Αυτό το πραξικόπημα στην Premier League θα είναι καταστροφή αν περάσει!
Είτε κάποιος το αποκαλέσει πραξικόπημα είτε επανάσταση, το βέβαιο είναι πως αν αυτό το Project που πίσω από τις κουρτίνες σχεδιάζουν, εδώ και μία τριετία με επικεφαλής την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Λίβερπουλ, οι μεγάλοι στην Αγγλία περάσει, θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη αλλαγή από την εποχή της δημιουργίας της σύγχρονης μορφής του πρωταθλήματος. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Εννοείται πως με ξένους ιδιοκτήτες δεν θα αργούσε η στιγμή που οι ομάδες οι οποίες ελέγχουν τον πλούτο και καταλαμβάνουν τη δύναμη στο αγγλικό ποδόσφαιρο θα επέλεγαν τον τρόπο που θα κάνουν το πραξικόπημα και κυρίως τον χρόνο!
Φρόντισαν στο ενδιάμεσο, επίσης, να μην τους ενοχλήσει κανείς και ήδη ήταν φανερό πως εκείνοι αποφάσιζαν ποιος θα μπει σφήνα ή όχι στον ανταγωνισμό τους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η εξαγορά της Νιούκαστλ, από τους Άραβες δεν προχώρησε επειδή ενοχλούσε το νέο κατεστημένο! Οι φωνές του Μάικ Άσλεϊ πως αλλοιώνεται κάθε υγιής συνθήκη ανταγωνισμού έπεσε στο κενό το καλοκαίρι!
Φυσικά αυτή η άτυπη συμμαχία των μεγαλύτερων κλαμπ ιστορικά στο αγγλικό ποδόσφαιρο, της Λίβερπουλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δεν προκύπτει από ξαφνική αγάπη, αλλά με την συναίνεση και των υπολοίπων τεσσάρων του λεγόμενου Big 6.
Προσπαθούν να περιχαρακώσουν τα κεκτημένα τους και να αποκτήσουν όλο και περισσότερη δύναμη σε μία προσπάθεια να περάσει αυτό το Project το οποίο θα τερματίσει την Premier League ως ένα ανταγωνιστικό προϊόν. Φυσικά οι ισχυροί κατά καιρούς, αγνοούν τα προβλήματα των υπολοίπων!
Διαβάστε εδώ:
Λίβερπουλ και Γιουνάιτεντ αλλάζουν το αγγλικό ποδόσφαιρο με το «Project Big Picture»!
Στηρίζεται το πλάνο αναδιάρθρωσης, εναντιώνεται η Κυβέρνηση και η Πρέμιερ Λιγκ!
Για παράδειγμα, όταν δημιουργήθηκε η Premier League, η Έβερτον που ήταν ανάμεσα στους πέντε συλλόγους οι οποίοι αποφάσισαν την αποσκίρτηση από την αγγλική ομοσπονδία, πίστευε πως για πάντα θα ήταν ανάμεσα στους διεκδικητές του τίτλου και η παρουσία της ως ιδρυτικό μέλος θα της εξασφάλιζε μία άτυπη ασυλία! Αν κάποιος κοιτάξει το τι συνέβη σε αυτά τα 28 χρόνια από τότε θα διαπιστώσει πόσο πλάνη οικτρά διακατείχε τους υπεύθυνους των toffees!
Κάποια χρόνια μετά από την αρχική απόφαση για δημιουργία της Premier League, το 1995, η τότε πρωταθλήτρια Μπλάκμπερν Ρόβερς με τον Νταλγκλίς στον πάγκο, και τα πάμποlλα χρήματα για την εποχή του Τζακ Γουόκερ έχοντας πάρει την τέταρτη θέση την δεύτερη και μετά τον τίτλο στα πρώτα χρόνια της νέας εποχής, πίστευε πως θα αποτελούσε μέλος μόνιμα της νέας elite!
