Έφυγαν αλλά δεν ξεχάστηκαν
Είκοσι τρία χρόνια μετά η μνήμη των 96 θυμάτων της τραγωδίας του Χίλσμπορο παραμένει ζωντανή. Οι οιωνοί φάνταζαν ιδανικοί. Ο καλός καιρός εκείνου του Σαββάτου της 15ης Απριλίου 1989 προδιέθετε όσους θα επισκέπτονταν το «Χίλσμπορο» για ένα ευχάριστο ποδοσφαιρικό απόγευμα.
Ανοίγοντας το πρόγραμμα του αγώνα κάποιος έβλεπε μια φωτογραφία της εξέδρας Leppings Lane γεμάτη από οπαδούς της Λίβερπουλ. Το απόσπασμα από τον περσινό αγώνα για τα ημιτελικά του Κυπέλλου κόντρα (και πάλι) στη Νοτιγχαμ Φόρεστ ξυπνούσε ευχάριστες μνήμες στους φίλους των «ρεντς». Τότε με δυο γκολ του Τζον Ολντριτζ η Λίβερπουλ νίκησε 2-1 τη Φόρεστ και πήρε το εισιτήριο για τον τελικό. Γιατί όχι και σήμερα;
Η άφιξη των φιλάθλων της Λίβερπουλ κορυφώθηκε περίπου μια ώρα πριν την έναρξη του αγώνα . Κάτι τα έργα στο δρόμο, κάτι οι έλεγχοι της αστυνομίας και πολλά πούλμαν έφτασαν καθυστερημένα. Η ώρα για την σέντρα πλησίαζε και έξω βρίσκονταν 10.000 οπαδοί, οι οποίοι έπρεπε να μπουν στο γήπεδο από τρεις θύρες (περνώντας μόλις από επτά τουρνικέ). Η πρόταση για καθυστέρηση της έναρξης της αναμέτρησης –μόλις ολοκληρωνόταν η είσοδος των οπαδών-απορρίφθηκε.
Στην εξέδρα ήδη υπήρχε συνωστισμός και τότε αποφασίστηκε από την αστυνομία έστω και διστακτικά να ανοίξουν τις πόρτες. Το κακό δεν άργησε να συμβεί. Η μάζα των χιλιάδων οπαδών οδηγήθηκε στην ασφυκτικά γεμάτη κερκίδα. Αν η αστυνομία καθοδηγούσε στα πλαϊνά μέρη της εξέδρας, όπου υπήρχαν κενά, ίσως το μέγεθος της τραγωδίας να μην ήταν τόσο μεγάλο. Αν…
Τα πρώτα θύματα ήταν αυτοί που βρίσκονταν στις μπροστινές σειρές. Μην έχοντας χώρο, εγκλωβίστηκαν στα κάγκελα. Η κατάσταση πιο πίσω δεν ήταν καλύτερη. Ήταν τόσο στριμωγμένοι οι οπαδοί που αρκετοί νεκροί παρέμεναν όρθιοι ανάμεσα στο πλήθος! Οι πιο τυχεροί βρήκαν διέξοδο στον αγωνιστικό χώρο ή ανασύρθηκαν στην πάνω εξέδρα.
Έξι λεπτά μετά την έναρξη του αγώνα ο τερματοφύλακας της Λίβερπουλ Μπρους Γκρόμπελααρ υποδεικνύει το πρόβλημα στο διαιτητή. Ο αγώνας διακόπτεται και οι παίκτες κατευθύνονται στα αποδυτήρια. Η επιχείρηση για τη διάσωση ξεκινά βασανιστικά αργά. Με το φόβο ότι οι οπαδοί των «κόκκινων» μπορεί να στραφούν κατά των φίλων της Φόρεστ, η αστυνομία καθυστερεί να επιτρέψει τη διαφυγή στον αγωνιστικό χώρο. Όταν αυτό γίνεται, το τερέν γεμίζει με νεκρούς και τραυματίες.
Την ίδια στιγμή στο Λίβερπουλ θέλουν να μάθουν τι απέγιναν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που ταξίδεψαν στο Σέφιλντ. Κάποιοι με τα αυτοκίνητα τους αποφασίζουν να πάνε στον τόπο της τραγωδίας, ενώ κάποιοι άλλοι περιμένουν με αγωνία στον κεντρικό σταθμό τα τρένα που επιστρέφουν.
Στο Λίβερπουλ 96 άνθρωποι δεν θα γύριζαν ποτέ…Σύμφωνα με τον Λόρδο Τέιλορ που ανέλαβε την έρευνα για λογαριασμό του Υπουργείου Εσωτερικών, οι ευθύνες για την τραγωδία βαρύνουν την αστυνομία που απέτυχε να ελέγξει την κατάσταση.
Αυτό το τραγικό γεγονός που ήρθε τέσσερα χρόνια μετά το «Χέιζελ» άλλαξε οριστικά το αγγλικό ποδόσφαιρο. Η σημερινή εικόνα με τα υπερσύγχρονα γήπεδα, την απόλυτη ασφάλεια, την συνύπαρξη των αντιπάλων, είναι η κληρονομιά που άφησε η «διαθήκη» των 96 αδικοχαμένων ψυχών εκείνου του απογεύματος.
