Τους τίτλους τους κερδίζουν οι πραγματικές ομάδες!
Έχουν απόλυτο δίκιο ο Νέβιλ και ο Ρέντναπ που ισχυρίζονται πως κανείς δεν θα θυμάται αν έπαιξε βαρετό ποδόσφαιρο η Τσέλσι, αλλά μόνο πως πήρε τον τίτλο με άνεση! Και αυτό ακριβώς είναι που πρέπει όλοι να βάλουν καλά στο μυαλό τους, πως οι επιτυχίες είναι που κάνουν μία ομάδα σημαντική και όχι ο τρόπος που αγωνίζεται. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Φυσικά και αισθητικά θα ήταν καλό να συνοδεύεται η νίκη και ένας τίτλος από μία καταπληκτική εικόνα και ποδόσφαιρο που θα ήταν σημείο αναφοράς, ωστόσο δεν είναι πάντα εφικτό. Για την ακρίβεια, συνήθως δεν είναι εφικτό!
Η Τσέλσι κατάφερε στη τρέχουσα περίοδο να μείνει από τη πρώτη μέρα στην κορυφή μέχρι τώρα και αυτή σταθερότητα είναι που τελικά χαρίζει πρωταθλήματα στις ομάδες. Μπορεί να μην έπαιξε ποδόσφαιρο που τρέλανε τα πλήθη στα πιο πολλά ματς, όμως η ενδεκάδα που κατέβαζε ο Μουρίνιο σε κάθε ματς κατάφερνε να έχει το μαχαίρι στα δόντια και να παίρνει βαθμούς στην κακή της μέρα! Πολλά παιχνίδια που υπό άλλες συνθήκες θα στράβωναν τελικά με κάποιο τρόπο, με ένα γκολ στο τέλος, με κάποια απόκρουση στο παρά πέντε, αγκομαχώντας και ασθμαίνοντας η Τσέλσι κατάφερνε να τα πάρει. Πέντε σερί νίκες με ένα γκολ, ματς τον Φλεβάρη ή τον Γενάρη που πήγαιναν για ισοπαλία και κάπου κάπως στο τέλος, τα κέρδιζε κάνουν τη διαφορά στη σούμα!
Επίσης το σημαντικό της φετινής Τσέλσι ήταν πως έκανε το καλοκαίρι ο Μουρίνιο σωστές προσθήκες. Ο Ντιέγκο Κόστα προσαρμόστηκε αμέσως και άρχισε να σκοράρει ακατάπαυστα μέχρι τα Χριστούγεννα και την ίδια ώρα ο Φάμπρεγκας ξεκινούσε στην επιστροφή του στην Πρέμιερ Λιγκ να μοιράζει διαρκώς ασίστ! Και με τον Κουρτουά κάτω από τα δοκάρια, η ομάδα απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη σιγουριά και ήταν σχεδόν αδύνατο να δεχτεί γκολ στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν!
Επίσης είχε στο πρόσωπο του Αζάρ, τον κορυφαίο παίκτη της χρονιάς. Ο Βέλγος είναι μία ξεχωριστή σταθερή που είχε τη δυνατότητα να αλλάξει τη ροή ενός ματς!
Και φυσικά υπάρχει και ο Μουρίνιο. Αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιους αλλά ο Πορτογάλος είναι μία αληθινή φυσιογνωμία. Ξέρει να κάνει τους παίκτες του να αγωνίζονται και για εκείνον και επίσης μπορεί να τους «φτιάξει» αγωνιστικά και ψυχολογικά. Έχει ικανότητες τακτικής προσέγγισης αλλά και μία πολύ μοναδική ικανότητα να αναπτύσσει μία καλή σχέση με τους βασικούς ποδοσφαιριστές του. Αυτοί φανατίζονται για την πάρτη του και περνάνε μέσα στα αποδυτήρια, κατόπιν, το μήνυμα! Και οι τίτλοι για να κατακτηθούν χρειάζεται να υπάρχουν και στεγανά στα αποδυτήρια! Και τις κερδίζουν αυτές που είναι πραγματικά ομάδες!
