Τις ενώνουν πολλά...
Το ποδόσφαιρο ενώνει. Το μεγαλείο των συλλόγων φαίνεται στα δύσκολα. Αυτά που ενώνουν τις Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, υπερτερούν αυτών που τις χωρίζουν. Η τραγωδία του Μονάχου, το 1958, αποτέλεσε την έναρξη μιας εξαιρετικής σχέσης. Διαβάστε τις απίστευτες ιστορίες και τα άγνωστα περιστατικά στο england365.gr!
Απίστευτες ιστορίες ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έβγαλε στο φως της δημοσιότητας η ιστοσελίδα της εφημερίδας «Independent» εν όψει του μεγάλου αγώνα ανάμεσα στις δύο για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Το κοινό παρελθόν δύο εκ των πιο ιστορικών συλλόγων της ιστορίας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, είναι άκρως συγκινητικό και ξεκινά λίγο μετά το τραγικό γεγονός του Μονάχου, λίγο μετά τα «Μωρά του Μπάσμπι».
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Τζον Λούντεν, «Η ιστορία δύο πόλεων», οι σύλλογοι ήρθαν πολλοί κοντά μεταξύ τους το διάστημα 1957-1968. «Όταν κοιτάς στο παρελθόν και βλέπεις τι έκανε η Ρεάλ για τη Γιουνάιτεντ μετά το Μόναχο, διαπιστώνεις ότι είναι εκπληκτικό» είπε ο Λούντεν στην «Independent».
Η ζεστασιά στις σχέσεις ανάμεσα στη Ρεάλ και την Γιουνάιτεντ, ξεκίνησε από τον αμοιβαίο σεβασμό των δύο πλευρών και οδήγησε στη γενναιοδωρία της πρώτης προς τη δεύτερη μετά την πιο ζοφερή ιστορία στην ιστορία των «κόκκινων διαβόλων». Για την ακρίβεια, ξεκίνησε μετά τον ευρωπαϊκό ημιτελικό του Απριλίου του 1957, όταν η Ρεάλ επικράτησε με 5-3 στην παράταση μετά το 2-2 της κανονικής διάρκειας του αγώνα.
Ο Μπερναμπέου εντυπωσιάστηκε με το πνεύμα και την ποιότητα των νεαρών παικτών της Γιουνάιτεντ, κάτι που οδήγησε τους ανθρώπους της Ρεάλ να ζητήσουν την απόκτηση του Μπάσμπι. Ωστόσο, ο Σκωτσέζος ήθελε απεγνωσμένα να κερδίσει ευρωπαϊκό τίτλο με τους «κόκκινους διαβόλους», και συνεπώς αρνήθηκε.
Δέκα μήνες αργότερα, έγινε το τραγικό συμβάν. Η συντριβή του Μονάχου, που συμπλήρωσε 55 χρόνια πριν μια βδομάδα, είχε ως αποτέλεσμα της απώλειας οκτώ παικτών και δέκα ανθρώπων του προσωπικού. Μόλις είχαν κερδίσει τον προημιτελικό του «Πρωταθλητριών» και το όνειρο του Μπάσμπι για τον τίτλο έσβησε άδοξα.
Η Μάντσεστερ έχασε τον ημιτελικό κόντρα στη Μίλαν τρεις μήνες αργότερα, η οποία ηττήθηκε από τη Ρεάλ με 3-2 στον τελικό της διοργάνωσης. Ο Μπερναμπέου αποφάσισε να αφιερώσει τη νίκη στους φίλους του από το Μάντσεστερ που είχαν χάσει τη ζωή τους, αλλά και το τρόπαιο στην ίδια την ομάδα, κάτι όμως το οποίο δεν έγινε δεκτό.
Ακόμη μία κίνηση που συγκλόνισε ήταν η προσπάθεια της Ρεάλ να δώσει στην Γιουνάιτεντ το μεγάλο της αστέρι, τον Αλφρέντο ντι Στέφανο για τη σεζόν 1958-59. «Ο Μπερναμπέου πήγε να δει τον Ντι Στέφανο» είπε ο Λούντεν και πρόσθεσε: «Είχε την πρόθεση να τον δώσει δανεικό μέχρι το τέλος της σεζόν, με τη Γιουνάιτεντ να πληρώνει τα μισά χρήματα του συμβολαίου του, και η Ρεάλ το υπόλοιπο 50%. Αλλά η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία έβαλε φρένο σε κάτι τέτοιο, αφού ο Ντι Στέφανο θα έπρεπε να πάρει τη θέση ενός Άγγλου ποδοσφαιριστή».
