχάτη των ποινών- με φαρμακερό σουτ έδωσε τη νίκη με σκορ 1-0, δίνοντας τέλος σε μια αναμονή 37 ετών.
Μπαρτσελόνα-Σαμπντόρια 1-0 (111’ Κούμαν)
Barcelona: Zubizarreta (capt), Eusebio, Nando, Koeman, Ferrer, Rodriguez, Bakero, Laudrup, Guardiola (Alesanco), Salina (Goikoetxea), Stoitchkov
Sampdoria: Pagluca, Mannini, Lanna, Vierchowod, Pari, Lombardo, Cerezo, Katanec, Bonetti (Invernizzi), Vialli (Buso), Mancini (capt)
Το κάζο είναι ιταλική λέξη
Το 1994 η «Dream Team» του Γιόχαν Κρόιφ, με παίκτες όπως ο Στόιτσκοφ, ο Ρομάριο, ο Κούμαν, ο Θουμπιθαρέτα, ο Γκουαρδιόλα, ήταν το απόλυτο φαβορί του τελικού κόντρα στη Μίλαν. Οι Ιταλοί ήταν υποχρεωμένοι για διάφορους λόγους να παραταχθούν στο χορτάρι του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας χωρίς πολλούς πρωτοκλασάτους παίκτες. Φαν Μπάστεν, Μπαρέζι, Κοστακούρτα, Παπέν, Μπράιαν Λάουντρουπ έλειπαν από την ομάδα του Φάμπιο Καπέλο, καθιστώντας της αουτσάιντερ και το ερώτημα ήταν «στα πόσα γκολ θα σταματούσε η Μπαρτσελόνα». Μέσα στο γήπεδο συνέβη ακριβώς το αντίθετο και οι Καταλανοί βρέθηκαν στη λάθος πλευρά ενός διασυρμού. Το τελικό 4-0 υπέρ της Μίλαν ήταν παράλληλα το απόλυτο κάζο των «μπλαουγκράνα», επαναφέροντας μετά το διάλειμμα του 1992, τον χαρακτηρισμό «looser» στο λεξιλόγιο της Μπαρτσελόνα.
Μίλαν-Μπαρτσελόνα 4-0 (22’, 45’ Μασάρο, 47’ Σαβίσεβιτς, 59’ Ντεσαγί)
Milan: Rossi, Tassotti (capt), Panucci, Albertini, Galli, Maldini (Nova), Donadoni, Desailly, Boban, Savicevic, Massaro
Barcelona: Zubizarreta (capt), Ferrer, Guardiola, Koeman, Nadal, Bakero, Sergi (Quique), Stoichkov, Amor, Romario, Beguiristain (Eusebio)
Το δεύτερο με κόπο
Στις ραγδαίες αλλαγές που έφερε το Champions League η Μπαρτσελόνα είχε μείνει λίγο πίσω, αδυνατώντας να κατακτήσει το ιερό δισκοπότηρο στη νέα του μορφή. Αυτό θα άλλαζε στις 15 Μαΐου 2006 επί γαλλικού εδάφους. Έχοντας παίξει εκπληκτικό ποδόσφαιρο μέσα στη χρονιά, οι Καταλανοί φτάνουν στον τελικό, όπου επικρατούν 2-1 της Άρσεναλ. Με ποδοσφαιριστές όπως ο Ροναλντίνιο, ο Ετό, ο Πουγιόλ και ο Ντέκο, οι «μπλαουγκράνα» είναι έτσι κι αλλιώς το φαβορί κόντρα στους «κανονιέρηδες» συναίσθημα που γίνεται σχεδόν βεβαιότητα όταν οι Άγγλοι θα μείνουν από νωρίς με παίκτη λιγότερο λόγω της αποβολής του τερματοφύλακα Λέμαν. Φαίνεται όμως, πως για κάθε ευρωπαϊκό, η Μπαρτσελόνα πρέπει να καρδιοχτυπήσει και να ιδρώσει πολύ. Αφού κατάφερε να προηγηθεί, η Άρσεναλ αντέχει στο σφυροκόπημα των «μπλαουγκράνα» μέχρι να μιλήσει ο Σάμουελ Ετό, ο άνθρωπος των τελικών και στη συνέχεια ο Τζουλιάνο Μπελέτι να ρίξει οριστικά τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, τον Ανρί, τον Φάμπρεγκας και τα υπόλοιπα παιδιά του Βενγκέρ στο καναβάτσο.
Μπαρτσελόνα-Άρσεναλ 2-1 (76' Ετό, 81' Μπελέτι - 37' Κάμπελ)
Barcelona: Victor Valdes ,Rafael Mαrquez, Carles Puyol, Ludovic Giuly, Samuel Eto'o, Ronaldinho, Giovanni van Bronckhorst, Edmilson (Andres Iniesta 46), Mark van Bommel ( Henrik Larsson 61), Deco, Oleguer Presas (Juliano Belletti 71)
Arsenal : Jens Lehmann, Ashley Cole, Robert Pires (Manuel Almunia 18), Fredrik Ljungberg, Aleksandr Hleb (Jose Antonio Reyes 85), Thierry Henry, Cesc Fabregas (Mathieu Flamini 74), Gilberto, Sol Campbell, 27 Emmanuel Eboue, Kolo Toure.
Κάτι σου χρώσταγα!
Το 1991, δύο γκολ του Μαρκ Χιουζ είχαν δώσει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τη νίκη 2-1 κόντρα στην Μπαρτσελόνα και το αγγλικό ποδόσφαιρο με αυτήν την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων γιόρτασε την επιστροφή του στην Ευρώπη μετά από πενταετή εξορία, λόγω των τραγικών συμβάντων στο «Χέιζελ». Οι Καταλανοί θα έπαιρναν εκδίκηση για εκείνο το πάρτι των «κόκκινων διαβόλων» χαλώντας τη δική τους γιορτή 18 χρόνια αργότερα. Έχοντας κατακτήσει το Champions League την προηγούμενη σεζόν, οι Άγγλοι ήθελαν να γίνουν η πρώτη ομάδα που καταφέρνει να διατηρήσει τα σκήπτρα της. Στις 27 Μαΐου λοιπόν, αντιμέτωπες βρέθηκαν δύο ομάδες με κόσμο, τίτλους, ιστορία αλλά και μεταξύ τους παρελθόν. Παράλληλα, ήταν η πρώτη φορά που Ρονάλντο και Μέσι θα είχαν και μια μεταξύ τους μονομαχία για τον τίτλο για τον οποίο ερίζουν μέχρι σήμερα. Αυτόν του κορυφαίου ποδοσφαιριστή του πλανήτη. Αδιαφιλονίκητος νικητής ο Αργεντινός, που πήρε μαζί με το συνήθη ύποπτο όταν μιλάμε για τελικούς Σάμουελ Ετό, την Μπαρτσελόνα στις πλάτες του, σημείωσαν από ένα γκολ ο καθένας και χάρισαν το τρίτο τρόπαιο στους Καταλανούς.
Μπαρτσελόνα-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 (10’ Ετό, 30’ Μέσι)
Barcelona: Valdes, Puyol, Toure, Pique, Sylvinho, Xavi, Busquets, Iniesta (Pedro 90), Messi, Eto'o, Henry (Keita 72)
Man United: Van der Sar, O'Shea, Ferdinand, Vidic, Evra, Park (Berbatov 66), Anderson (Tevez 46), Carrick, Giggs (Scholes 75), Ronaldo, Rooney
