Τελικά μήπως ήταν καλύτερα που γλίστρησε εκείνη τη μέρα ο Τζεραρντ;
Αυτή η βραδιά που έφερε την Λίβερπουλ και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 14 χρόνια δεν θα είχε συμβεί εάν τον Απρίλιο του 2014 ο Στίβεν Τζέραρντ δεν είχε γλιστρήσει σε εκείνο το μοιραίο παιχνίδι στην εξέλιξη του πρωταθλήματος κόντρα στην Τσέλσι. Συνεπώς η αίσθηση μου είναι πως και εκεί ο Τζέραρντ πρόσφερε μια τεράστια υπηρεσία στο κλαμπ που υπηρετεί σε όλη τη ζωή του. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Εκείνη τη χρονιά η Λίβερπουλ πλησίασε πάρα πολύ κοντά στο να πάρει το πρωτάθλημα έπειτα από 24 χρόνια , κόβοντας δρόμο αφού δεν ήταν έτοιμη, ωστόσο η άτυχη στιγμή του Τζέραρντ έδωσε την ευκαιρία στην Τσέλσι να κερδίσει το ματς. Ο Μπρένταν Ρότζερς κατακτώντας εκείνο τον τίτλο, θα είχε θεοποιηθεί από τους οπαδούς και παρότι είναι βέβαιο πως με την φυγή του Σουαρεζ και αργότερα την αποχώρηση του Τζέραρντ η πτώση θα συνέβαινε δεν θα μπορούσε εύκολα να τον ακουμπήσει κάνεις και θα παρέμενε πιθανώς ακόμα και σήμερα στον πάγκο με μία ομαδα που πρέπει να πάσχιζε απλά και μόνο για να μπει στην τετράδα.
Φυσικά δεν πρόκειται να είχε έρθει ποτέ τον Οκτώβριο του 2015 στην θέση του ο Κλοπ. Σε ποιο πάγκο θα ήταν σήμερα ο Γερμανός δεν το γνωρίζουμε πάντως αποκλείω να ήταν αυτός της Λίβερπουλ, η οποία απλώς θα φυτοζωούσε απέχοντας πολύ από αυτή τη ποδοσφαική μηχανή που βλέπουμε τώρα!
Ναι το καταλαβαίνω είναι πολύ υποθετικό αυτό που γράφω, ωστόσο ειλικρινά ας δει κάποιος τα δεδομένα και ας αναλογιστεί τι θα είχε συμβεί εάν ουσιαστικά είχε έρθει ένα πρωτάθλημα ως εφήμερη χαρά ( για να χρησιμοποιήσουμε μία έκφραση που είπε κάποτε ο Ντέμης Νικολαΐδης) για τους φίλους της Λίβερπουλ το 2014. Θα είχε φύγει το βάρος του άγχους για έναν τίτλο πρωταθλήματος μετά από τόσα χρόνια, όμως η ομάδα δεν πρόκειται να είχε χαλυβδωθεί έτσι που είναι δομημένη τώρα. Παρά την απώλεια του πρωταθλήματος που συνέβη με το εκπληκτικό της συγκομιδής των 97 πόντων αυτό που έδειξε όλη τη χρονιά η τωρινή Λίβερπουλ κατακτώντας στο τέλος και το Champions League είναι πως ήρθε για να μείνει. Το πρωτάθλημα είναι θέμα χρόνου να κατακτηθεί πιθανώς και την επόμενη περίοδο, στην Ευρώπη για δεύτερη χρονιά έφτασε στον τελικό της σπουδαιότερης διοργάνωσης και ο Κλοπ μέρα με τη μέρα εχει αλλάξει τη νοοτροπία του συλλόγου. Την μέρα που ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2015 είχε πει πως θέλει να μεταβάλει the doubters to believers.... Το έκανε και μάλιστα ήδη από την πρώτη χρονιά χωρίς να δουλέψει με δικό του υλικό, για την Λίβερπουλ σε δύο τελικούς απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτι στο league cup και στην Σεβίλλη στο Europa league και παρόλο που τους έχασε ήταν ολοφάνερο πως η επανάσταση του είχε ξεκινήσει.
Ο σκληρός τρόπος με τον οποίον έχασε το περσινό τρόπαιο αποτελέσει τη φλόγα για την δημιουργική οργή με την οποία παρουσιάστηκε η φετινή version της Λίβερπουλ, ξεκινώντας ήδη από την επόμενη μέρα της πίκρας στο Κίεβο, αποκτώντας τον Φαμπινιο και κυρίως αντιλαμβανόμενος ο Γερμανός τεχνικός πως έπρεπε να αποκτήσει τερματοφύλακα μετά την τραγική νύχτα του Κάριους. Η άφιξη του Αλισον υπήρξε το σημαντικότερο κομμάτι στο παζλ μετά από την απόκτηση του Φαν Ντάικ ο οποιος τον Ιανουάριο του 2018 είχε έρθει στο Ανφιλντ με ένα τεράστιο ποσό που πια μοιαζει με τιμή ευκαιρίας!
Ότι συμβαίνει αυτή τη στιγμή, η αγωνιστική αποθέωση αλλά και τα εύσημα που παίρνει ο Κλοπ για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται η ομάδα του, ο τίτλος της πρωταθλήτριας Ευρώπης που ήρθε να προστεθεί στους πέντε προηγούμενους που έχει κατακτήσει ο σημαντικότερος αγγλικός σύλλογος σε διεθνές επίπεδο, πιθανώς δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα αν ο Τζέραρντ εκεινο το μοιραίο μέσημερι δεν είχε γλιστρήσει! Ο θρίαμβος με τη τραγωδία λένε πως δεν απέχουν πολύ και για την ακρίβεια σχεδόν πάντα είναι συγκάτοικοι! Αυτό ας το καταλάβουν αυτοί που θεωρούν μερικές φορές πως όλα τελειώνουν με μια ήττα ή πως όλα είναι υπέροχα απλά με μία νίκη! Το ποδόσφαιρο, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο άθλημα, περικλείει μέσα του όλες τις αδικίες της ζωής και ταυτόχρονα όλες τις επιβραβεύσεις που πρέπει να συμβαίνουν σε όποιον πραγματικά δουλεύει και προσπαθεί πολύ! Και ο Κλοπ ειλικρινά εκτός από ένας αξιαγάπητος άνθρωπος είναι και ένας ικανότατος επαγγελματίας. Ο οποιος δικαιωματικά μπαίνει πλέον δίπλα στο Σάνκλι και στον Πέισλι, στον Φειγκαν και τον Νταλγκλίς και φυσικά τον Μπενίτεθ ως ένας από αυτούς που καθόρισαν το DNA της Λίβερπουλ.