Ούτε που περνούσε από το μυαλό των οπαδών της, όταν η ομάδα ψήφιζε την μείωση των συλλόγων από 22 σε 20, πως θα κινδύνευε τα επόμενα χρόνια με υποβιβασμό! Και όμως το 1999 πήρε την άγουσα για την δεύτερη κατηγορία!
Απλά, μέσα στο πρόβλημα του κορονοϊού με τις ομάδες να έχουν οικονομική θηλιά γύρω από το λαιμό τους, μία πλήρως σάπια και καταστροφική ιδέα που γυρόφερνε τις αμερικανικών συμφερόντων Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ, επανήλθε πανηγυρικά με το αμπαλάζ να επαναπροσδιορίζεται ως πακέτο διάσωσης.
Αντί να σώσουν το πιο ωραίο παιχνίδι, το μόνο που θα κάνουν είναι να το απαξιώσουν. Μειώστε αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο διασκεδαστικό,τις ομάδες και την ίση κατανομή του πλούτου από την τηλεόραση αφού όπως εριστικά είχε πει κάποιος από την οικογένεια Γκλέιζερ: «Τις δικές μας ομάδες θέλει να βλέπει ολόκληρος ο πλανήτης και όχι τις μικρές»!
Μειώστε λοιπόν το απρόβλεπτο, μειώστε τον ενθουσιασμό, μειώστε τις πιθανότητες για τη Λέστερ να κάνει ξανά ένα θαύμα. Την Γουλβς να γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστική. Και ποιος λέει πως η Άστον Βίλα, η Νιούκαστλ, η Έβερτον των τόσων τίτλων δεν δικαιούνται χώρο στο τραπέζι των συζητήσεων;
Φυσικά πίσω από όλο το εγχείρημα υπάρχει μια θλιβερή καρικατούρα παράγοντα, ο πρόεδρος της EFL Ρικ Πάρι, ο οποίος τώρα γίνεται ξεκάθαρο πως δεν ήταν τυχαίο ότι τοποθετήθηκε εκεί και ο οποίος φυσικά αυτό το καινούργιο Project το υποστηρίζει.
Πλήρως αποτυχημένος στον ρόλο του εκτελεστικού διευθυντή στην Λίβερπουλ επί εποχής Μπενίτεθ με γκρίζες ζώνες πάνω του με υπόνοιες για πολλά χρήματα που δόθηκαν σε μετριότατους παίκτες, μπήκε σε μια κομβική θέση και ξαφνικά προκύπτει η πανδημία!
Φυσικά θολώνει και αποδεικνύεται πως δεν έχει ιδέα πώς να αντιμετωπίσει τη χρηματοπιστωτική κρίση που μαστίζει κυρίως τις μικρότερες Λίγκες της EFL, οπότε επιλέγει να προσκολληθεί σε οποιαδήποτε σωσίβιο που θα πετάξει κάποιος.
Αν αυτό σημαίνει να ξεπουλήσει το League Cup, το Community Shield και να μη ξαναγίνουν “so what?”...
Και αν ξεπουλήσει και 14 κλαμπ της Premier League για να περάσει αυτό το πραξικόπημα των Big 6 και πάλι με τη δική του λογική "so what again?"...
Ο Πάρι φυσικά κουνάει το λάβαρο μιας επανάστασης λέγοντας πως έτσι θα υπάρξουν αυτά τα εγγυημένα 250 εκατομμύρια £ τα οποία θα σώσουν τις ομάδες που βυθίζονται αυτή τη στιγμή στις μικρότερες κατηγορίες και είναι έτοιμες να σκάσουν, όπως έγινε με την Μάκλσφιλντ.
Ωστόσο η αλήθεια είναι πως θα το κάνει χωρίς τύψεις γιατί αυτό που τον νοιάζει είναι να σώσει τη θέση του και αυτή η θέση εξασφαλίζεται με την πριμοδότηση των μεγάλων.
Μόνο που αυτά τα χρήματα που θέλουν να δώσουν προκειμένου να πάρουν πλήρως τον έλεγχο του παιχνιδιού, πρέπει κάποιος να είναι τυφλός για να μην δει ότι είναι απλώς τα αποφάγια ενός πλούσιου τραπεζιού!
