Λίβερπουλ - Έβερτον: Ο «διχασμός» του Μέρσεϊσάιντ
Όταν μιλάμε για Πρέμιερ Λιγκ σίγουρα μπορούμε να σκεφτούμε πολλά «ζευγάρια» που έχουν να μας προσφέρουν σπουδαία ματς. Ξεχωριστή θέση στην καρδιά των απανταχού φίλων του αγγλικού ποδοσφαίρου, όμως, θα έχει πάντα το Λίβερπουλ – Έβερτον. Μια πόλη, δύο ομάδες και ένα ντέρμπι γεμάτο ποδοσφαιρική ιστορία. Απόψε το λιμάνι «χωρίζεται στα δύο» για ακόμη μια φορά, για χάρη της 15ης στροφής του φετινού πρωταθλήματος.
Γράφει ο Διονύσης Αργυρός
Η πρώτη φετινή συνάντηση των δύο ομάδων μπορεί να βρίσκει τη Λίβερπουλ στην κορυφή της βαθμολογίας και την Έβερτον 13 θέσεις μακριά της, αλλά η προσμονή όλων στην Αγγλία για αυτό το παιχνίδι είναι αμείωτη. Ο λόγος βέβαια, είναι ότι πρόκειται για ένα από τα πιο παραδοσιακά παιχνίδια του «νησιού» που δεν έχει να ζηλέψει την αίγλη των τοπικών ντέρμπι του Λονδίνου ή του Μάντσεστερ.
Χρόνια «πάθηση»
Το ντέρμπι του Μέρσεϊσάιντ ανάμεσα σε Λίβερπουλ και Έβερτον είναι αυτό που κρατάει με διαφορά τα περισσότερα χρόνια από οποιοδήποτε άλλο στην μεγάλη κατηγορία και με τα περισσότερα παιχνίδια. Οι δύο ομάδες έχουν τεθεί αντιμέτωπες 225 φορές σε 121 χρόνια σε όλες τις διοργανώσεις. Παραδοσιακά υπάρχει μεγάλη ένταση μεταξύ τους, κάτι που φαίνεται από το γεγονός ότι είναι το «ζευγάρι» με τις περισσότερες κόκκινες κάρτες στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ.
Για την μεταξύ τους παράδοση δεν μπορούν να υπερηφανεύονται οι φίλοι της Έβερτον καθώς έχουν να κερδίσουν σε αυτό το ντέρμπι 9 χρόνια (συγκεκριμένα από το εντός έδρας 2-0 τον Οκτώβριο του 2010) μετρώντας 9 ισοπαλίες και ισάριθμες ήττες σε αυτό το διάστημα, ενώ στο Άνφιλντ απέχουν από το θετικό αποτέλεσμα από τον Σεπτέμβριο του 1999.
H «γέννηση» από τα σπλάχνα μιας αντιπάλου
Μέχρι και σήμερα οι φίλοι των «Κόκκινων» ενοχλούνται όταν ακούν ότι η ομάδα τους δημιουργήθηκε μέσα από την Έβερτον. Το γνωστό σε όλους μας «στρατόπεδο» των «Κόκκινων», Άνφιλντ ανήκε αρχικά στην Έβερτον. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας, Τζον Χόουλντινγκ απέκτησε τα δικαιώματα του γηπέδου από τον Τζον Όρελ και ζήτησε αύξηση του ενοικίου, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στα μέλη των «ζαχαρωτών». Οι παράγοντες της ομάδας αρνήθηκαν να πληρώσει η ομάδα τους αυτό το ποσό με αποτέλεσμα να διώξουν τον Χόουλντινγκ και να μετακομίσουν στην σημερινή έδρα τους, το Γκούντισον Παρκ. Έτσι, το ιστορικό Άνφιλντ «ξέμεινε» στα χέρια του Χόουλντινγκ, ο οποίος αποφάσισε να ιδρύσει έναν καινούριο ποδοσφαιρικό σύλλογο ώστε να στεγαστεί σε αυτό το γήπεδο. Ο λόγος φυσικά για τη Λίβερπουλ. Ήταν Μάρτιος του 1892, λοιπόν, όταν μια τεράστια διαμάχη και αντιζηλία είχε μόλις ξεκινήσει.
Οι πρωταγωνιστές και οι σκηνές «αιχμής»
Υπάρχουν ντέρμπι και ντέρμπι από τα οποία έχουμε να θυμόμαστε βίαιες και ακραίες συμπεριφορές. Κάποια από αυτά είναι το Σέλτικ - Ρέιντζερς αλλά και το Superclasico στο Μπουένος Άιρες ανάμεσα στην Μπόκα Τζούνιορς και την Ρίβερ Πλέιτ. Πριν τη σέντρα του παιχνιδιού, αμέτρητα κασκόλ στις εξέδρες, συνθήματα, τραγούδια και μια πραγματικά ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, όμως, οι σκηνές που εκτυλίσσονται πολλές φορές γίνονται έως και ντροπιαστικές για το άθλημα. Μια δόση τέτοιου είδους «καυτής» ατμόσφαιρας συναντάμε στο ντέρμπι του Μέρσεϊσάιντ, όπου τίποτα φιλικό δεν υπάρχει σε αυτά τα 90 λεπτά. Είτε στο Άνφιλντ είτε στο Γκούντισον Παρκ, όταν παρακολουθείς το παιχνίδι, η ένταση είναι από τα πρώτα πράγματα που εισπράττεις. Τα σκληρά τάκλιν και το πάθος επιβεβαιώνουν τον λόγο για τον οποίο σε αυτό το ντέρμπι έχουν βγει οι περισσότερες κόκκινες κάρτες στην ιστορία της Πρέμιερ Λιγκ.
«Δέχθηκα φωνές, συνθήματα και είχα έναν οπαδό της Έβερτον που σχεδόν κόλλησε πάνω μου. Όλα αυτά είναι μέρος της πόλης. Μου αρέσει και η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι οπαδοί της Έβερτον. Αυτή είναι η ουσία. Οι ποδοσφαιρικές διαμάχες και τα σπουδαία ματς. Είμαι εδώ για όλα αυτά. Δεν με πειράζει τίποτα. Φέρτε και άλλα τέτοια» έχει δηλώσει ο Στίβεν Τζέραρντ, ο οποίος έπαιξε πολύ μικρός σε τέτοιο ντέρμπι, δίνοντας μας μια εικόνα για την ατμόσφαιρα των δύο γηπέδων. Ο πρώην αρχηγός της Λίβερπουλ έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί από τέτοια ματς, έχοντας παίξει 17 ολόκληρες σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ και αποτελεί, φυσικά, ποδοσφαιρικό ήρωα στο Άνφιλντ.
Ποδοσφαιρικούς ήρωες, δεν είχε μόνο η Λίβερπουλ. Για την Έβερτον, ο Τιμ Κέιχιλ ουκ ολίγες φορές έχει αναφέρει ποσό ξεχωριστό κομμάτι της καριέρας αλλά και της ζωής του ήταν αυτά τα ματς, στα 8 χρόνια παρουσίας του στους «Τόφις». Αγαπημένο παιδί της κερκίδας, σκληρός, μαχητής με αντοχές και ψυχή! Έχοντας δουλέψει πολύ σκληρά για να αγωνίζεται σε αυτό το επίπεδο, ο Αυστραλός πρώην παίκτης της Έβερτον αντιπροσώπευε και την εργατική τάξη της πόλης. Έφυγε πολύ νωρίς (στα εφηβικά του χρόνια) από τη γενέτειρα του, την Αυστραλία και μέσα από μια περίεργη ποδοσφαιρική περιπλάνηση, το 2004 ήρθε η ανταμοιβή όταν οι μπλέ του Μέρσεϊσάιντ τον υπέγραψαν από τη Μίλγουολ. Εξ αρχής αντιλήφθηκε τη σημασία ενός τέτοιου ντέρμπι και πάντα το προσέγγιζε με την ανάλογη ένταση και εκρηκτικότητα.
