Χωρίς wild cards το νέο Τσάμπιονς Λιγκ που όμως αλλάζει αρκετά!
Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος αναλύει τι ακριβώς ζητάνε οι ομάδες, τι δέχεται και τι απορρίπτει η ΟΥΕΦΑ για το καινούργιο Τσάμπιονς Λιγκ από το 2018….
Στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο στο περιθώριο της εκλογής του νέου προέδρου της ΟΥΕΦΑ θα «κλειδώσουν» οι όποιες αλλαγές για τη νέα τριετία του Τσάμπιονς Λιγκ από το 2018 και έπειτα. Και παρά τα διάφορα σενάρια που έχουν δει το φώς της δημοσιότητας, αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως ακόμη υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στο τι επιθυμούν οι μεγάλες ομάδες και τι πραγματικά είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί η ΟΥΕΦΑ, που παραμένει ακέφαλη ουσιαστικά και αυτό αδυνατίζει τόσους μήνες το όποιο διαπραγματευτικό ατού της!
Εκείνο που βγαίνει πάντως από συζητήσεις με ανθρώπους που εκπροσωπούν την ECA (European club association) αλλά και μέσα από την ΟΥΕΦΑ είναι πως η σκέψη που υπήρχε για να δίνονται wild cards«παγώνει»! Και αυτό γιατί κυρίως αντιδρούν ομάδες με ιστορία και παράδοση όπως ο Αγιαξ και η Αντερλεχτ. Λένε πολύ λογικά λέει πως αν είναι οι wild cards να δίνονται μόνο σε αγγλικές, ιταλικές ισπανικές και γερμανικές ομάδες θα είναι σωστό να επεκταθούν και σε ολλανδικές, βελγικές ή πορτογαλικές που επίσης έχουν τη δική τους ξεχωριστή παρουσία στον θεσμό. Αυτό ακριβώς είναι κάτι που υποστήριξε ένθερμα μαζί τους και η Σέλτικ αλλά και η Μπενφίκα.
Πάνω σε αυτό το κομμάτι πρόσφατα υπήρχε συνάντηση όπου τα αίματα άναψαν τόσο πολύ ώστε ο Ρουμενίγκε που εκπροσωπούσε τη Μπάγερν αποχώρησε, μετά από έντονο διάλογο με τον Βαν Ντε Στοκ, πρόεδρο της Αντερλεχτ! Η ECA αρχικά είχε ενημερώσει την ΟΥΕΦΑ πως θα ήθελε να διαλέγει εκείνη τις wild cards ωστόσο αυτό απορρίφθηκε ξεκάθαρα από την ευρωπαική ομοσπονδία, λέγοντας πως αν αποφασιζόταν κάτι τέτοιο τότε μόνο οι ομοσπονδίες θα είχαν λόγο. Όπως είναι φυσικό δεν μπόρεσαν να βρουν κοινό σημείο επαφής οι ομάδες, αφού είναι δύσκολο να καθοριστεί ανεξάρτητος τρόπος που θα καθορίζει με ποιο κριτήριο μπορεί να προσκληθεί μία ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, εκτός βαθμολογικής συγκομιδής. Αυτό μοιάζει λοιπόν να ναυαγεί και δεν φαίνεται πως σε μία πρώτη φάση θα μπει ξανά στο τραπέζι , ωστόσο αυτό που ξεκάθαρα αποτελεί την πρώτη επιλογή είναι να πάρουν οι τέσσερις πρώτες χώρες της βαθμολογίας, Ισπανία. Γερμανία, Αγγλία και Ιταλία τέσσερις θέσεις απευθείας στους καινούργιους ομίλους και οι τέσσερις επόμενες μέχρι την όγδοη θέση να έχουν σίγουρα τους πρωταθλητές μέσα. Οι σκέψεις που γίνονται είναι, η πέμπτη και η έκτη χώρα στοranking να αποκτούν δικαίωμα για ακόμα μία ομάδα απευθείας στους ομίλους και οι τρίτοι από αυτές τις χώρες να πηγαίνουν στα πλέι οφ του Αυγούστου. Επίσης ο νικητής του Γιουρόπα Λιγκ θα κρατήσει το προνόμιο να πηγαίνει στο Τσάμπιονς Λιγκ και να μπαίνει απευθείας στους ομίλους και γίνεται κουβέντα ώστε και ο ηττημένος φιναλίστ να πηγαίνει στα πλέι οφ! Μέχρι τη δωδέκατη θέση, ο αρχικός προγραμματισμός είναι να βγαίνουν οι δύο πρώτοι της βαθμολογίας που θα μπαίνουν σε διαφορετικές αφετηρίες στα προκριματικά.
Ένα άλλο πράγμα που ζητάνε οι μεγάλες ομάδες και κυρίως αυτές από την Ισπανία και τη Γερμανία είναι να γίνονται ματς και τα σαββατοκύριακα μέσα στη σεζόν, ειδικά στους ομίλους! Και αυτό οι πληροφορίες μου αναφέρουν πώς για τα τριετία 2018-2021 δεν θα περάσει ως πρόταση γιατί αντιδρούν πρώτοι από όλους οι Αγγλοι που λογικά έχοντας το πιο ακριβό τηλεοπτικό ποδοσφαιρικό προιόν, την Πρέμιερ Λιγκ, αρνούνται καν να το συζητήσουν!
