Ευτυχώς, κάτι καλό γίνεται σ' αυτή τη Λίβερπουλ...
Διαβάζοντας εχθές το κείμενο του αγαπητού Ρωμύλου Φρονιμίδη, μπήκα στον πειρασμό να απαντήσω καταθέτοντας και τις δικές μου απόψεις περί του τί συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στην αγαπημένη μας Liverpool.
Κατ'αρχήν, πρέπει όσοι αμφιβάλουν για την πορεία της ομάδας να αντιληφθούν την ΤΡΑΓΙΚΗ κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν, και ποδοσφαιρικά και ως εταιρία, όταν έγινε η αλλαγή στα ιδιοκτησιακά, και μετέπειτα η αλλαγή προπονητή. Οι ατασθαλίες των Ζιλέτ και Χίκς δεν ήταν δικαιολογίες, ήταν η πικρή αλήθεια. Όπως πικρή αλήθεια ήταν και το ότι διαλύθηκε βήμα-βήμα η ομάδα του 2008-2009 που χτύπησε πρωτάθλημα στα ίσια μετά από πάρα πολλά χρόνια έχοντας εξαιρετικά αποτελέσματα (4-0 με Ρεάλ, 1-4 στη Γιουνάιτεντ κτλ), λόγω επιλογών Μπενίτεθ αλλά και της γενικότερης αναστάτωσης με τα δάνεια των γιάνκηδων και τις κόντρες τους με τον Ράφα για το μπάτζετ και την ασκούμενη επιρροή διαφόρων τυχαίων στο ποδοσφαιρικό τμήμα (βλ. γιός του Χικς κτλ).
Η νέα διοίκηση ανέλαβε να εξυγιάνει την εταιρία, το οποίο σε πολύ μεγάλο βαθμό το κατάφερε ήδη, αποπληρώνοντας δάνεια-χρέη και αυξάνοντας θεαματικά τα έσοδα (πχ η συμφωνία με την Warrior για τις φανέλες και το υπόλοιπο αθλητικό υλικό απο τη νέα σεζόν), ενώ ταυτόχρονα ασχολείται εντατικά, σε συνεργασία με το δήμο, με το γηπεδικό που αποτελεί μεγάλη χασούρα για τη Λίβερπουλ, συγκρίνοντας τα έσοδα της από διαρκείας και απλά εισιτήρια με αυτά της Γιουνάιτεντ, της Άρσεναλ και της Σίτυ.
Όσον αφορά τώρα το ποδοσφαιρικό τμήμα, αυτό που είχαν δημιουργήσει Χικς, Ζιλέτ, Ράφα αλλά και Χόντσον, ήταν ένα πολυπληθές ρόστερ μετρίων κατά κύριο λόγο, με πολύ υψηλό κόστος σε μισθούς και κραυγαλέες ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις (επιθετικοί, αριστερό μπακ, δεξί χαφ κτλ). Και όλα αυτά με την ομάδα να κάνει τραγικές εμφανίσεις επι Χόντσον, να βρίσκεται Χριστούγεννα κάτω απο τη μέση της βαθμολογίας, και τους παραδοσιακά πιστούς και υπομονετικούς οπαδούς να έχουν αφρίσει από το κακό τους..Και τον Τόρρες να απαιτεί να φύγει...Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ'όψην, η επιλογή του Νταλγκλίς ως υπηρεσιακού, αρχικά, ήταν ιδιοφυής, διότι συσπείρωσε τον κόσμο και ανέστησε αγωνιστικά την ομάδα, η οποία παίζοντας αξιοπρεπέστατο ποδόσφαιρο στο δεύτερο γύρο κατέληξε τιμητικά 6η (και παρολίγον 5η). Η δέ απόφαση να παραμείνει μόνιμα ο Κένι (για 3 χρόνια), ήταν αποτέλεσμα εκτενούς σκέψης (κράτησε μήνες η αβεβαιότητα για το άν θα παραμείνει) και όχι παρορμητική απόφαση με γνώμονα το μάρκετινγκ (μάρκετινγκ θα ήταν η πρόσληψη κάποιου νέου στάρ τύπου Βίλας-Μπόας). Και έχει βάση στη λογική, διότι απο Ιανουάριο μέχρι Μάιο που ανανέωσε ο Νταλγκλίς, και η ομάδα έκανε πολύ καλά αποτελέσματα (βλ. επιμέρους βαθμολογία 2ου γύρου), και οι παίκτες δήλωναν ευχαριστημένοι, και οι οπαδοί φυσικά υποστήριζαν και επιζητούσαν τη συγκεκριμένη λύση. Όσο για τις μεταγραφές Σουάρες και Κάρολ, ο Σουάρες αποδείχθηκε ότι καλύτερο έχουμε αγοράσει από εποχής Τσάμπι Αλόνσο (σε σχέση τιμής-ποιότητας), και ο Κάρολ είναι ένα στοίχημα που εγώ τουλάχιστον περιμένω να δώ πως θα εξελιχθεί.
