Όταν το ποδόσφαιρο ανταμείβει τον κόπο σου!
Στα ματς των διοργανώσεων Κυπέλλου, από τη μία άκρη του πλανήτη μέχρι την άλλη την διαφορά θα την κάνει η δίψα για διάκριση. Ή για να το πω αλλιώς η ….πείνα. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Από το Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι το Κύπελλο Ελλάδας, από το Euro ως το Λιγκ Καπ στην Αγγλία, από το Κύπελλο του Περού ως το Κόπα Λιμπερταδόρες, αυτός που το έχει ανάγκη περισσότερο βάζει το κεφάλι κάτω, δουλεύει πολύ, σέβεται τον ιδρώτα του και διοχετεύει όλη την ενέργεια του προς τον τελικό σκοπό.
Και συνήθως αυτό του αποφέρει καρπούς. Αντίθετα ο δίχως έμπνευση και όραμα, ο κουρασμένος και ο μέτριος που δεν αντιλαμβάνεται την τροχοπέδη που του βάζει αυτή η νοητική υστέρηση δεν πράττει κάτι , περιμένοντας όλα να πάρουν τον δρόμο τους. Περιορίζεται στο να σπαταλά τον χρόνο και να φυτοζωεί. Η Μπράντφορντ μπορεί να είναι τρεις κατηγορίες παρακάτω από την Αστον Βίλα αλλά κάτι τέτοιο βλέποντας το ματς στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ δεν το καταλάβαινες.
Το τελικό 3-1 υπέρ των γηπεδούχων, αποτελεί ένα καλό μαξιλάρι για την ρεβάνς αλλά επουδενί τους εξασφαλίζει. Εκείνο που συζητάμε όμως δεν είναι αν τελικά, κόντρα σε κάθε λογική η Μπράντφορντ θα προκριθεί στον τελικό αλλά αν πραγματικά η διαφορά ποιότητας και κατηγορίας γινόταν αισθητή την Τρίτη το βράδυ. Και η απάντηση είναι όχι. Μιλάμε για μία ομάδα που βολοδέρνει στην League 2 αλλά που κατόρθωσε να αποκλείσει την Γουίγκαν και ιδίως την Αρσεναλ στους προηγούμενους γύρους. Και τους «κανονιέρηδες» όχι με σύνθεση γεμάτη με πιτσιρικάδες όπως έκανε συχνά ο Βενγκέρ παλιότερα, αλλά με φουλ σύνθεση!
Το ποδόσφαιρο πάντα δίνει σε αυτόν που προσπαθεί πολύ κάτι πίσω. Και αυτές οι πορείες των ομάδων που δεν έμοιαζαν να έχουν στον ήλιο μοίρα προς έναν τελικό είναι η καλύτερη υπενθύμιση.
