Μπορεί η Εβερτον τετράδα; Φυσικά και μπορεί!
Η πρώτη νίκη της Εβερτον από το 1992 στο «Ολντ Τράφορντ» έδειξε ξεκάθαρα τις δυνατότητες των «ζαχαρωτών» που αποδεικνύουν πως μπορούν να φτάσουν ακόμη και σε θέση που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ στη φετινή περίοδο. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Σε μία σεζόν που έχει ήδη νικήσει την Τσέλσι, που έφτασε μία ανάσα από το να νικήσει τη Λίβερπουλ στο τοπικό ντέρμπι και έχει μόλις μία ήττα εκτός έδρας από την (πανίσχυρη στα Eastlands) Μάντσεστερ Σίτι, η Εβερτον υπό τις οδηγίες του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες.
Όλοι έκαναν λόγο για μία μεταβατική χρονιά, με σκαμπανεβάσματα μετά την αποχώρηση του Ντέιβιντ Μόιες για τον πάγκο της Γιουνάιτεντ, ωστόσο κανείς δεν υπολόγιζε πόσο γρήγορα η ομάδα θα προσαρμοζόταν στις απαιτήσεις του νέου τεχνικού. Ο Μαρτίνεθ (που και στη Γοιυίγκαν έκανε θαύματα οδηγώντας την στην κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας) βρήκε στην Εβερτον το ιδανικό τοπίο για να κάνει τη δουλειά του.
Ο ιδιοκτήτης της ομάδας, ο θεατρικός παραγωγός Μπιλ Κενράιτ, δεν μπλέκεται ποτέ στα πόδια των προπονητών που προσλαμβάνει και υπό αυτές τις συνθήκες παρείχε το τέλειο περιβάλλον στον Μόιες για να δουλέψει στο «Γκούντισον Παρκ» για 11 συναπτά έτη. Τώρα το ίδιο κάνει και με τον Μαρτίνεθ που έχει αλλάξει το στυλ παιχνιδιού σε ένα πλησιέστερο στο tiki taka της Μπαρτσελόνα, φυσικά με τις όποιες δυσκολίες στην εκτέλεση του πλάνου! Όμως είναι πολύ πιο ωραίο στο μάτι από το στυλ υπέρμετρου δυναμισμού το οποίο επικρατούσε επί του προκατόχου του.
Η Εβερτον έχει αρχίσει να παίζει πολύ καλύτερη μπάλα και αυτό της φέρνει αποτελέσματα! Όσο για το στόχο της τετράδας, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς τίποτα αν συνεχίσει να κάνει τέτοιες εμφανίσεις, αφού δείχνει μία ομάδα φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα.
Όσο για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αυτή η ήττα ήταν ίσως η πιο πικρή για τον Μόιες από την αρχή της χρονιάς. Μπορεί το 4-1 με το οποίο η ομάδα του συνετρίβη από την Σίτι να ήταν ένα… αχώνευτο σκορ για τους οπαδούς, ωστόσο για τον ίδιο το να δει την Εβερτον (με την οποία σε 11 ματς δεν είχε ποτέ κερδίσει μέσα στο Ολντ Τράφορντ) να φεύγει με το τρίποντο ήταν μαχαιριά στην καρδιά! Η Γιουνάιτεντ δεν έπαιξε άσχημα και αν ήταν λίγο πιο τυχερή θα είχε προηγηθεί οπότε θα μιλούσαμε για άλλο ματς, ωστόσο όταν πια δέχτηκε το γκολ στο τέλος, για μία ακόμη φορά ένοιωθες πως το ματς είχε κριθεί!
Αυτή η πίεση που ένιωθαν επί Φέργκιουσον οι αντίπαλοι μόλις έμπαινε το τελευταίο πεντάλεπτο ειδικά σε ματς εντός έδρας, φέτος δεν υπάρχει πια. Συνέβη με την Τσέλσι, συνέβη στην ήττα από τη Γουέστ Μπρομ συνέβη στο 1-1 με τη Σαουθάμπτον και τώρα ξανά με την Εβερτον. Η Γιουνάιτεντ δείχνει ανίκανη να αντιδράσει στο τέλος βλέποντας το παιχνίδι να είναι ισόπαλο ή ακόμη χειρότερα αν χάνει. Αυτό που ήταν το σήμα κατατεθέν της δεν υπάρχει και πια αυτή η ανικανότητα αντίδρασης κινδυνεύει να εξελιχτεί σε βλαβερή συνήθεια. Είναι ένα αβαντάζ που δείχνει να το χάνει.
Το γεγονός πως έσπασαν παραδόσεις χρόνων με τη Γουέστ Μπρομ να νικάει στο «Ολντ Τράφορντ» για πρώτη φορά από το 1978 και η Εβερτον από το 1992, δίνουν το δικαίωμα σε όποια ομάδα πάει εκεί να πιστεύει πως ίσως ήρθε η ώρα να πάρει αποτέλεσμα. Και αυτό είναι κάτι που κάνεις πολλά χρόνια να το αποκτήσεις, αλλά το χάνεις με περισσή ευκολία. Οι 12 πόντοι που την χωρίζουν από την κορυφή είναι ένα βουνό. Ρεαλιστικά αυτό που οφείλει να κοιτάει είναι οι ομάδες που βρίσκονται μπροστά της και είναι στη τετράδα. Το να μην βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι ένα γερό πλήγμα στο γόητρο των «κόκκινων διαβόλων», αλλά και τεράστιο οικονομικό χαστούκι.
Και αυτό πιθανότατα να είναι και κάτι που θα κοστίσει τη θέση στον πάγκο του Μόιες!
