Κι ας μας πουν και μα…κες
Κάτι λιγότερο από δύο αγωνιστικές ώρες ήταν αρκετό για να ξενερώσουν μια ολόκληρη χώρα, αρκετούς άλλους που για δικούς τους λόγους δεν ήθελαν να δουν τους Κροάτες στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου και κυρίως μια φουρνιά παικτών που (ωστόσο) έχει όλο το μέλλον μπροστά της για να δουλέψει με αυτό το Μουντιάλ για παρακαταθήκη. Γιατί να δεις που θα μας πουν και μα…κες, αλλά τα«τρία λιοντάρια» έφυγαν κερδισμένα από την Ρωσία και κάποιοι από εμάς γεμάτοι από την γλυκόπικρη γεύση που αφήνει μια τέτοια πορεία.
Ημέρα ένα. Η πρώτη μετά τον αποκλεισμό της Αγγλίας από το Μουντιάλ. Τα μπάνερ σιγά – σιγά κατεβαίνουν, οι εργοδότες ανακουφίζονται που δεν θα χάσουν λεφτά από την επόμενη του τελικού και μετά, από την πλευρά τους οι ιδιοκτήτες των παμπ έχουν έναν παραπάνω λόγο να λυπούνται, και πάει λέγοντας...
Όποιος γνωρίζει την αγγλική πραγματικότητα δεν χρειάζεται να σκεφτεί πολύ για το πόσο επικριτικοί μπορούν να γίνουν όλοι στο Νησί μετά από μία «αποτυχία» σε μεγάλη διοργάνωση. Από τον θυρωρό μέχρι και τον διευθυντή μιας εφημερίδας, λόγου χάρη, όλοι θα έχουν από κάτι να πουν. Είτε για τον προπονητή, είτε για τους παίκτες, είτε για τον αρχηγό, είτε για την Ομοσπονδία, είτε, είτε, είτε. Όχι, όμως, στην περίπτωση αυτής της Αγγλίας.
Ο Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ και τα παιδιά του, γιατί με ποδοσφαιρικές ηλικίες αλλά και εμπειρίες μιλάμε για παιδιά, θα τύχουν άλλης αντιμετώπισης από τον κόσμο που θα τους υποδεχθεί, από τους δικούς τους ανθρώπους κ.ο.κ. Κι αν διαβάσεις ένα συγκεκριμένο tweet για το στραπάτσο που έφαγαν οι Άγγλοι από τους Κροάτες, θα το καταλάβεις.
Λέει, λοιπόν, το τιτίβισμα: «Ο κόσμος μπορεί να κάνει χαβαλέ, να γελάει και να λέει πως το ποδόσφαιρο δεν επέστρεψε σπίτι του. Αλλά κατά κάποιον τρόπο επέστρεψε. Δεν έχω δει ποτέ αυτά τα επίπεδα ενότητας σε μια χώρα που είναι τόσο χωρισμένη. Υπερήφανος για τον Σάουθγκεϊτ και τους ποδοσφαιριστές του»... Αυτό! Ναι, ο δρόμος δεν ήταν τόσο δύσβατος όσο από την πλευρά της άλλης πλευράς των ομάδων, αλλά από την στιγμή που η δομή είναι τέτοια, και αντιπάλους σου επιτρέπεται να διαλέξεις και διαχείριση θα κάνεις στα προηγούμενα ματς.
Δεκτό πως η Αγγλία δεν άφησε κανένα μεγαθήριο εκτός για να συνεχίσει η ίδια, δεκτό πως στον πρώτο πολύ σοβαρό αντίπαλο λύγισε, αλλά μην τα ισοπεδώσουμε όλα. Ειδικά από την στιγμή που το κλίμα δεν είναι τόσο βαρύ για τους Άγγλους από τους... ίδιους τους Άγγλους. Και ειλικρινά, κανείς δεν προσπαθεί να τους χρυσώσει το χάπι. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως μιλάμε για μία χώρα φύσει ποδοσφαιρική, μία χώρα παρά τα μεγάλα ονόματα που είχε στο παρελθόν δεν μπόρεσε να κάνει κάτι σπουδαίο σε καμία από τις πιο πρόσφατες μεγάλες διοργανώσεις που συμμετείχε, και μια χώρα που συνδυάζοντας τα δύο προηγούμενα είναι αρκετά πικραμένη και έτσι δεν θα χαριστεί μετά από έναν (άλλο) αποκλεισμό. Το παιχνίδι στην Αγγλία το είδαν σχεδόν 27 εκατομμύρια κόσμου, κυρίως μεθυσμένου κόσμου. Περίπου 27 εκατομμύρια κόσμου που εδώ και σχεδόν έναν μήνα θυμήθηκε πως είναι να ονειρεύεται μεγαλεία και που για παρά τρεις ημέρες γλίτωσε την... παράλυση. Κι απ’ το ολότελα...
Όσον αφορά το ποδοσφαιρικό και τακτικό κομμάτι, να ‘χαμε να λέγαμε.
