Παιδί ήρθε, κύριος φεύγει και αξίζει το χειροκρότημα ο Σεσκ!
Το 2004 έγινε ο νεότερος παίκτης που έπαιξε για την Αρσεναλ στην Ευρώπη, έπειτα διαδέχτηκε τον κορυφαίο εκείνη την εποχή αμυντικό χαφ στον κόσμο Πατρικ Βιειρά και έπειτα κατάφερε να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης με την Ισπανία. Ο Σέσκ Φάμπρεγκας ήταν ένα ξεχωριστό παιδί αλλα ο Αρσεν Βενγκέρ ήταν αυτος που τον πίστεψε πολύ και τον μετέτρεψε σε σουπερστάρ γραφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.
Από τις πολλές ποδοσφαιρικές κληρονομιές που άφησε πίσω του ο Αλσατός τεχνικος από το πέρασμα του στα αγγλικά γήπεδα, μία από τις μεγαλύτερες θα είναι πάντα η καριέρα του Σεσκ. Ο Καταλανός που έφυγε παιδί από την πόλη του, την Βαρκελώνη και τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα για να αναζητήσει την τύχη του στο βόρειο Λονδίνο, είχε πάρα πολλά εξαιρετικά χαρακτηριστικά και νοοτροπία νικητή ωστόσο χωρίς την καταλυτική βοήθεια του Βενγκέρ θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μεταβληθεί σε απόλυτο πρωταγωνιστή!
Αν αναλογιστεί κανείς το τι βάρος του φορτωσε στις πλάτες ο προπονητής της Άρσεναλ, εκείνο το καλοκαίρι που αποφάσισε να πουλήσει τον Βιειρά στην Γιουβέντους, το 2005 θα καταλάβει και το πόσο πολύ πίστευε στις δυνατότητες του και θεωρούσε πως δεν χρειαζόταν να βγει στην αγορά για να βρει αντικαταστάτη αλλά τον είχε ήδη εκεί.
Ο Βενγκέρ είχε ήδη διαπιστώσει πως αυτό το παιδί μπορούσε να πάρει στις πλάτες του την ευθύνη και να παίξει τον ρόλο του αντικαταστάτη ενός αμυντικού χαφ που εκείνη την εποχή ήταν το απόλυτο πρότυπο για τον ρόλο σε ολόκληρο τον κόσμο. Μάλιστα στις συζητήσεις της εποχής για το εάν η σωματοδομή του μπορούσε να τον βοηθήσει να παίξει τον ρόλο του αντικαταστάτη ενός γεροδεμένου αμυντικού χαφ που ήταν ο Βιειρά, ο Βενγκέρ αντιπρότεινε πως αυτή η θέση γενεί περισσότερο μυαλό παρά μύες!
Μην ξεχνάτε όμως πως ακόμα δεν είχε έρθει η ισπανική επανάσταση, των επόμενων χρόνων με τον τρόπο παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα που υιοθετήθηκε από την εθνική Ισπανίας και οδήγησε εκείνα τα χρόνια με το Τίκι τάκα σε ένα σωρό τίτλους τους «Φούριας Ρόχας». Συνεπώς και σε αυτό το κομμάτι ο Βενγκέρ έβλεπε μπροστά.
Ο Σεσκ έγινε ο αρχηγός της Άρσεναλ αλλά το 2011 επέλεξε να γυρίσει πίσω στην Βαρκελώνη κυνηγώντας τίτλους που του είχαν λείψει με τη φανέλα τον κανονιέρηδων. Τους πήρε αλλά ποτέ με τη φανέλα των μπλαουγκράνα δεν έγινε τόσο απαραίτητος όπως ήταν στην Αγγλία και όταν δοθηκε η ευκαιρία να επιστρέψει εκεί δεν το σκέφτηκε πάρα πολύ. Η Τσέλσι ήταν αυτή που τον ζήτησε και τον έφερε πίσω στην Premier League το 2014 και ανταπέδωσε με μια καταπληκτική χρονιά βοήθησε τον Μουρίνιο να πάρει πάλι το πρωτάθλημα έπειτα από το 2006.
Η σχεδόν τηλεπαθητική σχέση με τον Ντιέγκο Κόστα έδωσε τις λύσεις και έκανε τη διαφορά σε πάμπολλα ματς.
Στον δεύτερο τίτλο με τον Κοντε το 2017 δεν είχε τη συμμετοχή που θα ήθελε παρόλαυτα όποτε τον χρειάστηκε στο δεύτερο μισό της σεζόν η ομάδα του ήταν εκεί. Κλείνοντας την παρουσία του στην Αγγλία με δάκρυα στα μάτια πριν φύγει για το Μονακό οδήγησε την Τσέλσι σε σίγουρη νίκη με τη Νότιγχαμ αποχωρώντας σαν κύριος.
Ένα παιδί που εξελίχθηκε σε έναν πολύ μεγάλο παίκτη και παρέμεινε πάντα πολύ προσγειωμένο, τίμησε απόλυτα όλα αυτά τα χρόνια το συμβόλαιο του σε όποιο ομάδα κι αν αγωνίστηκε. Την αποχώρηση του μπορεί αυτή τη στιγμή να μην τη νιώσει η Τσέλσι, ωστόσο γενικά όταν περάσουν τα χρόνια θα πάρει τη θέση που αξίζει στις καρδιες όλων ως ένας από τους ποιοτικότερους χάφ που έπαιξαν στο αγγλικό πρωτάθλημα!
