Όταν τα γκολ του Ρας χάρισαν στη Λίβερπουλ του Νταλγκλίς το νταμπλ
Ακριβώς 34 πριν, το απόγευμα της 10ης Μαΐου του 1986 το Λίβερπουλ ζούσε την κορυφαία ποδοσφαιρική στιγμή του ως πόλη! Ταυτόχρονα η ομάδα της Λίβερπουλ βίωνε την καλύτερη και πιο εμφατική της μέρα με την ολοκλήρωση της κατάκτησης του Νταμπλ, ενός στόχου που είχε φτάσει ξανά κοντά αλλά πάντα της έμενε ως απωθημένο! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Η πόλη ωστόσο γιόρταζε γιατί αντίπαλος σε έναν από τους καλύτερους τελικούς στην ιστορία του FA cup ήταν για πρώτη φορά η Έβερτον.
Οι δυο σύλλογοι ήταν τότε με διαφορά οι καλύτεροι στο αγγλικό πρωτάθλημα με τη Λίβερπουλ κυρίαρχο εντός των συνόρων από το 1973, αλλά και την Έβερτον να έχει αναγεννηθεί από το 1984 και έπειτα με ένα κύπελλο Αγγλίας, ένα πρωτάθλημα και τον πρώτο (και μοναδικό μέχρι σήμερα) ευρωπαϊκό τίτλο, αυτό του Κυπέλλου Κυπελλούχων να κοσμούν μέσα σε μόλις 22 μήνες την τροπαιοθήκη στο Γκούντισον Παρκ!
Οι δυο ομάδες είχαν συναντηθεί ξανά στο Γουέμπλεϊ εκείνη τη προηγούμενη διετία τόσο στο πλαίσιο του Charity Shield, όπως και στον τελικό του Λιγκ Καπ όμως αυτό ήταν διαφορετικό!
Για να αντιληφθεί κανείς τις ιδιαιτερότητες της εποχής πρέπει να αναλογιστεί πως είχαν μεσολαβήσει μόλις 12 μήνες από την τραγωδία του Χέιζελ. Από την αποφράδα βραδιά στην οποία μερίδα οπαδών της Λίβερπουλ είχαν στιγματίσει την ιστορία του συλλόγου με τον θάνατο, εξαιτίας των επεισοδίων, των 39 οπαδών πριν τον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών στις Βρυξέλλες!
Το αγγλικό ποδόσφαιρο βαριά λαβωμένο περνούσε το πρώτο από τα πέντε χρόνια, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, της εξορίας του!
Η πόλη όλες τις μέρες πριν τον τελικό ζούσε σε φρενήρη ρυθμό και σε κάθε γωνιά είχε στηθεί πάρτι! Τη μέρα του ματς είχαν βγει όλοι στους δρόμους και είτε με κόκκινα είτε με μπλε ρούχα διασκέδαζαν μαζί! Δεκάδες πάγκοι στο κέντρο της πόλης αλλά και στο Μπουτλ, στο Χάιτον στο Γουίραλ είχαν στηθεί και σέρβιραν ποτά και φαγητά σε όλους ενώ πάρα πολλοί είχαν πάρει κάθε μεταφορικό μέσο για να βρεθούν στο Λονδίνο!
Εκπληκτικές εικόνες με οικογένειες μοιρασμένες στα δυο με μισά μέλη reds και μισά blues έκαναν εμφάνιση στην τηλεόραση του BBC που κάλυπτε από τις δέκα το πρωί την γιορτή σε αντίστροφη μέτρηση μέχρι τον τελικό!
Πως, όμως είχαμε φτάσει μέχρι το σημείο η Λίβερπουλ να διεκδικεί το νταμπλ;
Με νέο προπονητή τον εμβληματικό της ποδοσφαιριστή για μία οκταετία, Κένι Νταλγκλίς, σε μία κίνηση μεγάλου ρίσκου που είχε πάρει η διοίκηση της αμέσως μετά την αποχώρηση του Τζο Φάγκαν ύστερα από τη βραδιά του Χέιζελ όλοι προέβλεπαν όταν άρχισε η σεζόν πως η ομάδα δεν θα ήταν καν στην πρώτη τριάδα! "Κανείς δεν μας υπολόγιζε και αυτό ήταν το μεγάλο λάθος τους, αφού δεν είχαμε γίνει κακή ομάδα μέσα σε μερικές εβδομάδες" ήταν τα λογια του Κένι Νταλγκλίς σε μια μεγάλη συνέντευξη που μου είχε παραχωρήσει πριν σχεδόν 12 χρόνια.
"Αυτό που δεν υπολόγιζαν όλοι ήταν πως μπορεί να μην είχα πείρα ως τεχνικός αλλά ήξερα κάθε πτυχή της προσωπικότητας αυτών με τους οποίους θα δούλευα μαζί, αφού τόσα χρόνια μοιραζόντουσαν τα ίδια αποδυτήρια μαζί μου. Το μόνο που τους ζήτησα ήταν να μην με λένε boss αλλά πάντα Κένι, όπως με ήξεραν, ωστόσο αντιλαμβανόσουν πως υπήρχε αυτομάτως σεβασμός!" ήταν οι κουβέντες του!
