Το χειρότερο είναι πως ακόμη εξαρτάται από τον Τζέραρντ!
Το πιο ανησυχητικό για την Λίβερπουλ δεν ήταν ο αποκλεισμός της σε έναν πολύ εύκολο όμιλο στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά το ότι η ομάδα περίμενε θαύματα από τον 35χρονο Στίβεν Τζέραρντ! Και το ότι παραλίγο να τα κατάφερνε, εκτός από δείγμα της τεράστιας κλάσης του είναι και ενδεικτικό του πόσα βήματα πίσω έκανε μέσα σε λίγους μήνες μία ενδεκάδα που πέρσι έφτασε μία ανάσα από την κατάκτηση του τίτλου.
Εν ολίγοις η ζημιά για την Λίβερπουλ δεν είναι ο αποκλεισμός. Είναι η έλλειψη προσωπικότητας και ηγετικών φυσιογνωμιών! Η φετινή της εικόνα δεν άφηνε περιθώρια για να ελπίζει σε κάτι καλό στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο κίνδυνος μάλιστα του να κληρωθεί με την Μπάγερν ή την Μπάρτσελόνα και να δεχτεί βαριές ήττες πάντα θα παραμόνευε. Συνεπώς μικρό κακό το ότι αποκλείστηκε! Αντίθετα στο Γιουρόπα Λιγκ έχει πιθανότητες να προχωρήσει και αν το δει κανείς ρεαλιστικά αυτή είναι και η μοναδική της πραγματική ελπίδα να ξαναβρεθεί το ερχόμενο καλοκαίρι στην μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση. Δηλαδή το να κατακτήσει το Γιουρόπα Λιγκ που πια δίνει στον κάτοχο το δικαίωμα να παίξει στα καλοκαιρινά πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ.
Υπάρχει μία μεγάλη συζήτηση φυσικά για το πώς το «Ανφιλντ» που μεταβάλλεται σε κάτι που δεν εξηγεί ο ανθρώπινος νους στις βραδιές που διακυβεύεται κάτι σημαντικό στην Ευρώπη, ήταν πολύ βουβό, σχεδόν σαν νεκροταφείο με την Βασιλεία! Η εξήγηση πολύ απλή: πρέπει να βοηθήσει και η ομάδα για να δημιουργηθεί η ατμόσφαιρα και σε μία τόσο μέτρια αγωνιστική βραδιά όπου τρίτη πάσα σωστή δεν γινόταν από τους παίκτες του Ρότζερς, φυσιολογικά ο κόσμος δεν άργησε να εκφράσει την δυσφορία του! Οι αλλαγές στο ημίχρονο έμοιαζαν να δημιουργούν ένα πιο ενδιαφέρον σχήμα πλην όμως παραμένει η μόνιμη απορία με τον Ρότζερς, γιατί πρέπει να διορθώνει μία ενδεκάδα και δεν καταφέρνει να την επιλέξει σωστά!
Επίσης όταν σε ένα τόσο σημαντικό ματς αφήνεις στον πάγκο παίκτες που στοίχισαν σχεδόν 100 εκατομμύρια λίρες σημαίνει πως δεν τους εμπιστεύεσαι. Και εκεί εγείρονται τα σημαντικά ερωτήματα που θα απασχολήσουν την διοίκηση και έχουν να κάνουν με το αν πρέπει να δώσουν στον Ρότζερς και πάλι τα χρήματα που θα πάνε για μεταγραφές αφού αποδεικνύει πως δεν έχει την ικανότητα να επιλέξει από την αγορά ποδοσφαιριστές που κάνουν την διαφορά! Το πρόβλημα είναι πως η ομάδα δεν σκοράρει όπως πέρσι. Σωστά γιατί χωρίς Σουάρεζ και Στάριτζ μοιάζει απόλυτα προβλέψιμη. Ωστόσο το χειρότερο είναι πως υπάρχουν στιγμές που δεν υπάρχει η παραμικρή κίνηση, με παίκτες που δεν εμπιστεύονται τα πόδια τους και κάνουν λάθος πάσες ακόμη και στα πέντε μέτρα. Αυτό είναι απόρροια της έλλειψης αυτοπεποίθησης και έτσι έχει εξαφανιστεί πλήρως η ταχύτητα. Η Λίβερπουλ παίζει ένα αναχρονιστικά αργό ποδόσφαιρο που παραπέμπει στις χειρότερες μέρες επί Ζεράρ Ουγιέ στον πάγκο, μία δωδεκαετία πριν!
Καιρός για δάκρυα δεν υπάρχει ωστόσο! Οφείλει να αφήσει πίσω της την τραγική παρουσία σε έναν όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ που πέραν της Ρεάλ η οποία είναι αχτύπητη και από πολύ ανώτερες ομάδες, κατά τα άλλα έμοιαζε κομμένος και ραμμένος στα μέτρα της και να δει τι ακολουθεί. Με μία μόνο νίκη και αυτή επί της Λουντογκόρετς με πέναλτι στις καθυστερήσεις οποιαδήποτε κουβέντα τελειώνει πριν αρχίσει.
Τώρα έχει αμέσως ματς κόντρα στην Γιουνάιτεντ (που ακόμη θυμάται το 0-3 του περασμένου Μαρτίου) την Μπόρνμουθ στο Λιγκ Καπ μεσοβδόμαδα και ύστερα την επίσκεψη της Αρσεναλ στο «Ανφιλντ», άρα δεν μπορεί ούτε δικαιούται να χαλαρώσει. Είναι οκτώ μέρες που ίσως κρίνουν την σεζόν. Για να μην πω και το μέλλον του Ρότζερς! Και με την εικόνα του αγώνα εναντίον της Σάντερλαντ και του πρώτου ημιχρόνου με την Βασιλεία η πικρή αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να βρουν οι οπαδοί της Λίβερπουλ σανίδα αισιοδοξίας για να κρατηθούν!
