Ο Τρέβορ Φράνσις υπήρξε το παιδί θαύμα του αγγλικού ποδοσφαίρου στην δεκαετία του '70. Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος που αναφέρεται στο καινούργιο βιβλίο του «Ταξίδι στα αστέρια» (Εκδόσεις ΤΟΠΟΣ) σε μία άγνωστη πτυχή για το πώς προχώρησε ο Κλάφ στην ολοκλήρωση της μεταγραφής που συγκλόνισε τότε τον κόσμο!
Μόλις 15 ετών στην πρώτη ομάδα της Μπέρμιγχαμ, σκοράροντας πριν κλείσει τα 16, ο Τρέβορ Φράνσις έγινε το απόγευμα της 9ης Φεβρουαρίου του 1979 ο πρώτος Βρετανός ποδοσφαιριστής που ξεπερνούσε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου λιρών!
Εκείνη τη μέρα πριν 37 χρόνια, όταν η Νότιγχαμ Φόρεστ, αποφάσιζε να σπάσει τα ταμεία, πληρώνοντας διπλά χρήματα από την πιο ακριβή μεταγραφή που είχε γίνει έως τότε, του Ντέιβιντ Μιλς που είχε κοστίσει στη Γουέστ Μπρόμιτς Αλμπιον 550.000 λίρες, το ποδόσφαιρο επίσημα έπαιρνε διαζύγιο από τη λογική!
Παρά τις επιτυχίες που είχε η Νότιγχαμ κατακτώντας τον τίτλο το 1978 προερχόμενη από τη δεύτερη κατηγορία, το «Σίτι Γκράουντ» δεν γέμιζε ξεπερνώντας σπάνια το φράγμα των 32.000 και ο Κλαφ εξοργιζόταν!
Σε ένα καταπληκτικό βιβλίο του σχετικά με τον ιδιόρρυθμο Άγγλο τεχνικό, Provided You Don’t Kiss Me: 20 Years with Brian Clough, ο Ντάνκαν Χάμιλτον, ένας ρεπόρτερ που ακολουθούσε παντού τη Νότιγχαμ, γράφει: «Αποφάσισε να απαγορεύσει ακόμα και στο ραδιόφωνο να μεταδοθούν παιχνίδια όπως αυτά με την ΑΕΚ και την ελβετική Γκρασχόπερς στο Κύπελλο Ευρώπης, μήπως έτσι πήγαιναν κάποιες χιλιάδες ακόμη στο γήπεδο, αλλά μάταια! Αυτό δεν συνέβη και η Φόρεστ, ο μοναδικός από τους 92 συλλόγους που ήταν στις τέσσερις κατηγορίες και δεν είχε μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία, συντηρούμενος από τις συνδρομές των 200 μελών του, έπρεπε να ζήσει με ό,τι έμπαινε στο ταμείο».
Όπως μάλιστα σημειώνει ο Χάμιλτον, από εξιστορήσεις του ίδιου του Κλαφ και έχει πραγματικά αξία να το δούμε μέσα από τα λόγια του χαρισματικού μάνατζερ: «Τα μέλη μας κόντεψαν να… λιποθυμήσουν όταν τους είπα την ιδέα να ξοδευτεί το απίθανο ποσό του ενός εκατομμυρίου λιρών για τον 24χρονο Τρέβορ Φράνσις της Μπέρμιγχαμ. Ούτε που ήθελαν να το ακούσουν. Τότε χτύπησα το χέρι στο τραπέζι και είπα πως με αυτόν στην εντεκάδα θα μπορούσε να έρθει το τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης στο Νότιγχαμ και να βρεθούν σπόνσορες και γενικά κάποιοι επενδυτές στην ομάδα».
Το πόσο δίκιο είχε, αποδείχθηκε όταν η μετακίνηση του Φράνσις, που ήταν η πρώτη που ξεπερνούσε το ψυχολογικό όριο του ενός εκατομμυρίου λιρών, ανάγκασε όχι μόνο την Αγγλία αλλά όλο τον κόσμο να ασχολείται με τη Νότιγχαμ! Και παρότι ο Φράνσις είχε δικαίωμα να παίξει μόνο στον τελικό, αν έφτανε εκεί η Φόρεστ, ήταν ένα ρίσκο που άξιζε τον κόπο! Η Φόρεστ πήγε στον τελικό και ο Φράνσις σκόραρε στο Μόναχο κατά της σουηδικής Μάλμε χαρίζοντας το τρόπαιο σε μία ομάδα που μόλις 24 μήνες πριν ανέβαινε στη μεγάλη κατηγορία τη τελευταία μέρα του πρωταθλήματος!
