Τι είναι το πρόσκαιρο και τι το διαχρονικό!
Ήταν μια βραδιά στο νοτιοδυτικό Λονδινο που περισσότερο απο το τελικό αποτέλεσμα,σε μια κόντρα ανάμεσα στον πρώτο και στο δεύτερο της βαθμολογίας, σου έμενε χαραγμένη στο μυαλό η εικόνα του χειροκροτήματος των οπαδών της Τσέλσι στον Φρανκ Λάμπαρντ! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Την ώρα που σηκώθηκε για ζέσταμα τα πρώτα δειλά χειροκροτήματα τα ακολούθησε πλήθος άλλων και τη στιγμή που ο Πελεγκρίνι αποφάσισε να τον ρίξει στο ματς κάποια ελάχιστα γιουχαΐσματα ακούστηκαν για κάποια δευτερόλεπτα! Όμως μολις στα μεγάφωνα ειπώθηκε το όνομά του, αυτοί οι 1000 (που ξέχασαν μέσα σε λίγους μήνες τι πρόσφερε στα 14 χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της Τσέλσι ο Λάμπαρντ) πήραν την πιο εντυπωσιακή απάντηση απο χιλιάδες άλλους!
Το standing ovation που συνόδευε την είσοδό του στον αγωνιστικό χωρο υπενθύμισε σε όποιον δεν αντιλαμβάνεται τι είναι το πρόσκαιρο και τι το διαχρονικό, την τεράστια διαφορά ποδοσφαιρικής κουλτούρας που χωρίζει αυτη τη χώρα πέραν της Μάγχης, με οποιαδήποτε άλλη!
Σε αυτό το ματς της 31ης Ιανουαρίου του 2015 δεν είχαμε νικητή ανάμεσα σε Τσέλσι και Μάντσεστερ Σίτι αλλά ο ποδοσφαιρικός πολιτισμός βγήκε ο μεγάλος κερδισμένος! Ήταν η ευκαιρία να αντιληφθούν όλοι αυτό που κάποτε ο μεγαλύτερος Βρετανός ηθοποιός Σερ Λόρενς Ολίβιε είχε χαρακτηρίσει ως εύσημο για εναν επαγγελματία: το χειροκρότημα απο το κοινό του!
Αυτοί που ξέχασαν στο βωμό ενός ματς στο οποίο ο Λάμπαρντ ισοφάρισε για τον σημερινό εργοδότη του απέναντι στο κλαμπ της καρδιάς του, την τεράστια προσφορά του στα χρόνια που η Τσέλσι μετατράπηκε απο μικρομεσαία στην πιο πετυχημένη ομάδα των τελευταίων 12 ετών στην Αγγλία, απλά επιβεβαίωσαν το ρητό περί της βλακείας που θα μείνει, στους αιώνες των αιώνων, αήττητη!
Αλλά ευτυχώς οι περισσότεροι δεν μπήκαν σε τέτοια ανόητα διλήμματα και αποθέωσαν τον πρώτο σκορερ της ιστορίας του κλαμπ, αυτόν που ξεπέρασε ενα ρεκόρ που έμοιαζε αδιανόητο να πέσει, αυτό του Μπόμπι Τάμπλινγκ! Δεν το μπόρεσαν θρύλοι του συλλόγου όπως ο Όσγκουντ, ο Κέρι Ντίξον και ο Ντρογκμπά που άλλωστε ηταν σέντερ φορ και το έκανε πραγματικότητα αυτός ο χάφ που όταν αποκτήθηκε απο την Γουεστ Χαμ η μεταγραφή του πέρασε σε δεύτερο πλάνο πίσω απο το τεράστιο ταλέντο της εποχής, τον Τζο Κόουλ!
Έτσι είναι όμως η ζωή! Την ώρα που κάποιοι κάνουν σενάρια μέλλοντος, αυτή κρυφογελάει!
Α, είχαμε και ένα ματς! Η αλήθεια ειναι πως έχω περιγράψει καλύτερα παιχνίδια και αντιλαμβανόμουν πολύ γρήγορα πως αυτό δεν θα ειναι απο τα πιο κλασσικά που θα αναφέρεται κάποιος στο μέλλον οταν αναλύει την Πρεμιερ Λιγκ! Η διαφορά εμεινε στους πέντε βαθμους, η Τσελσι που τελικά πληγώθηκε πολύ απο την κοντρα των ημιτελικών με την Λιβερπουλ στο Λιγκ Καπ χωρίς Φάμπρεγας και Ντιεγκο Κοστα δεν ειχε την δύναμη και την δυνατότητα να χτυπήσει αποτελεσματικά την άμυνα των πρωταθλητών και στα τελευταια 25 λεπτα με τα ποδια βαριά απο την παράταση της Τρίτης προτίμησε να συντηρήσει αυτο που ειχε παρα να ρισκάρει!
Η Σίτι ηταν καλύτερη και θα ήταν κρίμα αν έχανε ένα ματς που έφτιαξε αρκετές στιγμ'ες για να κερδίσει, οπότε σε τελική ανάλυση και για τον Πελεγκρίνι αυτό το 1-1 αφήνει μια χαραμάδα ικανοποίησης!
Υπάρχουν μπροστά 15 ματς και 45 διαθέσιμοι πόντοι οπότε ολα παίζονται! Οπως άλλωστε μου δήλωσε μετά το ματς στην κάμερα του ΟΤΕ SPORT ο εκ των κορυφαίων της Σίτι, Φερναντίνιο, «αν ήταν καλό ή κακό το αποτέλεσμα θα το μάθουμε τον Μάιο»...