Από την άλλη η Έβερτον ως πρωταθλήτρια για το 1985 και έχοντας μία πολύ ωραία ομάδα υπό τον αείμνηστο Χάουαρντ Κένταλ ξεκινούσε και πάλι ως φαβορί για την κατάκτηση ενός ακόμα τίτλου!
Ωστόσο στο πρωτάθλημα εκείνης της σεζόν αυτή που άρχισε με καταιγιστικό ρυθμό ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Ρον Άτκινσον, η οποία νίκησε σερί τα 10 πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος και αυτόματα είχε γίνει το μεγάλο φαβορί! Στην κούρσα του τίτλου -εντελώς αναπάντεχα- προστέθηκε και η Γουέστ Χαμ, η οποία είχε ένα κράμα νεαρών αλλά και έμπειρων παικτών καθώς και τον κορυφαίο σκόρερ της σεζόν στο πρόσωπο του Σκωτσέζου Φρανκ Μακαβένι!
Δύο μήνες μετά την έναρξη του πρωταθλήματος η Γιουνάιτεντ, που συμπλήρωνε 20 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα, έμοιαζε να έχει μπει στον δρόμο για να κλείσει εκείνη την παρένθεση. Έχοντας ξεφύγει 10 βαθμούς από την Λίβερπουλ και 13 από την Έβερτον όλα έδειχναν πως δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει το πρωτάθλημα. Μία αναπάντεχη ήττα όμως από την Σέφιλντ Γουένσντεΐ στα μέσα Νοεμβρίου στο 15ο παιχνίδι και άλλη μια στο εβδομάδες μετά με 3-0 από τη Λέστερ άλλαξαν όλο το μομέντουμ για την ομάδα των "κόκκινων διαβόλων! Μέχρι τα τέλη Γενάρη πάντως παρέμεινε στην κορυφή αλλά έπειτα με μερικά άσχημα αποτελέσματα μέσα σε ένα διάστημα εννιά εβδομάδων κατρακύλησε στην τέταρτη θέση!
Αρχές Μαρτίου και το πρωτάθλημα έδειχνε να έχει και πάλι προορισμό το "Γκούντισον Παρκ"! Η Έβερτον είχε φύγει νικήτρια από το "Άνφιλντ" κόντρα στην Λίβερπουλ με 2-0 στις 22 Φεβρουαρίου, ανοίγοντας μία απόσταση οκτώ πόντων από τους μεγάλους αντιπάλους της ωστόσο μια ήττα στο Λούτον και άλλη μια εντελώς απρόσμενη από την Όξφορντ προκάλεσαν εκτροχιασμό και το 0-0 στην πάντα δύσκολη έδρα της Νότιγχαμ έφεραν την Λίβερπουλ που έκανε 11 νίκες και μια ισοπαλία στα τελευταία 12 παιχνίδια της μια ανάσα από τον τίτλο!
Το κρίσιμο ματς ήταν για την ομάδα του Κένι Νταλγκλίς το 13ο στο Στάμφορντ Μπριτζ με την Τσέλσι, αφού οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα εκτός από τη νίκη, θα έδινε τον τίτλο στην Έβερτον η οποία κέρδισε 3-1 την (τρίτη στη βαθμολογία) Γουέστ Χαμ! Ένα γκολ του παίκτη - προπονητή Κένι Νταλγκλίς σφράγιζε με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια μονομαχία μεταξύ των ομάδων του Μέρσεϊσαϊντ, δίνοντας για 16η φορά το πρωτάθλημα στους "Ρεντς"!
Σειρά πια είχε η προσπάθεια για την κατάκτηση του νταμπλ!
Έτσι στις 10 Μαΐου του 1986 μπροστά σε 92.000 θεατές στο Γουέμπλεϊ αν και η Έβερτον προηγήθηκε με τον Γκάρι Λίνεκερ 1-0 στο ημίχρονο, η Λίβερπουλ με ένα καταπληκτικό δεύτερο μέρος με ηγέτες τον Δανό, Μέλμπι τον Κρεγκ Τζόνστον και τον Ρόνι Γουίλαν που έκαναν στα χαφ εκπληκτικά πράγματα, χάρη στο ότι ο Ίαν Ρας συνέχισε την εκπληκτική παράδοση απέναντι στην Έβερτον σκοράροντας δυο φορές, ανέτρεψε τα πάντα!
Το τελικό 3-1 έδινε στην κόκκινη στρατιά το νταμπλ, δεκαπέντε χρόνια μετά απο την Άρσεναλ και 25 ύστερα από την Τότεναμ! Ήταν μόλις η πέμπτη φορά στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου έπειτα από την Πρέστον και την Άστον Βίλα στον 19ο αιώνα!