Τα γκολ του Φράνσις βοήθησαν τα μέγιστα στο να ξαναφτάσει στον τελικό η ομάδα κα το 1979-80 αλλά ο ίδιος έχοντας τραυματιστεί σοβαρά στον αχίλλειο τένοντα (τον πρώτο από τους τέσσερις σοβαρούς τραυματισμούς που του αναχαίτισαν την καριέρα) έλειψε τόσο από τον τελικό το 1980 απέναντι στο Αμβούργο, αλλά και από το EURO της ίδιας χρονιάς στην Ιταλία.
Η μέρα αυτή πριν 37 χρόνια, έφερε σεισμό στην ποδοσφαιρική καθημερινότητα! Αν και έξι χρόνια νωρίτερα, το 1973 ο Γιόχαν Κρόιφ αποχωρώντας από τον Αγιαξ για τη Μπαρτσελόνα είχε ήδη σπάσει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, η μετακίνηση του δεν προκάλεσε το μεταγραφικό τσουνάμι που είχαν φοβηθεί όλοι. Μόνο στην Ιταλία είχαν ήδη ξοδευτεί αλόγιστα χρήματα με την απόκτηση του Σαβόλντι από τη Νάπολι η οποία πλήρωσε σχεδόν δυο δισεκατομμύρια λιρέτες (κάτι παραπάνω από ενάμιση εκατομμύριο δολάρια) το 1975. Ο Φράνσις ουσιαστικά πήρε στην πλάτη το φορτίο του πρώτου μονομάχου στην αρένα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Όχι πως δεν άξιζε τα λεφτά του, αλλά αυτή η τρελή εκτόξευση του ποσού τον έκανε στόχο!
Ήταν τυχερός ωστόσο που είχε να κάνει με την εκκεντρική φυσιογνωμία που λεγόταν Μπράιαν Κλαφ. Στην πρώτη του προπόνηση με την καινούργια του ομάδα, σαν σήμερα στις 10 Φλεβάρη, ο πιο ακριβός παίκτης στον κόσμο (αφού το ένα εκατομμύριο λίρες αντιστοιχούσε σε 1,7 εκατομμύρια δολάρια) προσγειώθηκε αφού υποχρεώθηκε από τον Κλαφ να σερβίρει ζεστό τσάι στους συμπαίκτες του! Στα πρώτα τέσσερα ματς πρωταθλήματος ο Κλαφ τον είχε στον πάγκο και δεν τον χρησιμοποίησε λέγοντας του πως αυτοί που έπαιζαν ήταν ήδη πρωταθλητές και πρέπει να αποδείξει πως αξίζει να είναι βασικός!
Γνωρίστηκα με τον Φράνσις μέσω του παλιού διεθνή γκολκίπερ του ΠΑΟΚ Νίκου Μιχόπουλου. Ήταν το 2002 και ο Μιχόπουλος είχε αφήσει την Μπέρνλι για την Κρίσταλ Πάλας όπου προπονητής ήταν ο Φράνσις. Αργότερα ήμασταν δίπλα δίπλα στα δημοσιογραφικά θεωρεία διαφόρων αγώνων για το Τσάμπιονς Λιγκ, όταν εκείνος σχολίαζε για το Sky Sports και μάλιστα μία φορά σε παιχνίδι της Αρσεναλ με τον Παναθηναικό μου έκανε on air σχόλιο και για το MEGA.
Όταν λοιπόν συμπληρώθηκαν τα 30 χρόνια από τη μεταγραφή που έκανε πάταγο σε όλο τον κόσμο μου έδωσε μία συνέντευξη στον ΣΠΟΡ FM, το 2009 μιλώντας μου για την πίεση που νοιώθει οποιοδήποτε νέο παιδί που πέφτουν πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας. «Ελάχιστοι μπορούν να το διαχειριστούν και ειδικά αν έχεις κοστίσει και πολλά χρήματα όπως εγώ τότε, νοιώθεις ένα αβάσταχτο βάρος στα πόδια» ήταν τα λόγια του. «Εμένα με βοήθησε η οικογενειακή ατμόσφαιρα στη Νότιγχαμ και το ότι είχα για προπονητή τον Μπράιαν Κλαφ. Ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε πως να τραβά πάνω του την προσοχή και να απελευθερώνει από το άγχος τους ποδοσφαιριστές του» συμπλήρωσε.
