Να κάνεις ρεκόρ και να κινδυνεύεις να μείνεις δεύτερος!
Κοιτώντας τη συγκριτική διαφορά στον βαθμολογικό πίνακα μετά από 30 παιχνίδια για την περσινή σεζόν και τη φετινή το πρώτο πράγμα που διαπιστώνει κανείς είναι το πόσο έκλεισε την ψαλίδα με τη Μάντσεστερ Σίτι η Λίβερπουλ από 81-60 σε 74-73. Το δεύτερο πως κάνει τρομερή δουλειά στην Άρσεναλ ο Έμερι με συν 12 βαθμούς από πέρσι και την έχει γερά στη μάχη για την τετράδα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Πριν αρχίσει η χρονιά, τον Αύγουστο, σας έγραφα πως για να γίνει μάχη για τον τίτλο θα έπρεπε το εξωπραγματικό ρεκόρ της Μάντσεστερ Σίτι των 100 πόντων να κατέβει περίπου στους 85-88 ώστε να ανέβουν οι υπόλοιποι από δέκα έως 15 πόντους προκειμένου να της πάρουν τον τίτλο. Το σενάριο έμοιαζε πολύ δύσκολο και όμως οκτώ πλέον παιχνίδια πριν το τέλος, η Λίβερπουλ έχοντας ξεπεράσει τον εαυτό της και διαθέτοντας το ρεκόρ πόντων στην ιστορία της μαζί με το 1987-88 για τα πρώτα τριάντα παιχνίδια, κοντράρει στα ίσα την υπερομάδα του Πεπ που κάνει δεύτερη φοβερή σεζόν! Για τη Σίτι το γεγονός του ότι έχει επτά βαθμούς λιγότερους από πέρσι αποτελεί τεράστια επιτυχία διότι πριν ένα χρόνο με τους 81 βαθμούς που είχε ήταν ήδη 16 πόντους παραπάνω από την δεύτερη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έχοντας εξασφαλίσει το πρωτάθλημα.
Τώρα με την δεύτερη καλύτερη συγκομιδή της ιστορίας του αγγλικού πρωταθλήματος μετά από 30 ματς όχι μόνο δεν έχει ξεφύγει αλλά έχει κολλημένη πίσω της την Λίβερπουλ!
Ποτέ στο παρελθόν ομάδα που είχε 73 πόντους όπως τώρα η Λίβερπουλ δεν βρισκόταν στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας πάλι μετά από 30 παιχνίδια, κάτι που δείχνει το πόσο σπουδαία σεζόν κάνει η ομάδα του Κλοπ. Επίσης μόνο άλλη μία φορά στο παρελθόν η Λίβερπουλ είχε μετά από 30 παιχνίδια μόλις μια ήττα Και αυτό ήταν την χρονιά του 1987 – 88 όταν αποδεδειγμένα και αντικειμενικά διέθετε μία από τις καλύτερες ομάδες της ιστορίας της, με τον Κένι Νταλγκλίς παίκτη-προπονητή και σταρ όπως ο Μπαρνς, ο Χάνσεν, ο Μπίρντσλι, ο Όλντριτζ, ο Νικολ, ο Γουίλιαν, ο Χάουτον! Εκείνη την χρονιά και χάνοντας βαθμούς στο τέλος, η Λίβερπουλ πήρε τον τίτλο με εννέα πόντους απόσταση από την δεύτερη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Τώρα μπορεί να κάνει οκτώ νίκες και πάλι να μείνει πίσω από αυτή την εκπληκτική Μάντσεστερ Σίτι! Και μόνο αυτός ο δείκτης δυσκολίας αποδεικνύει αυτό που φωνάζω όλη τη χρονιά, πως εάν το πάρει η Λίβερπουλ δεν θα πρόκειται μόνο για τον πρώτο της τίτλο μετά από 29 χρόνια αλλά και για τον πιο δύσκολο από τους 18 προηγούμενους που πήρε με οποιονδήποτε προπονητή και με οποιαδήποτε ομάδα!
Φυσικά μπορεί να φτάσει πάνω από τους 90 βαθμούς που δεν έχει συμβεί ποτέ για ομάδα να χάσει τον τίτλο παίρνοντας το όριο αυτό και όμως να μείνει δεύτερη γιατί έχει να κάνει με αντίπαλο μία ομάδα που για δεύτερη σερί σεζόν αποδεικνύει το πόσο σπουδαία είναι παρότι ήδη έχει τέσσερις ήττες περισσότερες από αυτές που έκανε συνολικά το περσινό πρωτάθλημα.
Βλέποντας τον συγκριτικό πίνακα διαπιστώνει επίσης κάποιος, πόσο σπουδαία δουλειά κάνει ο Εμερι σε έναν σύλλογο που είχε βαλτώσει υπό τον Βενγκέρ. Η Άρσεναλ μετά από δύο σεζόν που έμεινε εκτός τετράδας, είναι μέσα στη συζήτηση και όχι μόνο αυτό αλλά μέσα σε δύο βδομάδες καλύψει μία διαφορά εννέα πόντων από την Τότεναμ που είναι στην τρίτη θέση! Αν μάλιστα είχε νικήσει το μεταξύ τους παιχνίδι, με το πέναλτι που έχασε ο Ομπαμεγιάνγκ στο τελευταίο λεπτό τότε ήδη θα ήταν από πάνω από τους Spurs...