Μια από τις ωραιότερες εικόνες ενός ηλιόλουστου απογεύματος στο Γουέμπλεϊ ήταν η αγκαλιά του Κένι Νταλγκλίς με τον Μπόμπ Πέισλι που παρά τους τόσους τίτλους που κατέκτησε στα εννιά χρόνια που κάθισε στον πάγκο, το FA cup ήταν κάτι που του είχε ξεφύγει!
Ένας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της σεζόν (και προσωπικός μου φίλος όλα αυτά τα χρόνια που τον συναντάω στους αγώνες του Champions League όπου σχολιάζει για την τηλεόραση της Δανίας), ο Γιάν Μέλμπι, μιλώντας μου για εκείνη τη χρονιά υποστήριξε πως το μυστικό ήταν απλώς η ηρεμία που μετέφερε μέσα στα αποδυτήρια η προσωπικότητα του Νταλγκλίς!
"Δεν είναι μόνο πως όλοι τον σεβόμασταν γιατί αντιλαμβανόμασταν πως ήταν σε ένα διαφορετικό επίπεδο από τους υπόλοιπους ως ποδοσφαιριστής αλλά και το κοφτερό του μυαλό και η δυνατότητα που είχε να παίρνει δύσκολες αποφάσεις" μου είχε πει ο Μέλμπι και συμπλήρωσε πως "την ημέρα που αποφάσισε ενώ η ομάδα ήταν πίσω στη βαθμολογία να αφήσει εκτός ενδεκάδας και τον εαυτό του και τον Ρας προκειμένου να αντιληφθούμε όλοι πως δεν υπήρχαν αναντικατάστατοι ήταν το κλειδί"!
Ένας άλλος μεγάλος παίκτης εκείνης της ομάδας, που πέρασε και από τα μέρη μας ως προπονητής του Πανιωνίου το 1999, ο Ιρλανδός Ρόνι Γουίλαν ένα βράδυ μιλώντας για εκείνη τη χρονιά μου είχε πει ακόμα ένα μυστικό:
"Ο Μπομπ Πέισλι ερχόταν συχνά στο προπονητικό κέντρο και ο Νταλγκλίς, ενώ θα μπορούσε να θεωρεί τον εαυτό του ως το μοναδικό αφεντικό και να μην δέχεται κουβέντα, έσκυβε το κεφάλι όταν μιλούσε ο άνθρωπος που τον είχε φέρει στο Άνφιλντ και δεν φοβόταν να πάρει τη συμβουλή του! Και νομίζω πως αυτό έκανε όλους μας να καταλάβουμε πόσο σημαντική ήταν η ιεραρχία και η οικογενειακή αίσθηση σε μια ομάδα που όσους τίτλους και αν είχε κατακτήσει η όρεξη παρέμενε μεγάλη"!
Ο άνθρωπος που είχε περιγράψει τον μεγάλο τελικό ήταν (όπως σχεδόν πάντα εκείνη την εποχή για την ΕΡΤ) ο Γιάννης Διακογιάννης και η άποψή του για εκείνη την ομάδα της Λίβερπουλ έχει ξεχωριστή σημασία αφού ήταν από τους ελάχιστους που είχε προσωπική εικόνα και μπορούσε να την συγκρίνει με τη μεγάλη Ρεάλ του Ντι Στέφανο και τον Άγιαξ του Κρόιφ!
"Η Ρεάλ ήταν πολύ πιο θεαματική και ο Άγιαξ η πληρέστερη ομάδα που είδα ποτέ, αλλά εκείνη η Λίβερπουλ των δέκα ετών από το 1976 μέχρι το 1986 που είχα την τύχη να την περιγράψω σε όλους τους μεγάλους τελικούς και τίτλους της, άφοβα λέω πως ήταν η πληρέστερη που έβγαλε το αγγλικό ποδόσφαιρο" είχε πει σε μια εκπομπή που ήρθε ως καλεσμένος στο MEGA πριν αρκετά χρόνια!
Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω σε αυτή την μικρή αναδρομή κι αυτό που σε μία τηλεφωνική συνέντευξη μου είχε τονίσει ο Ίαν Ρας μιλώντας στον Σπορ FM:
"Ύστερα από αυτό που είχε συμβεί το βράδυ του Χέιζελ, όλοι μας είχαμε αντιληφθεί πως τα πάντα είναι ρευστά και ποτέ δεν μπορείς να θεωρήσεις οτιδήποτε δεδομένο" είχε πει ο Ουαλός σέντερ φορ!
"Έτσι πριν βγούμε να παίξουμε τον τελικό ο Κένι είπε σε όλους μας πως αν δεν αρπάξουμε την ευκαιρία εκείνη τη στιγμή μπορεί να μην μας δινόταν ξανά".
Είχε δίκιο και παρότι η Λίβερπουλ πλησίασε και πάλι σε δυο ακόμη νταμπλ, τόσο το 1988, όσο και το 1989, δεν έμελλε να ολοκληρωθούν!
