Τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε!
Ο αγωνιστικός κατήφορος της Τσέλσι συνεχίζεται και δεν φαίνεται να υπάρχει και ελπίδα ανάκαμψης! Φτάνοντας τα επτά ματς χωρίς νίκη, οι φίλοι των «μπλε» απελπίζονται καθώς δεν φαίνεται να υπάρχει φως στο τούνελ. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πρόκειται για την μεγαλύτερη τιμωρία της αλαζονείας του Αμπράμοβιτς, ο οποίος άλλαξε τον Ντι Ματέο με την υπεροπτική διάθεση που έχουν όλοι όσοι πιστεύουν πως λόγω χρήματος αποτελούν οι ίδιοι ομφαλό της γης. Ο Ράφα Μπενίτεθ έχει πάει εθελοντικά να πέσει στο λάκκο με τα λιοντάρια και όσο και αν τακτικά παραμένει εξαιρετικός (το μηδέν που κράτησε η Τσέλσι στα δύο πρώτα ματς του ήταν προιόν διαφορετικής αμυντικής προσέγγισης), το μεγάλο μείον του παραμένει πως ποτέ του δεν κατάφερε να διαχειριστεί κρίσεις. Ούτε κάποτε στη Βαλένθια, όπου αν και πήρε τίτλους έφυγε μόλις η διοίκηση άρχισε να μην τον στηρίζει, ούτε στη Λίβερπουλ όπου τα θαλάσσωσε με την ομάδα του εννιά βαθμούς μπροστά από τη Γιουνάιτεντ υπό την πίεση των mind games του Σερ Αλεξ τον Γενάρη του 2009. Στην Ιντερ επίσης η ψύχωση της διαφοροποίησης από τον Μουρίνιο αποδείχτηκε καταλυτική και έφυγε πριν τα Χριστούγεννα του 2010.
Αποδεικνύεται λοιπόν πως η επιλογή του, αυτή την ώρα για την Τσέλσι -μία ομάδα ξεκάθαρα σε κρίση- ήταν τραγική. Όχι μόνο από τον Ρώσο ολιγάρχη που θεωρεί πως ο ίδιος είναι αλάνθαστος και όλοι οι άλλοι αποτελούν το πρόβλημα, αλλά και για τον ίδιο τον Ισπανό. Το να επιλέξει να πάει στο Λονδίνο και στη Τσέλσι τη στιγμή που ήταν …κόκκινο πανί για τους οπαδούς πρόδιδε πανικό επειδή είχε μείνει ήδη δύο χρόνια χωρίς ομάδα και έψαχνε απεγνωσμένα για σωσίβιο!
Η λαική ρήση «με τον ήλιο τα βάζουμε με τον ήλιο τα βγάζουμε, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε» ταιριάζει απόλυτα στο τι συμβαίνει στο Στάμφορντ Μπριτζ. Οι παίκτες δεν είναι ποτέ άμοιροι ευθυνών και η εικόνα τους να πετάνε λευκή πετσέτα και πάλι στο «Απτον Παρκ» μόλις δέχτηκαν το δεύτερο γκολ ήταν χαρακτηριστικό της ψυχολογίας τους. Φυσικά όλα τα ματς κρίνονται στις λεπτομέρειες και οι «μπλε» που προηγήθηκαν με ωραίο πλασέ του Μάτα από γύρισμα του Τόρες έδειχναν να ελέγχουν το ματς μέχρι την ισοφάριση. Ακόμη και πιο μετά, όταν ο Μάτα «σημάδεψε» το δοκάρι σε φάουλ, όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά, ωστόσο καταλάβαινες πως τα «σφυριά» ήταν πραγματικά αποφασισμένα να μην χάσουν. Και επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις όποιος τολμάει κερδίζει κιόλας, ο Αλαρντάις ρίσκαρε την ώρα που ο Μπενίτεθ έμοιαζε να ικανοποιείται με μία ακόμη ισοπαλία.
Η Γουέστ Χαμ νίκησε λοιπόν 3-1 μία Τσέλσι που χωρίς Λάμπαρντ και Τέρι δείχνει στιγμές- στιγμές χαμένη στο γήπεδο, ο Τόρες εξακολουθεί να απογοητεύει και ο Ράφα κινδυνεύει αν συνεχίσει έτσι να αντικατασταθεί πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλο στο Νοτιοδυτικό Λονδίνο στην εποχή του «Τσάρου» Ρομάν. Επόμενο εμπόδιο αυτό που δεν μοιάζει να εξαρτάται η υπερπήδηση του από την ίδια την Τσέλσι δηλαδή το να μείνει ζωντανή στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί ακόμη και αν την Τετάρτη ο Μπενίτεθ πάρει την πρώτη του νίκη ως τεχνικός της Τσέλσι, αρκεί ένα «χ» στο Ντόνετσκ ανάμεσα σε Σαχτάρ και Γιουβέντους ώστε να παραδώσει τα σκήπτρα η πρωταθλήτρια Ευρώπης.