Αν συνεχίσει με κανονικούς ρυθμούς, με βάση αυτό που βλέπουμε ως τώρα μπορεί να ξεπεράσει τους 75 πόντους κάτι που μόνο μία φορά στα τελευταία 10 χρόνια με τον Βενγκέρ στο πάγκο έχει καταφέρει! Για όποιον νομίζει πως είναι εύκολο, το να διαδεχθείς έναν προπονητή που ήταν 22 ολόκληρα χρόνια στον πάγκο μιας ομάδας και της έχει διαμορφώσει το DNA της, η συζήτηση είναι περιττή.
Για όποιον όμως καταλαβαίνει το πόσο δύσκολη θα ήταν αυτή πρώτη χρονιά έτσι κι αλλιώς για οποιονδήποτε τεχνικό, αυτό που έχει καταφέρει ο Ισπανός είναι πολύ σημαντικό. Η Αρσεναλ ξεκίνησε με δύο ήττες το πρωτάθλημα ας μη λησμονούμε, διότι έπρεπε να παίξει με την Μάντσεστερ Σίτι στην πρεμιέρα και αμέσως μετά να πάει στο Στάμφορντ Μπριτζ με την Τσέλσι. Μετά τα Χριστούγεννα σιγά-σιγά βγάζει πολύ χαρακτήρα στα μεγάλα παιχνίδια και έχει εννέα συνεχόμενες νίκες στην έδρα της κάτι που είχε να συμβεί πάνω από μία δεκαετία! Νίκησε την Τότεναμ, την Τσέλσι και τώρα την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την οποία είχε χάσει στο κύπελλο πριν από ενάμιση μήνα και επί 12 παιχνίδια στο πρωτάθλημα ήταν αήττητη με τον Σόλσκιερ στον πάγκο έχοντας μάλιστα ανατρέψει το παιχνίδι με την Παρί. Δεν είναι καθόλου αμελητέο αυτό που έχει κατορθώσει.
Και με δεδομένο πως θα του δοθούν λεφτά το καλοκαίρι να ενισχύσει την ομάδα την επόμενη σεζόν η Άρσεναλ θα είναι καλύτερη. Τελευταίο άφησα τον Μανουέλ Πελεγκρίνι και την δουλειά που κάνει στην Γουέστ Χαμ. Ήδη την έχει με εννέα βαθμούς περισσότερους από ότι ήταν πέρσι και αν δεν είχε τόσους τραυματισμούς είμαι βέβαιος πως θα ήταν ακόμα πιο ψηλά. Ένας αληθινός κύριος και πραγματικά πολύ καλός προπονητής που αν τον στηρίξουν στο east end θα μπορέσει να δώσει στα «σφυριά» ακόμα καλύτερες μέρες.
Στα αξιοσημείωτα η σχετική βελτίωση της Τσέλσι σε σύγκριση με την περσινή περίοδο και παρότι φέτος δεν τα πάει ιδιαίτερα καλά, η τρομερή σταθερότητα της Τότεναμ Και το πόσο σταθερή παραμένει επίσης η Λέστερ που δεν θα διεκδικήσει ξανά φυσικά πρωτάθλημα, αλλά μη λησμονούμε πως πριν το θαύμα του 2016 κάθε χρόνο ξεκινά και για να σωθεί και όχι με ιδιαίτερες επιτυχίες πολλές φορές σε αυτά τα 27 χρόνια της premier league. Συνεπώς είναι πολύ σημαντικό παρά τις ανακατατάξεις με τους προπονητές να είναι εκεί κάπου στη μέση της βαθμολογίας και σίγουρη για την επόμενη περίοδο.
Άφησα για το τέλος το μικρό θαύμα που κάνει πάλι ο Ράφα Μπενίτεθ στη Νιούκαστλ. Με ελάχιστο budget με καμιά βοήθεια από την διοίκηση κρατάει την ομάδα στην κατηγορία και πάλι, αφού πρώτα την είχε ξαναφέρει στην Premier League μετά τον υποβιβασμό του 2016. Αναρωτιέσαι με τον κόσμο που έχει δίπλα της Νιούκαστλ, αυτό το υπέροχο στάδιο την δυναμική που αποπνέει και έναν εξαιρετικό προπονητή απ’ τους καλύτερους της τελευταίας δεκαπενταετίας στην Ευρώπη, τι παραπάνω θα μπορούσα να πετύχει αν είχε μια κανονική διοίκηση που έδειχνε νορμάλ χρήματα για την ενίσχυση του ρόστερ. Αυτό όμως μάλλον θα μείνει στο πλαίσιο μιας φιλολογικής συζήτησης!
