«Κόκκινη» αναδρομή στους αιώνες
Οι νεαροί φίλαθλοι ετοιμάζονται για ποδόσφαιρο και ντέρμπι. Για αστέρια και θέαμα. Για τραγούδια στην κερκίδα και πειράγματα στις παρέες. Οι παλιοί όμως ξέρουν. Ξέρουν την ιστορία και το λόγο που δύο ολόκληρες πόλεις συθέμελα ζουν και αναπνέουν για μία μάχη που ξεφεύγει πολύ από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Όλα ξεκινούν τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα όταν το Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ εμπλέκονται ανταγωνιστικώς σε μία βιομηχανική επανάσταση. Αποτελούν δύο ανερχόμενα κέντρα. Από τη μία το λιμάνι και από την άλλη η βιομηχανία. Τα πράγματα δείχνουν ότι μπορεί να πορευτούν παράλληλα, αλλά αυτό δε θα συμβεί ποτέ. Η κοντινή απόσταση μεταξύ τους δεν το επιτρέπει. Όσο ανεβαίνει η μία τόσο αντιδρά η άλλη και η αντιπαλότητα συσσωρεύεται συνεχώς μέχρι που ξεσπάει.
Το 1888 παίρνει σάρκα και οστά το πρώτο επίσημο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα στη χώρα και οι δύο αντίπαλοι ρίχνονται αρχικά με στόχο όχι μόνο να κυριαρχήσουν στη λίγκα, αλλά να επικρατήσουν ο ένας του άλλου. Η άτυπη κόντρα μπορεί πλέον να πάρει μορφή. 1901 το πρώτο πρωτάθλημα της Λίβερπουλ. 1908 το πρώτο της Γιουνάιτεντ. Το 2009 και οι δύο έχουν από 18. Το 2011 η Γιουνάιτεντ φτάνει τα 19. Τα πράγματα ακόμη δείχνουν ότι θα μπορούσαν να πάνε παράλληλα. Αλλά είπαμε. Η απόσταση δεν τους το επιτρέπει…
Η μία επικρατούσε επί διαστήματα της άλλης. Και που έχουν φτάσει; Πάλι στην εκκίνηση. Έχουν αναμετρηθεί 156 φορές σε επίπεδο πρωταθλήματος Αγγλίας και τα αποτελέσματα δεν αφήνουν τη ζυγαριά να δείξει κατεύθυνση. 60 νίκες οι «κόκκινοι διάβολοι», 43 ισοπαλίες, 53 νίκες οι «κόκκινοι». Τι είναι 7 νίκες διαφορά σε 156 παιχνίδια; Τα πάντα και το τίποτα. Ένας λόγος να συνεχιστεί η αιώνια κόντρα. Θα φτάσει η Γιουνάιτεντ τα 20; Θα ισοφαρίσει η Λίβερπουλ τα 19; Αν στεφθεί πρωταθλήτρια κάποια άλλη ομάδα, με γεια της με χαρά της. Στην τελετή ίσως δεν είναι κανένας από τους δυο, γιατί στην τελετή δεν υπάρχει χώρος για κόντρες και μεταξύ τους οι χαρές δεν είναι ότι ξεχάστηκαν. Είναι ότι δεν υπήρξαν.
Όλες αυτές οι διαφορές είναι κατανοητό να υπάρχουν και να ρίχνουν σπίθες στο εύφλεκτο κλίμα. Αλλά τι γίνεται από ομοιότητες; Κάτι θα υπάρχει να τις ενώνει. Δεν μπορεί… και πράγματι. Αυτό που ενώνει στην παρούσα φάση τους δύο συλλόγους είναι η εθνικότητα της διοίκησής τους και η δημοτικότητα των Σκωτσέζων προπονητών τους. Γκλέιζερ και Χένρι έβαλαν φέτος πάνω από 50 εκ λίρες ο καθένας και Φέργκιουσον και Νταλγκλίς που λατρεύονται στις εξέδρες πρέπει να να μετατρέψουν την οικονομική ενίσχυση σε ποδοσφαιρικούς όρους στο χορτάρι.
Ο Τζέραρντ φέτος δεν θα έχει τον Φερνάντο Τόρες στο πλευρό του, αλλά μία νέα μεσοεπιθετική γραμμή! Από την άλλη ο Γουέιν Ρούνεϊ ανάμεσα στους παλιούς συμπαίκτες του από τη μέση και μπροστά έχει τη βολήθεια ενός γνωστού από την εθνική Αγγλίας, Άσλεϊ Γιανγκ, προσπαθώντας όπως είπε να νικήσει για αυτόν, τη Γιουνάιτεντ και την πρώην ομάδα του Έβερτον. Στον αγώνα αυτό όμως, οι πόλεις δεν θα παίξουν για τους τρεις βαθμούς αλλά για εκείνη την… άσβεστη κόντρα. Ας αρχίσει η παράσταση.