Σαφέστατα και σε εποχές δύσκολες και κρίσης πάντα αυτός που έχει τα χρήματα στα χέρια του βλέπει ευκαιρίες. Αλλά έχει σκεφτεί κανείς τι θα είχε συμβεί σε αυτό το πιο όμορφο πρωτάθλημα του κόσμου αν κατά καιρούς, μέσα στους πολέμους και στις πανδημίες, οι ισχυροί της εκάστοτε εποχής αποφάσιζαν να περιχαράξουν τον χώρο γύρω από τις επιχειρήσεις τους;
Γιατί στην Αγγλία οι ομάδες είναι ανώνυμες εταιρείες από το 1895 και ευκαιρίες για αποσκίρτηση δόθηκαν πολλές! Θα μπορούσαν για παράδειγμα, μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο το 1918 και με την φτώχεια που ακολούθησε τα επόμενα χρόνια, η Άστον βίλα, η Χάντερσφιλντ, η Πρέστον, η Σάντερλαντ, και η Μπλάκμπερν που κυριαρχούσαν τότε να είχαν φτιάξει κάτι το οποίο θα εμπόδιζε όποιονδήποτε άλλο να σηκώσει κεφάλι για τα επόμενα 30 ίσως και περισσότερα χρόνια αν συνυπολογίσουμε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που ήρθε μετά.
Το θεωρούσαν όμως ακόμα και αρκετά επιφανείς ιδιοκτήτες για την εποχή εκείνων των συλλόγων, κάτι εντελώς unfair για να συμβεί στραγγαλίζοντας τα δικαιώματα των υπολοίπων! Από τη στιγμή όμως στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 που αποφάσισαν να φτιάξουν την Premier League οι τότε big 5, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ Λίβερπουλ, Άρσεναλ, Έβερτον και Τότεναμ, η αλήθεια είναι πως το μοντέλο δημιουργήθηκε σωστά με τις 22 ομάδες και αργότερα τις 20 να έχουν ίδια δικαιώματα στις ψηφοφορίες.
Και ακόμα και σήμερα χρειάζεται να υπάρχει μία πλειοψηφία 14 στους 20 για να μπορέσει να αλλάξει κάτι. Με αυτό το καινούργιο σχέδιο έξι ουσιαστικά θα δυναστεύουν κάθε απόφαση και για επίφαση θα έχουν κάλυψη άλλων τριών συλλόγων που τη δεδομένη στιγμή θα έχουν περισσότερο καιρό παρουσίας στην Premier League!
Ακούγεται λίγο αλληγορικό, για παράδειγμα η Έβερτον που δεν έχει λείψει σεζόν από τη μεγάλη κατηγορία να πρέπει να δεχτεί τις αποφάσεις της Σίτι που μέχρι την άφιξη των Αράβων το 2008 βολόδερνε και είχε βρεθεί στην LeagueΟne το 1999...
Γενικά, ευχή όλων είναι να μην περάσει αυτό το σχέδιο και η αλήθεια είναι πως φυσικά θα δοθούν χρήματα σε αυτούς που έχουν πρόβλημα αυτή τη στιγμή ουσιαστικά όμως με τον Ρικ Πάρι σε έναν ρόλο Φάουστ να πουλάει την ψυχή των ομάδων στο διάβολο, όλες θα χορεύουν στο ρυθμό που (κυρίως αυτή τη στιγμή) έχουν στο μυαλό τους οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Λίβερπουλ με συνεπικουρούμενο ρόλο από την Άρσεναλ!
Όπως κάποτε η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα “κατάπιαν” όλους τους υπόλοιπους στην Ισπανία φτάνοντάς τους στα όρια της χρεωκοπίας δεν θα αργήσει η μέρα που θα συμβεί το ίδιο και με όλους τους υπόλοιπους, στο πιο πετυχημένο μοντέλο αυτή τη στιγμή που υπάρχει, την Premier League.
Θα είναι καταστροφή!