Τον είχα ρωτήσει αν μετά τη μεταγραφή ένοιωθε να πετά στον αέρα. Χαμογέλασε και υπογράμμισε: «Ποτέ δεν άφηνε ο Κλαφ να πάρουν τα μυαλά σου αέρα. Αυτό με έσωσε. Στη σημερινή εποχή όμως έχεις να κάνεις με 18χρονους και 20χρονους κακομαθημένους εκατομμυριούχους που τους φταίνε όλοι οι άλλοι. Πάντα και για τα πάντα. Εκτός από τον εαυτό τους» ήταν τα λόγια του. Παραμένουν επίκαιρα όλο και περισσότερο κάθε χρόνο που περνάει.
Έχουμε συνηθίσει στο αγγλικό ποδόσφαιρο να υπάρχει πάντα στο πρόγραμμα κάποιος αγώνας για την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων, τη λεγόμενη Boxing Day, αλλά πόσοι ξέρουν πως για σχεδόν 90 χρόνια παιζόταν ποδόσφαιρο και ανήμερα της 25ης Δεκεμβρίου; Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Φτάνοντας λοιπόν στα Χριστούγεννα, εδώ και δέκα χρόνια, ξέρετε πώς επιλέγω μία δική μου ενδεκάδα για το πρωτάθλημα, σε αυτές τις 17 αγωνιστικές που έχουν διεξαχθεί στη φετινή Premier League. Οι ενστάσεις φυσικά και γίνονται δεκτές και άλλωστε δεν υπάρχει κάποιος κανόνας που ορίζει τις επιλογές. Σε αυτό που θα συμφωνήσουμε, νομίζω, οι περισσότεροι, είναι πως ο καλύτερος προπονητής μέχρι τώρα είναι ο Άρνε Σλοτ που έχει τη Λίβερπουλ πρώτη και είχε το βάρος της διαδοχής του Γιούργκεν Κλοπ. Ενώ για πρώτη φορά απ' όσο θυμάμαι αυτή τη δεκαετία, δεν επιλέγω κάποιον παίκτη από τη Μάντσεστερ Σίτι! Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Μία πολύ δυνατή τετράδα έχουμε λοιπόν, στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ! Λίβερπουλ, Άρσεναλ, Τότεναμ και Νιούκαστλ. Με κάθε ενδεχόμενο να είναι ανοιχτό, για ζευγάρι τελικού. Κάποιοι λένε για ματς ανάμεσα σε «gunners» και «reds», άλλοι για ένα ντέρμπι του Βορείου Λονδίνου, και υπάρχει και ένα πιθανό ματς που «ξυπνά» αναμνήσεις από το 1974!
«Είσαι τόσο καλός, όσο το τελευταίο σου αποτέλεσμα». Σας το έχω ξαναγράψει, το έχουμε συζητήσει ξανά! Ο Ρούμπεν Αμορίν το γνωρίζει σίγουρα, αλλά αυτό, δεν πρέπει με τίποτα να στερήσει από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το δικαίωμα, να πανηγυρίζει για την επιτυχία της! Διότι το αποτέλεσμα που πήρε στο «Έτιχαντ», και ο τρόπος που πήρε τη νίκη, της ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση και της δείχνουν πως κάτι ξεκινά να κάνει σωστά. Σίγουρα, χρειάζεται επιμονή και στήριξη στον Πορτογάλο! Αλλά μία πρώτη απάντηση «ήρθε» και μάλιστα σε ντέρμπι της πόλης. Και όλα αυτά, ενώ λίγη ώρα πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, έγινε γνωστό πως αφήνει εκτός δύο «βασικούς» ποδοσφαιριστές του, ενώ είναι διαθέσιμοι! «Διπλή» νίκη, σπουδαίο απόγευμα για τους «κόκκινους διαβόλους», μία νίκη σε 11 παιχνίδια για τον Πεπ Γκουαρδιόλα… Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος.