Η πιο πετυχημένη ατάκα του ήταν και η πιο άστοχη!
Ακριβώς 31 χρόνια από την μέρα που άφησε την τελευταία του πνοή ο Μπιλ Σάνκλι και κάθε κουβέντα σχετικά με τον άνθρωπο που άλλαξε για πάντα την ιστορία της Λίβερπουλ, δεν μπορεί παρά να ξεκινά με τη περιβόητη ρήση του πως «το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, αλλά κάτι πολύ πιο σοβαρό».
Μία χιλιοειπωμένη ατάκα που έχει χρησιμοποιηθεί χιλιάδες φορές και δεν παύει διαχρονικά να παραμένει η πλέον άστοχη!
Πρόκειται για ένα τεράστιο...οφσάιντ, αφού το ποδόσφαιρο δεν είναι τίποτα άλλο παρά παιχνίδι.
Για όποιους τον γνώρισαν, ο Σάνκλι ήταν ένας πολύ εξωστρεφής άνθρωπος. Αληθινός σταρ σε μία εποχή που μόνο οι ποδοσφαιριστές διεκδικούσαν τέτοιο ρόλο.
Είχε μεσαία επιστημονική μόρφωση, αλλά είχε το διδακτορικό στο...πανεπιστήμιο της ζωής! Ρητορικός, οροματιστής και επικοινωνιακός μπορούσε να γίνει ακόμη και πρωθυπουργός, όπως έγραψε κάποτε στους TIMES ο Χιου Μακιλβάνι. Κλασσικός Σκωτσέζος, έκανε χιούμορ με τα πάντα: «Αν ένα ταξί στο οποίο επιβαίνω πέσει στο γκρεμό ελπίζω να προλάβει να σταματήσει το ταξίμετρο ο οδηγός ώστε αν ζήσω να μην πληρώσω πολλά!» Οι δεκάδες ατάκες του έμειναν χαρακτηριστικές, αλλά επαναλαμβάνω αυτή για την ζωή και τον θάνατο δημιούργησε αντιγνωμίες.
Σε ένα εκπληκτικό βιβλίο του Τζον Κιθ, το «Shanks for the memories» αναφέρεται η ιστορία πως ο Σάνκλι, σε μία σύναξη ένα βράδι όταν πια είχε σταματήσει από την Λίβερπουλ, επιχείρησε να εξηγήσει το σκεπτικό πίσω από την ρήση. «Ήθελα τότε να κάνω τους παίκτες να αντιληφθούν πως η ζωή τους έχει προικίσει με το ταλέντο να βγάζουν λεφτά απλά παίζοντας. Αυτό το παιχνίδι λοιπόν δεν είναι για ...πλάκα αλλά κάτι πολύ σοβαρό». Μπορεί να ήταν και έτσι, αλλά επειδή πολλοί το χρησιμοποίησαν στο μέλλον εξαντλώντας το νόημα, φυσικά και αυτό δεν ισχύει. Για να πει κάποιος σε αυτούς που έζησαν την αληθινή φρίκη ενός πολέμου, πως μία νίκη ή μία ήττα σε ένα ποδοσφαιρικό ματς μετρά πιο πολύ!
Ο Σάνκλι όμως θα ήταν άδικο να ανακαλείται στη μνήμη μόνο για αυτό το ρητό. Εκείνο που αληθινά τον ξεχώρισε ήταν η ικανότητα του να μεταβάλλει σε αστέρια, τις μετριότητες. Ο Κέβιν Κίγκαν αποτελεί την κορυφαία του ανακάλυψη. Ενας απλώς γρήγορος παίκτης στην Σκάνθορπ που τον πήρε και τον έβαλε αμέσως βασικό στη Λίβερπουλ! Δουλεύοντας δίπλα στον Σάνκλι, ξεπέρασε δεκάδες φορές τον εαυτό του και έφτασε να αναδειχτεί δύο φορές νικητής της Χρυσής Μπάλας. Ο Εμλιν Χιουζ ήταν ένα πολλά υποσχόμενο μπακ στην Μπλάκπουλ και ο διορατικός Σκωτσέζος τον μετέβαλλε σε έναν από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς την ιστορίας. Ενα άγνωστο παιδί από την Ιρλανδία με κατάχρηση στην ντρίμπλα, ο Στιβ Χάιγουει μεταβλήθηκε σε εξτρέμ υψηλότατου επιπεδου που δεν ήξερες ποιό είναι το καλό του πόδι. Οταν τον μάρκαραν οι αμυντικοί, δεν ήξεραν από που θα τους ξεφύγει, με αποτέλεσμα να «πετροβολούν τον άνεμο», όπως έγραψε πολύ εύστοχα ο Μπράιαν Γκλάνβιλ.
Ένα άλλο που τον διαφοροποιούσε ήταν πως στο πούλμαν της ομάδας, στα εκτός έδρας ματς είχε επιβάλλει να διαβάζουν οι παίκτες και απαγόρευε τα χαρτιά! Οποιοι ήταν στο πανεπιστήμιο (Χάιγουει, Χολ, Εβανς, Λόουλερ) τους ενθάρρυνε να συνεχίζουν τις σπουδές. Καθιέρωσε πρώτος την ομαδική επίσκεψη σε νοσοκομεία και ορφανοτροφεία, «για να βλέπουν οι παίκτες πόσο τυχεροί είναι στην ζωή τους». Ηταν άκρως δημοσιογραφικός ζητώντας πάντα από την διοίκηση να ακολουθούν οι ρεπόρτερ την ομάδα στα ταξίδια του εξωτερικού. «Αν ο δημοσιογράφος έχει πρωτογενές υλικό δεν θα ψάξει να το βρει στα σκουπίδια, με ότι νόημα υπάρχει σε αυτό» έλεγε. Κάποιος να το εξηγήσει στους Ελληνες παράγοντες, αν γίνεται!
Ο Σάνκλι πήρε τίτλους και έβαλε μία παρηκμασμένη Λίβερπουλ στον χάρτη μέσα σε 15 χρόνια. Οι διάδοχοι του (ιδίως ο Πέισλι) πήραν ακόμη περισσότερα, γιατί ο Μπιλ είχε ήδη ανοίξει τον δρόμο. Είχε προλάβει να δημιουργήσει λεωφόρους. Οι λέξεις που είναι χαραγμένες στην προτομή του, στην είσοδο του «Ανφιλντ» λένε «Εκανε τους ανθρώπους ευτυχισμένους». Ακούγεται οξύμωρο για κάποιον που είπε πως το ποδόσφαιρο είναι πιο σημαντικό από την ζωή ή τον θάνατο. Ταυτόχρονα είναι πολύ ποιητικό. Και απόλυτα αληθινό!
