Το ποδοσφαιρικό σενάριο του Πεπ και οι ιδέες που είχε ο Αρίγκο Σάκι!
Πάνε σχεδόν τριάντα χρόνια από το καλοκαίρι του 1987 όταν ο (άγνωστος) Αρίγκο Σάκι αναλάμβανε τη δύσκολη δουλειά να αναστήσει ένα κοιμώμενο γίγαντα που ήταν η Μίλαν, η οποία είχε αγοραστεί λίγους μήνες νωρίτερα από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.
Η ατάκα του «δεν ήξερα πως για να γίνει κάποιος πετυχημένος αναβάτης πρέπει να έχει προϋπάρξει άλογο» πέρασε στην ιστορία, όταν παρουσιάστηκε στον Τύπο και κάποιοι τον ρώτησαν πως θα γίνει καλός προπονητής αφού δεν είχε υπάρξει ποδοσφαιριστής!
Μέσα σε τρία χρόνια ο Σάκι είχε αλλάξει όχι μόνο την ιστορία της Μίλαν με ένα πρωτάθλημα και δύο σερί κύπελλα Πρωταθλητριών (η τελευταία ομάδα που το κατόρθωσε) αλλά του ίδιου του ποδοσφαίρου με τις ριζοσπαστικές απόψεις του αφού υποστήριζε πως ο χώρος ανάμεσα στην άμυνα και την επίθεση οφείλει να είναι σε σύμπτυξη, σε ένα σύστημα που όλες οι γραμμές ήταν πάρα πολύ κοντά, σχεδόν μέσα σε 25 μέτρα. Όσοι προσπαθούσαν να τους παίξουν κατά μέτωπο έπρεπε να διασπάσουν τρεις γραμμές με μεγάλη συνοχή! Αυτό έδινε την δυνατότητα στους παίκτες της Μίλαν να μην κουράζονται άσκοπα και να μην ξοδεύουν ενέργεια και να έχουν άμεσες επιλογές μόλις κέρδιζαν ξανά κατοχή. Ακούγεται απλό αλλά στη πράξη και μέχρι να το συνηθίσουν δεν ήταν.
Ο Πεπ Γκουαρντιόλα ήταν ο επόμενος μετά τον Σάκι, που οι ιδέες του άλλαξαν το πώς παίζεται το ποδόσφαιρο. Αυτή η ατελείωτη εναλλαγή της μπάλας, που συνοδεύεται από την ικανότητα των ακραίων μπακ να γίνονται επιπλέον χαφ όταν η ομάδα έχει τη μπάλα, είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που διακρίνει κανείς με γυμνό μάτι στην αλλαγή της φιλοσοφίας στη Σίτι και φυσικά δεν θα γίνει εύκολα αυτή η προσαρμογή. Η λογική του Πεπ μοιάζει πολύ με εκείνο που ήθελε και εφάρμοσε το 1988 ο Σάκι, δηλαδή να κινείται ολόκληρη η ομάδα με ενιαίο τρόπο πάνω και κάτω και από δεξιά στα αριστερά. Ο Πεπ τώρα, όπως κάποτε ο Σάκι, ο Μίχελς, ο Λομπανόφσκι με τις σπουδαίες ομάδες που έφτιαξε στη Ντιναμό Κιέβου, αλλά και ο Χάπελ ή ο Μουρίνιο, έχει την άποψη πως το σύστημα είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στο ποδόσφαιρο.
Ο Σάκι έλεγε μάλιστα πως «Το ποδόσφαιρο έχει σενάριο, οι ηθοποιοί σύμφωνα με την δημιουργικότητά τους θα πρέπει να το ακολουθούν» και αυτό το διακρίνει κανείς έντονα σε κάθε ομάδα που πήγε ο Γκουαρντιόλα. Ακόμα και στη Μπάγερν που κέρδιζε τα πάντα όταν πήγε πρόσθεσε ξεκάθαρα δικές του πινελιές στο τρόπο που η ομάδα αγωνιζόταν και ο Τσάμπι Αλόνσο είναι ένας από αυτούς που το επισήμανε με μοναδικά παραστατικό τρόπο. «Η φιλοσοφία του ήταν να διδάξει όσα περισσότερα μπορούσε ώστε αυτό θα μας έδινε την ικανότητα να πάρουμε τη σωστή απόφαση και γρήγορα γνωρίζοντας κάθε πιθανό σενάριο μέσα στον αγωνιστικό χώρο».
Αυτό θα προσπαθήσει και στη Σίτι αλλά η διαδρομή θα έχει εμπόδια, παρόλα αυτά ήδη οι πρώτες εικόνες είναι πως μαζί του οι citizens θα αλλάξουν επίπεδο.