Οι δυο ομάδες μπήκαν με σαφή προσανατολισμό, δεν άλλαξαν το πλάνο τους και στο τέλος ήταν μοιραίο να το πληρώσουν τα «τρία λιοντάρια». Ο εξ’ αρχής σχηματισμός του Σάουθγκεϊτ θα μπορούσε να δουλέψει και σε αυτήν την περίπτωση, όμως εξαιτίας της τεράστιας εμπειρίας και του ταλέντου παικτών όπως ο Μόντριτς, ο Ράκιτιτς που την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο μαζί με τον τελικό θα παίξει 71 παιχνίδια (σ.σ θα έπαιζα στον τελικό ακόμη και αν έπρεπε να το κάνω με ένα πόδι, είπε), κι ο Μάντζουκιτς -αλλά κυρίως εξαιτίας της ικανότητας της Κροατίας να δημιουργεί υπεραριθμία στα άκρα- δεν δούλεψε. Όσο περνούσε η ώρα το μομέντουμ θα έγερνε προς την πλευρά των τυπικά γηπεδούχων και έτσι έγινε.
Μπορεί στην τελική να μας πουν και μα…ες, όλους εμάς που αφήνουμε πίσω την πικρία του αποκλεισμού, αλλά σε δύο χρόνια έρχεται το Euro και σε άλλα τέσσερα το επόμενο Μουντιάλ. Δύο διοργανώσεις στις οποίες ο Χάρι Κέιν θα έχει βάλει στην πλάτη του ακόμη κάμποσα τσουβάλια με γκολ, στις οποίες ο Τζόρνταν Πίκφορντ θα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες του πλανήτη (σ.σ ενδεχομένως μέχρι τότε να έχει γίνει και ο πιο ακριβός της ιστορίας όσον αφορά τους κίπερ) και στις οποίες ο άπειρος προπονητικά Σάουθγκεϊτ θα έχει μελετήσει πολύ έχοντας την στήριξη όλων για να «προκαλέσει» ακόμη ένα «επόμενο βήμα».
Θα πρέπει να περιμένουμε...
Υ.Γ.1. Καλή η εμπειρία, καλό το ψήσιμο με την πορεία μέχρι τα ημιτελικά, αλλά η Αγγλία έχει μια τεράστια ανάγκη, κι αυτή είναι η εύρεση ενός παίκτη όπως του Μόντριτς ή δευτερευόντως του Ράκιτιτς. Η ενέργεια των Ντέλε και Λίνγκαρντ στον άξονα δεν είναι εκ του αποτελέσματος αρκετή για να σε φτάσει μέχρι το τέλος, ενώ το πείσμα του Τζόρνταν Χέντερσον και το εξαιρετικό αήττητο ρεκόρ που είχε είναι χρήσιμα σε άλλες περιπτώσεις. Σίγουρα η κουβέντα θα ήταν πολύ διαφορετική εάν υπήρχε σε αυτό το ρόστερ και ο άτυχος Άλεξ Όξλεϊντ-Τσάμπερλεϊν, όμως και πάλι τα «τρία λιοντάρια» θα πρέπει να αναζητήσουν, θα πρέπει να φτιάξουν, έναν ιδιαίτερο τεχνίτη, έναν παίκτη που θα κάνει την διαφορά ακόμη και με με μια ματιά του. Δυστυχώς, στο παρόν δεν τον είχε.
Υ.Γ.2. «Ο κόσμος μπορεί να κάνει χαβαλέ, να γελάει και να λέει πως το ποδόσφαιρο δεν επέστρεψε σπίτι του. Αλλά κατά κάποιον τρόπο επέστρεψε. Δεν έχω δει ποτέ αυτά τα επίπεδα ενότητας σε μια χώρα που είναι τόσο χωρισμένη. Υπερήφανος για τον Σάουθγκεϊτ και τους ποδοσφαιριστές του». Έχουμε σίγουρα ξεχάσει ποιο είναι το ωραίο ποδόσφαιρο...
Υ.Γ.3. Οι Άγγλοι είναι πραγματικά χαρούμενοι. Πιστεύουν ότι ακόμη και ο καιρός, με σχεδόν τριαντάρια, τους έκανε το χατήρι και ήταν με το μέρος τους. Το καλοκαίρι του του 2018 θα τους μείνει για πάντα αξέχαστο και αυτή η... επιτυχημένη αποτυχία δεδομένα θα τους φτιάξει την όρεξη ακόμη περισσότερο. Γιατί στην Ελλάδα, το Euro του 2004 που συμπεριελάμβανε ακόμη και το τρόπαιο, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ. Στο Νησί πάλι, οι συνθήκες ευνοούν για καλύτερο χτίσιμο στο μέλλον. Κάπου εκεί άλλωστε μπορούμε να εντοπίσουμε και την μεγαλύτερη επιτυχία του Σάουθγκεϊτ, που από το πουθενά άνοιξε νέες πόρτες για το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Γιώργος Σιάφας