«Μπαίνοντας σε αυτό το παιχνίδι τα ξεχνάς όλα, είτε είσαι τραυματίας είτε έχεις προβλήματα. Όλα αυτά μένουν εκτός γηπέδου και για μένα που έρχομαι από την Αυστραλία είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό», έχει αναφέρει ο Κέιχιλ, που έχει σκοράρει πέντε φορές εναντίον της Λίβερπουλ και έχει αναδειχθεί ποδοσφαιρικός ήρωας για την Έβερτον.
Ματς - σταθμός
Τέτοιου είδους «μάχες», όπως είναι λογικό, μας έχουν χαρίσει παιχνίδια που μένουν λίγο περισσότερο έντονα στη μνήμη μας. Ένα από αυτά, είναι φυσικά το θρυλικό 4-4 στο Γκούντισον Παρκ, για τον πέμπτο γύρο του κυπέλλου Αγγλίας, το Φεβρουάριο του μακρινού 1991. Ύστερα από τη λευκή ισοπαλία του πρώτου αγώνα, οι αστέρες της Λίβερπουλ φιλοξενήθηκαν από την ετέρα ομάδα του λιμανιού για να μας χαρίσουν την καλύτερη μεταξύ τους αναμέτρηση στην ιστορία από άποψη έντασης, θεάματος και ενθουσιασμού. Το ποδοσφαιρικό αυτό θρίλερ των 8 γκολ που έμελλε να είναι και το τελευταίο του μυθικού Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο της Λίβερπουλ, είναι από αυτά τα ματς που δεν μπορεί να «σβήσει» από το μυαλό αυτών των φιλάθλων.
Εχθροί στο γήπεδο, ενωμένοι στη ζωή
Πέρα από το ποδόσφαιρο, οι διαφορές των δύο ομάδων βασίζονται σε πολιτικό, κοινωνικό αλλά και οικονομικό επίπεδο. Όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν τις έχει εμποδίσει να «σμίξουν» και να συνεργαστούν, όταν έρχονται αντιμέτωπες με καταστάσεις ανάγκης. Η στήριξη των οπαδών της Έβερτον στη Λίβερπουλ, στην τραγωδία του Χέιζελ το 1985, παρά την τιμωρία των αγγλικών συλλόγων στην Ευρώπη, το επιβεβαιώνει έμπρακτα.
Όπως το 1989 στην τραγωδία του Χίλσμπορο όταν η Λίβερπουλ έχασε 96 οπαδούς, η Έβερτον στάθηκε και πάλι στο πλευρό της. Ο πρόεδρος της Έβερτον, Μπιλ Κενράιτ έβαλε μια πλάκα μνήμης στο Γκούντισον Παρκ ως σύμβολο σεβασμού και τιμής στους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή, στην 25η επέτειο της ομάδας του. Η Λίβερπουλ ανταπέδωσε στην περίπτωση της δολοφονίας του 11χρονου οπαδού της Έβερτον, Ράις Τζόουνς, παίζοντας το περίφημο Z-cars στο Άνφιλντ, που παραδοσιακά ηχεί στο Γκούντισον Παρκ, ως φόρο τιμής για τον αδικοχαμένο φίλο της αντιπάλου της.
Τέτοιες ενέργειες, λένε πολλά για τις σχέσεις των δύο συλλόγων στο σημαντικότερο τομέα, την ζωή. Ένταση και πάθος στο γήπεδο, αλλά ενωμένοι στα πιο σημαντικά. Κάπως έτσι είναι το ντέρμπι με τις πιο βαθιές ρίζες στο στερέωμα των Άγγλων. Κάπως έτσι είναι το αγγλικό ποδόσφαιρο.