Κάποτε ο μεγαλύτερος θρίαμβος του Σάκι ήταν ότι μπόρεσε να πείσει τους μεγάλους ποδοσφαιριστές της Μίλαν για την ορθότητα των απόψεών του, αφού ο Γκούλιτ και ο Φαν Μπάστεν παραδέχονται πως δίπλα του κατάλαβαν πως πέντε οργανωμένοι ποδοσφαιριστές μπορούν να κερδίσουν δέκα ανοργάνωτους! Αυτό κάνει ήδη στις προπονήσεις της Σίτι, μιλώντας με ανθρώπους που παρακολουθούν τη δουλειά του από κοντά και πραγματικά αυτό που διαπιστώνουν παίκτες όπως ο Αγουέρο ή ο Σίλβα είναι πως υπάρχουν πολλά που ακόμα δεν έμαθαν στην καριέρα τους! Φαίνεται επίσης πόσο διαφορετικός είναι ήδη ο Στέρλινγκ τον οποίο ο Πεπ έβαλε σε ένα ειδικό πλάνο εκγύμνασης και επίσης τον βοηθάει με κάποιες ειδικές ασκήσεις για παίρνει πιο γρήγορες αποφάσεις!
Κάθε ποδοσφαιριστής σύμφωνα με τον συνάδελφο Γκιγιέμ Μπαλάγκ, που έχει γράψει την επίσημη βιογραφία του Γκουαρντιόλα, θεωρεί ο Καταλανός πως πρέπει έχει τέσσερα σημεία αναφοράς, τη μπάλα, τον χώρο, τον αντίπαλο και τους συμπαίκτες του! Ακριβώς όπως ήθελε και ο Αρίγκο Σάκι, και το σημειώνει στο βιβλίο του «Αντιστρέφοντας την πυραμίδα» με την ιστορία της εξέλιξης των συστημάτων στο ποδόσφαιρο, ο Τζόναθαν Γουίλσον! Μόνο που σε αυτά που έβαζε ο Σάκι στο τραπέζι, ο Πεπ έχει προσθέσει τη συνεχή εναλλαγή θέσεων και το διαρκές πρέσινγκ για κατάληψη της μπάλας αμέσως μόλις χαθεί, κάτι που επαναπροσδιορίζει μία ταυτότητα που έχει το ισπανικό στυλ και που άλλαξε το ποδόσφαιρο τα τελευταία οκτώ χρόνια. Είναι απίστευτο πόσο κοντά είναι η φιλοσοφία του Γκουαρντιόλα σε εκείνη του Σάκι, αν διαβάσουμε πάλι τι έλεγε ο Ιταλός τεχνικός στον Γουίλσον πριν από πολλά χρόνια.
«Υπήρχε το μερικό πρέσινγκ, που το χρησιμοποιούσαμε περισσότερο για να κατευθύνουμε το παιχνίδι. Υπήρχε το ολοκληρωτικό πρέσινγκ που είχε να κάνει με την ανάκτηση της κατοχής και υπήρχε και το ψευδο-πρέσινγκ όταν προφασιζόμασταν ότι πρεσάραμε αλλά στην ουσία χρησιμοποιούσαμε τον χρόνο για να ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. Υπήρξαμε μία ομάδα όπου οι παίκτες ήταν το κλειδί και όχι οι θέσεις». Ακριβώς αυτά πιστεύει ο Πεπ και γι αυτό ψάχνει για ηθοποιούς που θα ταιριάζουν με το σενάριο που έχει στο μυαλό του και δεν δίστασε ποτέ να αφήσει εκτός όποιον δεν είχε θέση σε αυτό που το μυαλό του ετοίμαζε! Έτσι στη Μπάρτσα μόλις ανέλαβε το 2008 ( άγνωστος ως τεχνικός ακόμα ) ζήτησε να απομακρυνθούν ο Ροναλντίνιο και ο Ντέκο. Τώρα στη Σίτι «τελείωσε» τον Χαρτ και τον Τουρέ που ήταν αναντικατάστατοι τα προηγούμενα χρόνια αλλά και τους Μανγκαλά και Μπονί που στοίχισαν πολλά χρήματα!
Ο Γκουαρντιόλα δεν ήρθε για να κάνει διαχείριση αλλά να βάλει τη σφραγίδα του... Και για αυτό δεν πρόκειται να χαριστεί σε κανένα αν δεν μπορεί κάποιος να ακολουθήσει αυτά που έχει στο μυαλό του! Είναι ολοφάνερο πως -όπως κάποτε ο Σάκι πίστευε στο σενάριο- έχει ξεκάθαρη άποψη για τα πως θα πάει τη Σίτι στο επόμενο επίπεδο, με οποιοδήποτε κόστος!