Έτσι η Ρεάλ βοήθησε με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, έδωσε την εντολή να φτιαχτεί ένα σήμα με τα ονόματα των νεκρών του Μονάχου, το οποίο ονομάστηκε «Champions of Honour» και πουλήθηκε, με τα κέρδη να πάνε στη Γιουνάιτεντ. Επίσης, είχε γίνει πρόταση οι τραυματίες να δεχτούν ιατρική φροντίδα σε πολυτελείς εγκαταστάσεις στη Μαδρίτη, χωρίς κόστος.
Επιπροσθέτως, έγιναν πολλά φιλικά ανάμεσα στις δύο ομάδες για να μαζευτούν πόροι, αφού εκτός από ανθρώπινες επιπτώσεις, η τραγωδία του Μονάχου είχε και οικονομική ζημία για τη Γιουνάιτεντ. Αξίζει να σημειωθεί, πως η Ρεάλ ζητούσε από τους αντιπάλους της 12.000 λίρες, αλλά στους ανθρώπους της Γιουνάιτεντ είπε: «Δώστε όσα μπορείτε».
Τέτοια παιχνίδια ωστόσο, δεν είχαν μόνο ως σκοπό το κέρδος. «Η Γιουνάιτεντ δεν μπορούσε καν να ονειρευτεί τη συμμετοχή στο Πρωταθλητριών. Είχε μάλλον ως στόχο την παραμονή στην κατηγορία» είπε ο Λούντεν, προσθέτοντας: «Έτσι η ιδέα του Μπάσμπι ήταν να κρατήσει ζωντανό το όνειρο της Ευρώπης στους παίκτες και τους φιλάθλους της Γιουνάιτεντ. Με αυτά τα φιλικά έδειχνε στους παίκτες του ο επίπεδο στο οποίο έπρεπε να φτάσουν –το επίπεδο του Πούσκας και του Ντι Στέφανο- αν ήθελαν να επιστρέψουν στην Ευρώπη».
Τον Οκτώβριο του 1959, η Ρεάλ κέρδισε το πρώτο φιλικό ανάμεσα στις δύο στο «Ολντ Τράφορντ» με 6-1, με τους Ντι Στέφανο, Πούσκας και Φρανθίσκο Χέντο να είναι εξαιρετικοί μπροστά σε 63.000 κόσμου. Η Ρεάλ νίκησε και τον επαναληπτικό με 6-5, αγώνα που παρακολούθησαν 80.000 άτομα, τα οποία χειροκρότησαν αμφότερες τις ομάδες. Εκείνο το βράδυ, η Ρεάλ οργάνωσε έρανο για τις οικογένειες των αδικοχαμένων στο Μόναχο, με τον Μπερναμπέου να λέει στον Μπάσμπι πως δεν ήταν μόνο ο πιο γενναίος, αλλά και ο καλύτερος άνδρας που έχει γνωρίσει στο ποδόσφαιρο.
Στο επόμενο φιλικό, τον Οκτώβριο του 1960, οι Πούσκας και Ντι Στέφανο ήταν αμφίβολοι λόγω τραυματισμού. Ο Μπερναμπέου ζήτησε από τον Μπάσμπι αν ήθελε να αναβάλει το ματς, με τον δεύτερο να επιμένει εντόνως πως ο αγώνας έπρεπε να γίνει, λέγοντας πως «η Ρεάλ έχει γίνει οικογένεια». Ο Πούσκας και ο Ντι Στέφανο αγωνίστηκαν τελικά και ήταν ενθουσιασμένοι που το έκαναν. Για την ιστορία, ο αγώνας έληξε με 3-2 υπέρ της "Βασίλισσας".
Στο φιλικό που ακολούθησε, τον Δεκέμβριο του 1961, η Γιουνάιτεντ επικράτησε με 3-1 και τον επόμενο Σεπτέμβριο νίκησε και πάλι με 2-0 στο Μπερναμπέου. Εκείνη τη χρονιά οι «κόκκινοι διάβολοι» κέρδισαν το Κύπελλο, το πρώτο τρόπαιο μετά την τραγωδία του Μονάχου. Δέκα χρόνια μετά από εκείνη την αποφράδα ημέρα της 6ης Φεβρουαρίου 1958, ήρθε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της.
Ο Σερ Ματ Μπάσμπι ολοκλήρωσε την αποστολή του και η Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ είχε πλέον αναγεννηθεί…
Επιμέλεια: Γιώργος Σιάφας
