Ο Βενγκέρ είδε το τυρί και όχι τη φάκα
Το αν είναι καλή ή κακή μία κλήρωση, επιμένω εδώ και χρόνια πως την αντιλαμβάνεσαι μόνο το βράδυ που παίζεις! Και για την Αρσεναλ αυτό επιβεβαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο το βράδυ της Τετάρτης! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Σπάνια βρίσκονται αντιμέτωπες δύο ομάδες με κοινό παρονομαστή πως ο μακροβιότερος τεχνικός και στις δύο είναι ο ίδιος άνθρωπος! Ο Αρσέν Βενγκέρ στα τέλη των 80's και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90, ήταν σήμα κατατεθέν της ποδοσφαιρικής ανάπτυξης στο πιο πλούσιο κρατίδιο της Ευρώπης! Η Μονακό γιγάντωσε επί των ημερών του και παραλίγο να πάρει και ευρωπαικό τρόπαιο, κάτι που της στέρησε ο Ρεχάγκελ το 1992 με τη Βέρντερ.
Ωστόσο στο Λονδίνο και στην Αρσεναλ από το 1996 και μετά θα αποκτούσε το δικαίωμα στην ποδοσφαιρική αθανασία και η μοίρα μετά από χρόνια τον έφερε κόντρα στην παλιά του αγάπη! Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ σε αυτό το συναπάντημα ίσως και να ένοιωθε άβολα! Όμως ο Πορτογάλος που στην Ελλάδα καταφέραμε σε λίγους μήνες να τον βγάλουμε και αυτόν ανίκανο, «έδεσε κόμπο» τον Αλσατό και πήρε ένα αποτέλεσμα που πριν αρχίσει το ματς ελάχιστοι θα κατάφερναν να προβλέψουν!
Η αγγλική ομάδα έπεσε στην παγίδα που της έστησε η Μονακό. Οι Μονεγάσκοι είχαν αρκετές σημαντικές απουσίες και προτίμησαν να κάνουν ότι ξέρουν καλά. Δηλαδή έφεραν πολύ κοντά τις γραμμές , περιόρισαν τους διαθέσιμους χώρους και ενδόμυχα παρακαλούσαν να επιλέξει η γηπεδούχος ομάδα το κάθετο ποδόσφαιρο στο άξονα. Η μόνη περίπτωση παιχνιδιού στη σεζόν που κάποιος προβλημάτισε τη Μονακό ήταν όταν την …βομβάρδισε η Λεβερκούζεν και η ομάδα του Ζαρντίμ πήρε τη νίκη από τύχη και το 2-0 με το οποίο έχασε από τη Ρεν. Και στα δύο ματς προτιμήθηκε από τους αντιπάλους της η ανάπτυξη από τα άκρα!
Μόλις λοιπόν ο Ζαρντίμ είδε το πρώτο εικοσάλεπτο την Αρσεναλ να επιτίθεται μόνο κάθετα με τον Αλέξις Σάντσεζ και τον Καθόρλα να γυρίζουν στην σέντρα για να πάρουν μπάλα μάλλον θα ανάσανε με ανακούφιση! Και όσο ο Γουέλμπεκ με τον Ζιρού περίμεναν στην κορυφή μάταια μήπως και περάσει κάποια κάθετη μπαλιά, η δουλειά για την Μονακό έγινε πανεύκολη!
Εν τω μεταξύ όλη η αγγλική αλαζονεία συνοψίζεται στα σχόλια που υπήρχαν πριν το ματς για τον Μπερμπάτοφ, ο οποίος «είναι πια παλαίμαχος», «δεν τρέχει και απλά περπατάει» και όλα αυτά τα γραφικά. Στην μία περίπτωση που χρειάστηκε, ο Βούλγαρος τελείωσε την αντεπίθεση με υποδειγματικό τρόπο, αφού την ώρα που έφτασε η μπάλα στα πόδια του μπορούσες να στοιχηματίσεις υπέρ του ότι είχες και δεν είχες πως θα σκόραρε!
Αντίθετα ο Βενγκέρ είχε την ατυχία να είναι στη χειρότερη βραδιά της παρουσίας τους στο Βόρειο Λονδίνο ο Μερτεζάκερ. Ειδικά στο δεύτερο γκολ ο Γερμανός εκτέθηκε πηγαίνοντας στη σέντρα για να μαρκάρει και τα πράγματα θα πήγαιναν ακόμη πιο άσχημα όταν στο 0-1 και στο 0-2 ο Ζιρού κατάφερε να χάσει γκολ που δεν χάνονται!
Αργά ή γρήγορα σε μία τέτοια βραδιά ακόμη και το καλό δεν κρατά πολύ! Έτσι όταν μείωσε ο Τσάμπερλειν στις καθυστερήσεις θα περίμενες περισσότερη πονηριά ώστε να κρατήσει τουλάχιστον το 1-2 η αγγλική ομάδα και να πάει με αρκετές πιθανότητες στο Πριγκιπάτο! Όταν έχεις πάει στο Μόναχο και έχεις νικήσει την Μπάγερν δεν μπορεί να φοβάσαι το άχρωμο και άγευστο «Λουί Ντε». Όμως το καθαρό μυαλό έλειπε και έτσι ήρθε τρίτο γκολ για να υπογραμμιστεί η τραγική βραδιά.
Πλέον η Αρσεναλ έχει μόλις 1,5% πιθανότητες ανατροπής του σκορ αν πάρουμε υπόψη μας την ιστορική στατιστική όλων των σχεδόν 60 χρόνων που παίζεται ποδόσφαιρο στα Κύπελλα Ευρώπης! Ήταν μία βραδιά που αποτέλεσε Βατερλώ για τον Βενγκέρ ο οποίος έχει μερικές τεράστιες στιγμές και μερικές πολύ κακές που σε μία καριέρα 18 χρόνων πάντα θα υπάρχουν. Όμως αυτή η συγκεκριμένη βραδιά θα είναι από εκείνες που θα του γίνουν εφιάλτης γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν θυμάμαι κάποιος να του έστησε τόσο φανερή παγίδα και ο Αλσατός να είδε μόνο το τυρί!
