Θυμάμαι…
Θυμάμαι το μεγάλο Στοίκοβιτς να αρνείται να χτυπήσει πέναλτι ενάντια στον αγαπημένο του Ερυθρού Αστέρα… Θυμάμαι το γκολ-φάουλ του Κούμαν να στερεί το κύπελλο από την αγαπημένη μου Σαμπντόρια και να σπάει την κατάρα της Μπαρτσελόνα..
Θυμάμαι την κεφαλιά του Μπολί να χαρίζει το πρώτο και τελευταίο μέχρι σήμερα
κύπελλο σε γαλλική ομάδα..
Θυμάμαι την τελευταία μεγάλη παράσταση της μεγάλης Μίλαν απέναντι στην ντριμ
τιμ του Κρόιφ και τα μαγικά γκολ των Σαβίσεβιτς και Ντεσαγί..
Θυμάμαι τα κωλόπαιδα του Άγιαξ να με κάνουν να αναρωτιέμαι τί θα βλέπαμε αν δεν
υπήρχε ο νόμος Μποσμάν..
Θυμάμαι τη μεγάλη Γιουβέντους να δίνει το παρόν σε τρεις σερί τελικούς και το
γκολ μαγεία του Πιντουρίκιο στο χαμένο τελικό με την Ντόρτμουντ..
Θυμάμαι το κλάμα του Κουφούρ και το βλέμμα του Καν..
Θυμάμαι το γκολ ποίημα του Ζιντάν..
Θυμάμαι την πρώτη συμμετοχή Έλληνα ποδοσφαιριστή σε τελικό..
Θυμάμαι τους οπαδούς της Λίβερπουλ να τραγουδούν το you 'll never walk alone με
απίστευτη ένταση ενώ η ομάδα τους έχανε με 3-0 στο ημίχρονο..
Θυμάμαι τους οπαδούς της Λίβερπουλ πάλι να γεμίζουν τα πλοία από την Κρήτη για
τον τελικό της Αθήνας με πίστη όχι για τη νίκη αλλά με απίστευτη αγάπη και
περηφάνεια για την ομάδα τους..
Θυμάμαι θυμάμαι θυμάμαι..είμαι σίγουρος ότι και αυτός ο τελικός θα μας δώσει
πολλά να θυμόμαστε..δε θα ευχηθώ να κερδίσει ο καλύτερος..αυτά είναι ευχολόγια
εκείνων που δε γνωρίζουν από τόπι..και ο φετινός μαραθώνιος τερματίζει..ας
κερδίσει το ποδόσφαιρο!
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας,
Μάνος Δρακωνάκης
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας άποψη ή οποιαδήποτε ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
