Μπορεί να λένε και να γράφουν, αλλά...
Θα ήθελα να υπερασπιστώ την τιμή της ομάδας μου επειδή από ότι φαίνεται μετά το συντριπτικό 8 – 2 της Κυριακής πολλοί βιάστηκαν να μας ξεγράψουν και να υποβιβάσουν το επίπεδο της Άρσεναλ ως ομάδα. Ε όχι κύριοι, η ομάδα δεν κρίνεται από μία εμφάνιση. Ναι είναι υποτιμητικό να δέχεσαι 8 τέρματα σε ένα παιχνίδι από μισητό αντίπαλο, ναι είναι υποτιμητικό να σε κακολογιάζει σύσσωμος ο αθλητικός τύπος αλλά η Άρσεναλ δεν είναι ομάδα που μπορεί κάποιος να κρίνει σε ένα αποτέλεσμα.
Η Άρσεναλ έχει παίξει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Αγγλία τα τελευταία 2-3 χρόνια και ήταν απλά άπειρη, ατυχής και ανέτοιμη σε πνευματικό και ψυχικό επίπεδο για να πανηγυρίσει ένα πολυπόθητο τίτλο. Ένα τίτλο που αν ερχόταν, η σημερινή κατάσταση της Άρσεναλ θα ήταν εντελώς διαφορετική. Όποιος πιστεύει κάτι διαφορετικό εθελοτυφλεί, αφού η Άρσεναλ πέρσι ήταν με διαφορά η καλύτερη ομάδα στην Αγγλία για τα 2/3 της χρονιάς. Η ήττα από τηνBirminghamόμως, έμελλε να αλλάξει την φυσική ροή των πραγμάτων. Για να μην παρεξηγηθώ δεν πιστεύω ότι δεν έγιναν λάθη διοικητικά (διαφωνώ και με την επιλογή Kroenke) και από πλευράς Βενγκέρ στην Άρσεναλ. Απλά δεν θεωρώ ότι η Άρσεναλ έχει να ζηλέψει οτιδήποτε από τους άλλους μεγάλους στην Αγγλία. Αντιθέτως…
Όσο αφορά τώρα το παιχνίδι της Κυριακής πιστεύω ότι η Μάντσεστερ ήταν με διαφορά η καλύτερη και πιο έτοιμη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο και πανάξια πήρε την μεγαλειώδη νίκη. Είναι άποψη μου όμως ότι θα μπορούσεη τροπή του παιχνιδιού να ήταν τελείως διαφορετική εάν οVanPersieσκόραρε από το σημείο του πέναλτι ή έστω μία φάση, μεταξύ των λεπτών 45-55 όταν πίεζε η Άρσεναλ, μετατρεπόταν σε γκολ. Θα ήθελα να θίξω επίσης το γεγονός ότι η Άρσεναλ αγωνιζόταν με μόλις 4 «ενδεκαδάτους» ποδοσφαιριστές λόγω των πολλαπλών απουσιών που είχε να αντιμετωπίσει. Η αποδεκατισμένη παρουσία της Άρσεναλ, σε συνδυασμό με την φορμαρισμένη Μάντσεστερ αλλά και την έλλειψη πίστης για θετικό αποτέλεσμα απέναντι σε έναν ανώτερο αντίπαλο έφερε το αποτέλεσμα που όλοι ξέρουμε.
Δεν ψάχνουμε για δικαιολογίες απλά διατυπώνουμε σωστά την αλήθεια. Μπορεί να διάβασα πολλά την τελευταία βδομάδα για την βαριά ήττα της ομάδας μου αλλά το έναυσμα για να γράψω αυτό το κείμενο μου το έδωσε ο οπαδός της Μάντσεστερ κ.Νικολόπουλος Δημήτρηςστο άρθρο του «Ο λόγος επιτυχίας της Γιουνάιτεντ» όπου ούτε λίγο ούτε πολύ εκμηδενίζει την υποδομή της ομάδας της Άρσεναλ άλλα και την πολιτική λιτότητας της, παρουσιάζοντας μάλιστα την Γιουνάιτεντ ως καλύτερο μοντέλο. Εγώ απλά να υπενθυμίσω ότι η Άρσεναλ είναι η μόνη ομάδα (από τις 6 που είναι στο επίκεντρο –Arsenal,Chelsea,ManUtd,ManCity,SpursandLiverpool) που έχει να επιδείξει κέρδος από τις μεταγραφές της τα τελευταία 5 χρόνια και αποσκοπεί πρωτίστως στην οικονομική εξυγίανση μετά και την κατασκευή τουEmirates. Είναι η μόνη μεγάλη ομάδα στην Αγγλία αλλά και στην Ευρώπη που μπορεί να περηφανεύεται ότι ανταποκρίνεται επάξια στο μοντέλο ενός υγιούς συλλόγου. Είναι καλή η κριτική αλλά κάποιες φορές το παρασκήνιο είναι πολύ πιο πολύπλοκο από αυτό που φαίνεται προς τα έξω.