Το καλοκαίρι έγιναν μεταγραφές στοχευμένες και ρεαλιστικές, καθώς η Λίβερπουλ δεν θα συμμετείχε στο Τσαμπιονς Λιγκ και έτσι άσχετα με τα θέλω της διοίκησης και του προπονητή δεν μπορούσε να δελεάσει παίκτες επιπέδου Αγκουέρο, Νασρί, Αζάρ, Γιάνγκ κτλ. Αποκτήθηκαν παίκτες σε θέσεις που υπήρχε σημαντικό πρόβλημα (ο Ενρίκε, ο Άνταμ και ο Ντάουνινγκ), παίκτες με εξαιρετικές συστάσεις και προοπτική για το μέλλον (Χέντερσον και Κόατες), και λύσεις για να "βαθύνει" το ρόστερ (Μπέλαμι και Ντόνι). Ενώ αποδεσμεύτηκαν παίκτες που πληρωνόντουσαν αδρά και δεν μπορούσαν να προσφέρουν (Πούλσεν, Κυργιάκος, Ν Γκογκ, Γιοβάνοβιτς κτλ).
Η ακαδημία λειτουργεί όλο και καλύτερα (σε αυτό βοήθησαν και οι Ισπανοί προπονητές που έφερε ο Ράφα) και έχει πολλούς παίκτες να διακρίνονται στις μικρές εθνικές της Αγγλίας, το τμήμα σκάουτινγκ έχει βελτιωθεί, με τον Κόμολλι να αποτελεί δοκιμασμένη λύση (για Άρσεναλ και Τότεναμ ανακάλυψε Μπέιλ, Κλισί, και άλλους πολλούς) και τη γενικότερη δικτύωση να αναπτύσσεται (συμφωνία συνεργασίας με Νασιονάλ Ουρουγουάης κτλ). Ενώ και ο Κένι έχει δείξει πρόθυμος να προωθήσει νέα ταλέντα (Κέλι, Ρόμπινσον, Φλαναγκαν).
Και που καταλήγουμε? Η ομάδα έχοντας 4-5 νέους παίκτες στην εντεκάδα της (ψάχνοντας λογικά ακόμα την ομοιογένεια), παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο (αυτά περί απαρχαιωμένου 4-4-2 δεν τα λέει κανένας και στον Φέργκιουσον να γελάσουμε??) και έχοντας κατά μέσο όρο περίπου 17-18 τελικές προσπάθειες για γκολ σε κάθε αγώνα και 11 (!!!) δοκάρια, βρίσκεται 6η μαζί με την Άρσεναλ και μόλις 3 βαθμούς πίσω από την 4η Τσέλσι, με την οποία και παίζει την επόμενη αγωνιστική...Αν ήταν και λίγο πιο αποτελεσματική ή/και λίγο πιο τυχερή (παλιοδοκάρια), θα ήταν άνετα 3η και κοντά στις δύο του Μάντσεστερ. Εν ολίγης, η πορεία της είναι καλούτσικη και βρίσκεται σε απόλυτη επαφή με τους στόχους της (4άδα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ), παρόλο που δεν έχει φορμαριστεί πλήρως ακόμα. Ψυχραιμία λοιπόν φίλοι Liverpudlians, διότι οι συνθήκες είναι εξαιρετικά καλύτερες από πέρυσι τέτοιο καιρό, και το μέλλον ακόμα καλύτερο (με λύση για το γηπεδικό, μεταγραφές Ιανουαρίου που σίγουρα θα γίνουν κτλ)!!
Υ.Γ Του Σερ Αλεξ του πήρε 6 χρόνια να συμμαζέψει τη Γιουνάιτεντ. Και της Σίτυ που όλοι τώρα θαυμάζουν της πήρε 3 χρόνια και καμιά 600 εκατομμύρια λίρες. Σεμνά λοιπόν, δεν είναι Σούπερ Λίγκα η Πρέμιερ, να αγοράζεις ένα Σισε και να πετάς.....
Υ.Γ 2 Όπως σας δείχνει μονίμως ο Τζέραρντ όταν σας καρφώνει, 5 (τόσα έχουμε, από τα μεγάλα, με τα "αυτιά)!!!!! Χαρείτε τα 19 έναντι 18 όσο προλαβαίνετε....
YNWA, Θεμιστοκλής Παναγιωτακόπουλος
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας άποψη ή οποιαδήποτε ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
