Έβερτον 2010-2011

Λένε πως η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Η Έβερτον, το απέδειξε τη σεζόν 2010-2011. Χρειάστηκε να περιμένει 8 αγωνιστικές για να πανηγυρίσει την πρώτη της νίκη, οι στόχοι χάθηκαν και ο σχεδιασμός της επόμενης χρονιάς έκανε την εμφάνισή του από νωρίς. Διαβάστε στο england365 τη φετινή πορεία των «ζαχαρωτών».



Έβερτον 2010-2011

Στο φινάλε της σεζόν 2008-2009, η Έβερτον πανηγύριζε την κατάληψη της 5ης προνομιούχου θέσης στον βαθμολογικό πίνακα της Πρέμιερ Λιγκ. Οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις αυξήθηκαν, ωστόσο, δεν βρήκαν ανταπόκριση εντός αγωνιστικού χώρου. Έπειτα από δύο αγωνιστικές περιόδους, ο σύλλογος του Μέρσεϊσαϊντ αρκέστηκε στη μετριότητα και φέτος, «βολεύτηκε» με την 7η θέση, η οποία ήρθε μετά.. κόπων και βασάνων.

Νίκη… αγνοείται

Αν στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος οι πρώτες νίκες βοηθούν στον ψυχολογικό τομέα και στην αυτοπεποίθηση των ποδοσφαιριστών της εκάστοτε ομάδας, τότε ο Ντέιβιντ Μόγιες είχε πολλή δουλειά να κάνει, αφού οι παίκτες του στις πρώτες εφτά αγωνιστικές έμειναν με την πικρία. Η πρώτη νίκη στο πρωτάθλημα άργησε… δύο μήνες, αφού το λυτρωτικό παιχνίδι ήταν αυτό κόντρα στη Μπέρμιγχαμ, στις αρχές Οκτωβρίου, όπου τα «ζαχαρωτά» πήραν γεύση από «τρίποντο». Το κακό όμως συνεχίστηκε για την Έβερτον, αφού υποδέχτηκε το 2011 με μόλις μια νίκη σε 8 παιχνίδια.

«Αφεντικό» στο Μέρσεϊσαϊντ

Η ομάδα του Μόγιες μπορεί να μετρούσε τις νίκες με το… σταγονόμετρο, αλλά στην υπόθεση του γοήτρου και της τεράστιας αντιπαλότητας με τη Λίβερπουλ στο Μέρσεϊσαϊντ, κατάφερε να μείνει αήττητη. Ο Μικέλ Αρτέτα και η παρέα του επιβλήθηκαν με το 2-0 στο πρώτο ματς της σεζόν κόντρα στους «κόκκινους» στο «Γκούντισον Παρκ», στο παιχνίδι που μάλιστα ήταν το πρώτο που παρακολούθησαν από κοντά ο Τζον Χένρι και οι συνεργάτες του, λίγες μέρες μετά την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της Λίβερπουλ. Στη ρεβάνς του β’ γύρου του πρωταθλήματος, η Έβερτον έφυγε αλώβητη από το «Άνφιλντ» με το τελικό 2-2. Σε εκείνο το ματς, ο Κένι Νταλγκλίς είχε ήδη αντικαταστήσει τον Ρόι Χότζον στον «κόκκινο» πάγκο, ωστόσο, δεν είχε προλάβει να αλλάξει άρδην την αγωνιστική εικόνα, όπως έκανε λίγο αργότερα.
 
Επέτειος και σχεδιασμός

Η μετριότητα στην οποία κινήθηκε η Έβερτον τη σεζόν 2010-2011, επηρέασε και τη χαρά του Μόγιες για το γεγονός πως βρέθηκε για ένατη συνεχή χρονιά στην ομάδα, όντας ο τρίτος μακροβιότερος προπονητής συλλόγου της Πρέμιερ Λιγκ, μετά τους Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και Αρσέν Βενγκέρ (Άρσεναλ). Ο τεχνικός των «ζαχαρωτών» εμφανιζόταν δυσαρεστημένος και αρκετά ενοχλημένος από το γεγονός πως οι στόχοι απομακρύνθηκαν από πολύ νωρίς και ουσιαστικά… προανήγγειλε την προσπάθεια της επόμενης σεζόν, αφού από κάποιο σημείο και μετά, γνώριζε πως η ομάδα του δεν μπορούσε να προλάβει ούτε το τελευταίο «εισιτήριο» για το Γιουρόπα Λιγκ.

Ούτε στο φινάλε ηρεμία…

Η μοίρα της Έβερτον ήταν γραμμένη και ο σύλλογος του Μέρσεϊσαϊντ δεν θα έβρισκε… ηρεμία μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος. Τα αγωνιστικά προβλήματα ταλαιπώρησαν την ομάδα, αφού ο Τιμ Κέιχιλ δεν κατάφερε να προσφέρει στο 100% μέχρι την ολοκλήρωση των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας, αφού επιστρέφοντας από το Κύπελλο Ασίας, χρειάστηκε αρκετό χρόνο προσαρμογής και επανόδου στο επιθυμητό επίπεδο φυσικής κατάστασης. Μέσα σε όλα, ήρθε και ο τραυματισμός του Λουίς Σαχά που πέρασε την πόρτα του χειρουργείου, τέθηκε νοκ – άουτ και άφησε τον Ζερμέιν Μπέκφορντ να «παλεύει» μόνος του στην επίθεση, παίρνοντας όμως δόση από το ελληνικό μαχητικό πνεύμα στα τελευταία παιχνίδια…
 

Vellios, put on your shirt…

Ο Απόστολος Βέλλιος θα πρέπει να ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου από τον περασμένο Απρίλιο και έπειτα. Ο Έλληνας επιθετικός, αποφασίζοντας να κάνει το μεγάλο βήμα στην Πρέμιερ Λιγκ και την Έβερτον, το περσινό καλοκαίρι, ασφαλώς και δεν θα περίμενε την τύχη να του χαμογελάσει. Με την έλλειψη επιθετικών, ο Ντέιβιντ Μόγιες τον βλέπει στον πάγκο στο ματς με την Άστον Βίλα (2-2, 2/4/2011) και του φωνάζει: «Vellios, put on your shirt… ». Έκτοτε και μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος, ο Βέλλιος παίρνει συμμετοχές, έστω και σαν αλλαγή και αποκομίζει πολύτιμες εμπειρίες από το καλύτερο – ομολογουμένως – πρωτάθλημα του κόσμου. Πάνω από όλα όμως, προσθέτει το ελληνικό στοιχείο σε αυτό τον παράδεισο που λέγεται Πρέμιερ Λιγκ.