Η απώλεια του Λάμπαρντ
Με αφορμή το διαφαινόμενο τέλος του F. Lampard στην Chelsea θα έλεγαν πολλοί ότι η ομάδα της Chelsea θα αποδυναμωθεί αρκετά. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μόνο η ποιότητα του που θα λείψει αλλά και πολλά ακόμα πράγματα που θα πρέπει να δούμε.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την μεγάλη ποιότητα του παίκτη που μέσα στο γήπεδο έκανε τα πάντα.
Έκοβε ,πάσαρε, σούταρε, σκόραρε ,έκανε ασίστ, τράβαγε την ομάδα ψηλά και πίεζε τον αντίπαλο. Βρισκόταν πάντα στις μεγάλες φάσεις και δήλωνε το παρόν σχεδόν σε κάθε φάση που μύριζε γκολ.
Όμως δεν είναι μόνο η ποιότητα του που τον κάνει και ξεχωρίζει. Πάντα στα δύσκολα βοηθούσε την ομάδα να ξελασπώσει και να προχωρήσει. Μαζί με τον άλλο αρχηγό τον J.Terry και τον D.Drogba μέχρι πρόσφατα ήταν οι παίκτες που έπαιρναν την ομάδα στις πλάτες τους και ακόμα ύστερα από απολύσεις προπονητών ήταν αυτοί που μιλούσαν στο γήπεδο και προχωρούσε η Chelsea.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το περσινό παιχνίδι με την Napoli στο CHL στον επαναληπτικό του Λονδίνου όταν κανένας δεν πίστευε με βάση τον πρώτο αγώνα ότι η Chelsea μπορεί να κάνει την ανατροπή και να περάσει. Λίγες μέρες πριν τον αγώνα είχε αλλάξει προπονητή η ομάδα. Και στα 4 goal έχουν συμμετοχή οι 3 τους που αποφάσισαν αυτοί για την συνέχεια της ομάδας και αυτό έφτανε. Το μόνο που έκανε ο προπονητής τότε είναι να τους βάλει να παίξουν ταυτόχρονα, πράγμα που δεν το συνήθιζε ο Villas Boas. Ακόμα και στη συνέχεια του περυσινού CHL ήταν ανάμεσα σε αυτούς που βοήθησαν μέχρι το τέλος. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό το παιχνίδι. Κανείς δεν ξεχνάει και το goal στο τελικό της Μόσχας αλλά και τις μεγάλες μάχες με την Barcelona στο CHL.
Πολλοί τον έχουν συγκρίνει με τον St.Gerrard. Και έχουν δίκαιο. Έιναι στην Chelsea ότι ο Gerrard στη Liverpool. Ακόμα και η θέση που παίζουν είναι σχεδόν η ίδια. Και οι 2 τους αποτελούν σημαία των ομάδων τους. Και εδώ είναι που θέλω να μείνω και περισσότερο. Δυστυχώς στην εποχή μας είναι πλέον λίγοι μεγάλοι παίκτες σαν αυτούς πιστοί στην ομάδα τους. Παίκτες που αποτελούν ινδάλματα και σημαίες για τις ομάδες τους και που έχουν συνδέσει το όνομα τους άμεσα με αυτό των ομάδων τους. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές πρόσφατες περιπτώσεις ο Joseba Etxeberria που αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους φίλους της ομάδας του έχοντας παίξει στη Athletic Bilbao σχεδόν σε όλη του την καριέρα (15 χρόνια) και παίζοντας την τελευταία χρονιά και άνευ αποδοχών.
Αν ψάξει κάποιος για να βρει τέτοιες περιπτώσεις δε θα βρει πολλές. Στην Αγγλία συγκεκριμένα είναι ο R.Giggs με τον P.Scholes στην Man.U, ο St.Gerrard στη Liverpool και ο J.Terry στην Chelsea. Στην Ιταλία ο μόνος που έχει απομείνει είναι ο Fr.Totti στην Roma και στην Ισπανία οι Iniesta ,Xavi ,Messi στην Barcelona και I.Casillias στη Real M. Ο κόσμος έχει ανάγκη από τέτοιος παίκτες ,πόσο μάλλον τα παιδιά που καθώς μεγαλώνουν και ασχολούνται με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο ειδικότερα, συνδέονται με αυτούς τους παίκτες. Και είναι άσχημο όταν οι παίκτες αυτοί που τόσο θαυμάζουν αλλάζουν ομάδα. Αισθάνονται σα να τους έχουν προδώσει. Δεν είναι τυχαίο που κάποιες περιπτώσεις αλλαγής ομάδας είχαν παρατράγουδα όπως η μετακίνηση του Cambell στην Arsenal ,του Vieri στην Inter ,του Figo στην Real M ,του Kaka στη Real M. Στην εποχή μας που όλα πλέον έχουν μια τιμή, όποιος ανήκει σε αυτή την κατηγορία παικτών που είναι πιστοί στις ομάδες τους ξεχωρίζει και μένει στην μνήμη όλων, φίλων και αντιπάλων. Και ο Lampard είναι ένας από αυτούς.
Ωστόσο στην περίπτωση Lampard όπως όλα δείχνουν υπαίτιος για αυτό το διαφαινόμενο διαζύγιο δεν είναι αυτός αλλά η διοίκηση της Chelsea και ο R.Abramovich. Και ο κόσμος είναι στο πλευρό του παίκτη. Τα 2 τελευταία χρόνια η ομάδα της Chelsea είχε ηλικιακά μεγαλώσει και η διοίκηση της ομάδας σωστά σκέφτηκε να ξεκινήσει μια ανανέωση κατεβάζοντας το μέσο όρο ηλικίας αλλά το πράττει με άκομψο τρόπο προκαλώντας την αντίδραση του κόσμου. Πέρυσι ήταν ο Drogba, φέτος θα είναι ο Cole και ο Lampard του χρόνου μάλλον (αν όχι του χρόνου σίγουρα σε 2-3 χρόνια) ο Terry και ο Cech. Παίκτες που όντως έχουν μεγαλώσει αλλά όχι ότι δεν έχουν ακόμα να προσφέρουν.
Σίγουρα η διοίκηση της Chelsea με τις κινήσεις της αυτές και έχοντας φέρει στον πάγκο και το R.Benitez που μόνο αγαπητός δεν είναι, ξεκινάει μια κόντρα με τον κόσμο. Η αρχή έγινε χθές με το ρεκόρ προσέλευσης στο παιχνίδι με της Southampton και έπεται η συνέχεια…