Τέλος θα ήθελα να πω ότι νομίζω ότι οι μεταγραφικές κινήσεις που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες μέρες από την ομάδα μου σε συνδυασμό με την άφιξη των παιχτών που είναι τιμωρημένοι/τραυματίες, νομίζω θα μας κάνουν και πάλι φόβητρο για οποιοδήποτε αντίπαλο και σύντομα η απαντήσεις θαδοθούνστο γήπεδο.
A Die Hard Gunner
Οι νέες μεταγραφές της Αρσεναλ
Οι μεταγραφές ολοκληρώθηκαν σε ολόκληρη την Ευρώπη κι έτσι
μπορούμε να κάνουμε έναν πρόχειρο υπολογισμό του τι έκαναν οι ομάδες μας στη
καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο. Για την Αρσεναλ, ήταν σίγουρο οτι θα
πραγματοποιηθούν παραπάνω από δυο μεταγραφές αφού τα τελευταία αποτελέσματα δεν
δικαιολογούν το προφίλ της ομάδας.
Η ομάδα του Βόρειου Λονδίνου κινήθηκε ταχύτατα τη τελευταία εβδομάδα του
mercato και κατάφερε να <<κλείσει>> 5 παίκτες με σκοπό -κυρίως- να
θωρακίσει την άμυνά της αλλά και τη μεσαία της γραμμή:
ΠΕΡ ΜΕΡΤΕΣΑΚΕΡ: Νομίζω πως δεν ήταν ο πρώτος στη λίστα του Βενγκέρ. Στη κορυφή βρισκόταν ο Γκάρι Κέιχιλ της Μπόλτον αλλά οι υπερβολικές απαιτήσεις του Κόιλ δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τη μεταγραφή. Ωστόσο, δεν παύει να είναι ένας εξαιρετικός κεντρικός αμυντικός με τεράστια εμπειρία, παρ΄ οτι είναι 26 ετών. Για μένα, είναι η ιδανικότερη λύση διότι το ύψος του είναι οτι πρέπει για την άμυνα της Αρσεναλ καθώς ψηλούς παίκτες δεν έχουμε. Πιστεύω πως θα ταιριάξει απόλυτα με τον Βερμάελεν.
ΑΝΤΡΕ ΣΑΝΤΟΣ: Για τον Βραζιλιάνο εχω τις περισσότερες αμφιβολίες. Αυτό διότι ο Σαντος είναι καθαρό full back και πολλές φορές αφήνει την άμυνά του ακάλυπτη, αλλά Βραζιλιάνος είναι πού μυαλό για άμυνα... Επίσης, έρχεται απο ενα πρωτάθλημα πολύ κατώτερο απο τη Πρέμιερ Λιγκ (Φενερμπαχτσέ- Τουρκία) και λογικά θα χρειαστεί αρκετό χρόνο να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. Επίσης, τα 7 εκατ. που δόθηκαν γι΄ αυτόν δεν είναι λίγα.
ΜΙΚΕΛ ΑΡΤΕΤΑ: Σούπερ! 29 χρονών, πάνω απο 100 παιχνίδια στη Πρέμιερ Λιγκ, θητεία σε μια απο τις πιο σκληρές ομάδες του Νησιού. Ο νέος Φάμπρεγκας! Ο Μικέλ Αρτέτα λοιπόν, αποκτήθηκε έναντι 10 εκατ. λιρών (οχι δα και κάποιο μυθικό ποσό) και μπορεί να αντικαταστήσει επάξια τον πρώην αρχηγό των Γκάνερς. Καθαρός οργανωτής ενώ σκοράρει και παρα πολύ εύκολα. Εχω την εντύπωση, η πιο επιτυχημένη μεταγραφή της Αρσεναλ τη τελευταία 5ετία.
ΓΙΟΣΙ ΜΠΕΝΑΓΙΟΥΝ: Ο Ισραηλινός θα αποτελέσει λογικά τον πρώτο παίκτη που θα έρχεται απο τον πάγκο. Ικανότατος εξτρέμ, έχει υπηρετήσει σε δυο απο τις μεγαλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος ενώ παράλληλα ξέρει πολύ καλά και τι θα πει γκολ.
ΤΣΟΥ ΓΙΑΝΓΚ ΠΑΡΚ: Κι άλλος Πάρκ, λοιπόν, στο Νησί. Ο Βενγκέρ πήρε τον Κορεάτη για τα ρεπό του Βαν Πέρσι. Στη Μονακό έκανε σπουδαία πράγματα αλλά δεν κατάφερε να τη κρατήσει στη κατηγορία. Καλός φορ, εύχομαι να αποδειχθεί... <<λαυράκι>>.
Σύμφωνα, τώρα με τις παραπάνω προσθήκες η βασική ενδεκάδα της Αρσεναλ θα αποτελείται κάπως έτσι:
Σέζνι, Σανιά, Μερτεσάκερ, Βερμάελεν, Σάντος, Σονγκ, Γουίλσιρ, Αρτέτα, Γουόλκοτ,
Ζερβίνιο (Μπεναγιούν), Βαν Πέρσι.
ΜΑΡΙΝΟΣ ΣΚΟΥΡΤΗΣ
