Τα χέρια που άλλαξαν τη μοίρα της Τσέλσι
Στα χρόνια της ακμής του, ο Πετρ Τσεχ υπήρξε ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στο αγγλικό ποδόσφαιρο και που άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία της Τσέλσι, ειδικά στην πορεία προς την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2012. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Το καλοκαίρι, ολοκληρώνει τον κύκλο του και κλείνει την καριέρα του ο τερματοφύλακας που από τη στιγμή που κάθισε κάτω απ' τα δοκάρια της Τσέλσι, ως επιλογή του Ζοσέ Μουρίνιο, κατάφερε να χαρίσει τεράστιες στιγμές και να καταγράψει θριάμβους στους οποίους ο ίδιος είχε πολύ μεγάλο μερίδιο, στην σύγχρονη ιστορία των «μπλε».
Ο Πετρ Τσεχ, ήταν εκ των σημαντικότερων στελεχών της Τσέλσι στο πρώτο της πρωτάθλημα έπειτα από μισό αιώνα, το 2005, αφού μάλιστα είχε κρατήσει ανέπαφη την εστία του στα 24 από τα 38 παιχνίδια του πρωταθλήματος. Αυτό, όμως, που θα θυμάται περισσότερο από κάθε άλλο ο κόσμος του λονδρέζικου συλλόγου και φυσικά ο 36χρονος γκολκίπερ, είναι η πορεία προς την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, το 2012. Σε μια χρονιά που έδειχνε να μην ισιώνει με τίποτα με τον Αντρέ Βίλας – Μπόας στον πάγκο, η Τσέλσι κατάφερε ν' ανατρέψει τα προγνωστικά και ο Πετρ Τσεχ ήταν εκεί όταν χρειάστηκε για να παίξει τον δικό του ρόλο, κυρίως στα ημιτελικά με τη Μπαρτσελόνα αλλά και φυσικά στον μεγάλο τελικό του Μονάχου απέναντι στη Μπάγερν.
Ειδικά ο τρόπος που ανάγκασε τον Μέσι να σουτάρει ψηλά στο πέναλτι και να πάει η μπάλα στο δοκάρι, στον επαναληπτικό ημιτελικό του «Καμπ Νόου», όπως επίσης η απόκρουση του πέναλτι του Ρόμπεν στην παράταση του τελικού και οι σωστές επεμβάσεις του στη διαδικασία που ακολούθησε του εξτρά ημιώρου σ' εκείνο το παιχνίδι, πιθανότατα έχουν περάσει στην ιστορία ως οι σημαντικότερες αποκρούσεις των «μπλε».
Μπορεί τα τελευταία χρόνια που έφυγε από την Τσέλσι για να πάει στην Άρσεναλ, να μην είναι πια ο ίδιος, αλλά δεν πρόκειται ν' αλλάξω το γεγονός πως στα χρόνια ακμής του, υπήρξε ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες που έχουν περάσει από το αγγλικό ποδόσφαιρο και σίγουρα ο σημαντικότερος που φόρεσε τη φανέλα της Τσέλσι. Πρόσφερε πολύ περισσότερο από τον Κουρτουά ή ακόμα και από τον Πίτερ Μπονέτι που υπηρέτησε τις δεκαετίες του '60 και του '70 το λονδρέζικο κλαμπ.