Γενικά οι Γερμανοί και οι Ιταλοί κατά πρώτο λόγο αλλά και οι Ισπανοί , έχουν ένα ζήτημα με τα ατελείωτα χρήματα που εισπράττουν οι αγγλικές ομάδες από τη συμφωνία με το SKYSPORTS και τη BT για τα ματς της Πρέμιερ Λιγκ, που ανεβάζουν τα έσοδα μίας μεσαίας ομάδας όπως η Κρίσταλ Πάλας σχεδόν σε ίδιο επίπεδο με εκείνα που εισπράττει η Γιουβέντους, η Ατλέτικο Μαδρίτης και η Ντόρτμουντ, από όλες τις πηγές εσόδων τους! Και όλοι θεωρούν πως μόνο αν το Τσάμπιονς Λιγκ φέρει και άλλα έσοδα στα ταμεία τους ανοίγοντας όλο και πιο πολύ τις αγορές της Κίνας, της Μέσης Ανατολής και της Απω Ανατολής και κυρίως των ΗΠΑ μπορούν να συναγωνιστούν τις ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ οικονομικά, και έχουν δίκιο, ωστόσο αυτό που πρέπει να κατανοήσουν είναι πως κυρίως πρέπει να μετατρέψουν το πρωτάθλημα τους σε πιο ανταγωνιστικό! Όταν η Γιουβέντους και η Μπάγερν παίρνουν σβηστά τον τίτλο τα χρήματα που θα δοθούν από τις διεθνείς αγορές θα είναι ελάχιστα.
Αυτό που θέλουν επίσης οι μεγάλες είναι να μπορούν κάποια ματς να γίνουν στη Νέα Υόρκη, στο Πεκίνο ακόμη και στο Ντουμπάι ή το Κατάρ, αφού όπως έχει πει σημαίνων στέλεχος της Παρί Σεν Ζερμέν , ένα ματς ομίλων εναντίον της Μάλμε δεν ενδιαφέρει κανέναν στο Παρίσι! Όμως, ευτυχώς, και αυτό φαίνεται να το απορρίπτει η ΟΥΕΦΑ.
Η συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής της ΟΥΕΦΑ στη Γενεύη στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου θα καθορίσει πολλά σχετικά με τις προτάσεις που θα πέσουν και στην Αθήνα στο τραπέζι και μόλις βγει ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να πέσει στα βαθιά για να συμφωνήσει με τις ομάδες τις όποιες αλλαγές.
Η ΤΕΑΜ, η εταιρεία που ουσιαστικά πνευματικό παιδί της ήταν αυτή η αλλαγή το 1991 που μετέτρεψε το παλιό Κύπελλο Πρωταθλητριών σε κότα που γεννά χρυσά αυγά ως Τσάμπιονς Λιγκ , μάλλον ολοκληρώνει την παρουσία της στην ερχόμενη τριετία μιας και ήδη τα περισσότερα στελέχη της απορροφήθηκαν από το 2012, από την ευρωπαική ομοσπονδία. Όταν τελειώσει και αυτό το τελευταίο κομμάτι που χειρίζεται η ΤΕΑΜ, των εμπορικών συμφωνιών και των χορηγιών, οι ομάδες πρότειναν στην ΟΥΕΦΑ να φτιαχτεί μία νέα εταιρεία στην οποία να μετέχουν και εκείνες με ένα ποσοστό 40% προσπαθώντας να κάνουν καλύτερη προώθηση! Ουσιαστικά «λένε» στην ΟΥΕΦΑ πως θα ήθελαν μεγαλύτερο κομμάτι από το ήδη υπάρχον της πίτας και αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησης (ως μόνιμο μέσο εκβιασμού) για να δημιουργήσουν το δικό τους Τσάμπιονς Καπ, όπως εδώ και είκοσι χρόνια από την εποχή της αλήστου μνήμης Media Partners to 1998,απειλούν πώς θα πράξουν! Κατά καιρούς, αυτές οι πιέσεις απέφεραν πάντα καρπούς και από εκεί που μόνο οι πρωταθλητές έπαιζαν στο αρχικό Τσάμπιονς Λιγκ από το 1992-93 έως και το 1996-97 σιγά σιγά άρχισαν να μπαίνουν δεύτεροι, τρίτοι και τέταρτοι!
Αυτή είναι μία ακόμη πράξη του έργου που αυτή τη φορά, επειδή λόγω της ιστορίας Πλατινί η ΟΥΕΦΑ πιάστηκε ανέτοιμη και ακέφαλη, δίνει ένα μεγάλο προβάδισμα στις ορέξεις των συλλόγων. Το μόνο θετικό για την ευρωπαική ομοσπονδία το γεγονός πως ακόμα και ανάμεσα στους «επαναστάτες» υπάρχουν πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και φυσικά αντικρουόμενα συμφέροντα με αποτέλεσμα να μην γίνεται εύκολο το να συμφωνήσουν ούτε οι ίδιοι σε τι ακριβώς επιθυμούν να προτείνουν!
Και η Ελλάδα που είναι στο κάδρο; Όπως και όλες οι χώρες από τη θέση 12 και κάτω θα βγάζει μόνο τον πρωταθλητή. Το χειρότερο είναι πως θα χρειάζονται πιθανώς τρεις προκριματικοί γύροι ανάμεσα σε 48 ομάδες, για μία από τις ελάχιστες κενές θέσεις (πιθανώς έξι) που θα μένουν ανοιχτές. Είναι μία δύσκολη αλλά και αναγκαστική προσγείωση, που θα βγάλει πάντως από το τραπέζι πια την ανάγκη της κατάκτησης του τίτλου, όχι μόνο για την χώρα μας αλλά και για πολλές ως μέσο σίγουρης εξασφάλισης χρημάτων!
