Με έναν... Ντε Χέα έπαιρνε το πρωτάθλημα!

Σκοράροντας τέσσερις φορές η Λίβερπουλ πέρασε από μια έδρα που τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει άσχημες στιγμές και συνεχίζει να βρίσκεται στην κορυφή μαζί με την Μάντσεστερ Σίτι και την Άρσεναλ, ωστόσο προβληματίζει το γεγονός πως η άμυνα της μπορεί να δεχτεί γκολ ανά πάσα στιγμή! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.



Με έναν... Ντε Χέα έπαιρνε το πρωτάθλημα!

Γιατί πραγματικά, είναι απορίας άξιον να μην σου κάνουν ευκαιρίες οι αντίπαλοι και όμως να νιώθουν ότι απέναντί σου μπορεί σε κάθε φάση να σκοράρουν! Ειδικά το πρώτο γκολ που δέχεται η άμυνα της Λίβερπουλ το παιχνίδι με την Κρίσταλ Πάλας είναι για να χτυπάς το κεφάλι στον τοίχο αν είσαι οπαδός της! Χωρίς πίεση ο Λόβρεν χτυπάει λάθος τη μπάλα και της δίνει ύψος και στη συνέχεια ο τερματοφύλακας Κάριους κάνει έξοδο με... κάτω τα χέρια με αποτέλεσμα ο ΜακΆρθουρ να πετύχει το πιο εύκολο γκολ της καριέρας του! Και παρότι σε κάθε επίθεση νιώθεις πως η ομάδα του Κλοπ έχει τις δυνατότητες να σκοράρει από την άλλη χωρίς να απειλείται μπορεί να ξαναβάλει τον αντίπαλο της στο ματς!

Κακά τα ψέματα, εάν δεν διορθώσει την αμυντική της συμπεριφορά, η Λίβερπουλ πολύ δύσκολα θα φτάσει στην κατάκτηση του πολυπόθητου πρωταθλήματος το οποίο αναμένει 27 ολόκληρα χρόνια. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο των αμυντικών αλλά της συνολικής ανασταλτικής λειτουργίας, ωστόσο όπως και να το δει κανείς τη μεγάλη διαφορά σε μια σφιχτή άμυνα πάντα θα κάνει ο τοπ κλας τερματοφύλακας. Και τέτοιος δεν είναι ο Κάριους ούτε ο Μινιολέ!

Ένας τερματοφύλακας πολύ υψηλών προδιαγραφών δίνει ηρεμία σε ολόκληρη την αμυντική του γραμμή, καθοδηγεί τους συμπαίκτες του και μπορεί να ελέγξει το παιχνίδι ως τελευταίος γλιτώνοντας την ομάδα από περιπέτειες. Τα χρόνια που ο Ρέινα ήταν στα ντουζένια του για μια τετραετία τουλάχιστον η Λίβερπουλ δεχόταν ελάχιστα γκολ και ας μην είχε τους καλύτερους αμυντικούς ενώ οι επιτυχίες εκείνων των χρόνων στην Ευρώπη ερχόντουσαν στα νοκ άουτ ματς και από την παρουσία του Ισπανού γκολκίπερ! Πόσα ματς κράτησε την ομάδα του ζωντανή με μια ή δυο σπουδαίες αποκρούσεις πριν ένα γκολ του Τόρες ή του Τζέραρντ καθορίσει το αποτέλεσμα;

Εντελώς υποθετικά συζητώντας αυτή τη στιγμή για το πόσο μεγάλη διαφορά θα είχε για την Λίβερπουλ η ύπαρξη ενός πολύ σπουδαίου τερματοφύλακα κάτω το γκολπόστ, ας σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν ο Ντε Χέα ήταν ο γκολκίπερ στην ομάδα του Κλοπ! Με απόλυτη διαφορά ο καλύτερος τερματοφύλακας που υπάρχει στο αγγλικό πρωτάθλημα και που χωρίς αυτόν όλη την τελευταία διετία η Γιουνάιτεντ θα ήταν σίγουρα πέντε με δέκα βαθμούς χαμηλότερα στη βαθμολογία! Με τον Ισπανό, η ενδεκάδα του Κλοπ θα ξεκινούσε τα παιχνίδια, μιλώντας καθαρά στατιστικά, με περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει αφού ίσως και ένα γκολ να ήταν αρκετό.

Τώρα μερικές φορές έχεις την αίσθηση πως χρειάζονται δύο ή και περισσότερα και η αίσθηση αυτή υπάρχει διάχυτη και στην ίδια την ομάδα και στον αντίπαλο! Η Πάλας για παράδειγμα, στο τέλος του παιχνιδιού έπαιξε με τέσσερις επιθετικούς κυνηγώντας την περίπτωση να μειώσει το σκορ κάτι που σκέφτεσαι πως αποκλείεται να δοκίμαζε με την Άρσεναλ ή τη Σίτι! Αυτό το θέμα παραμένει η αχίλλειος πτέρνα για μία ομάδα που όταν βγαίνει στην επίθεση είναι χάρμα οφθαλμών αλλά όταν επιχειρεί να αμυνθεί τα καρδιοχτύπια ακούγονται χιλιόμετρα μακριά!

Η κούρσα για τον τίτλο είναι ανοιχτή και έχοντας βγάλει ένα πολύ δύσκολο κομμάτι προγράμματος, η Λίβερπουλ του Κλοπ έχει κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται πως μπορεί να είναι αυτή που θα κόψει πρώτη το νήμα, όσο όμως δεν θα έχει ένα Ντε Χέα κάτω από τα δοκάρια της θα ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί! Και θα είναι κρίμα σε μία χρονιά που μοιάζει ως ευκαιρία χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, να μην εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και να την πετάξει στα σκουπίδια επειδή δεν βγήκε στην αγορά να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες της για έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα που θα άλλαζε οριστικά υπέρ της τος ισορροπίες!