«Που πάει η Αγγλία βρε παιδιά με τη Λέστερ, θα ξεφτιλιστεί!»
Ακόμα έχω κρατημένα κάποια από τα περσινά σχόλια που έγραφαν οι αναγνώστες και ανησυχούσαν για το μέλλον του αγγλικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη και ειδικά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Δίκιο είχαν, αλλά ταυτόχρονα και πάρα πολύ άδικο! Γιατί , βλέπετε, όλα τα σχόλια περιείχαν μία κοινή αναφορά: τη Λέστερ! Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος υπενθυμίζει σε όλους που έγραφαν το καλοκαίρι πόσο θα στοιχίσει στην Αγγλία η παρουσία των Αλεπούδων στο Champions League πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μαθηματικές ακολουθίες!
«Που πάει η Αγγλία με τη Λέστερ, θα ξεφτιλιστεί στην Ευρώπη , θα αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο» έγραφαν οι περισσότεροι ενώ μερικοί πιο καυστικοί ήταν βέβαιοι πως αν έπαιζε προκριματικά και δεν είχε απευθείας εξασφαλισμένη τη συμμετοχή θα αποκλειόταν από τον Αύγουστο! Πάλι καλά, έγραφαν κάποιοι άλλοι που τουλάχιστον υπάρχει ξανά στο Champions League η Σίτι ! Τώρα ειδικά με τον Πεπ Γκουαρντιόλα, τον άνθρωπο που φτάνει μέχρι τα ημιτελικά, μίνιμουμ κάθε χρονιά και όχι τον…αντιτουριστικό Πελεγκρίνι, θα είναι η χρονιά της!
Το πόσο αστεία φαντάζουν όλα αυτά τώρα. το αντιλαμβάνεστε! Η Λέστερ, που θα ξεφτιλιζόταν στην Ευρώπη, είναι στα προημιτελικά, μόνη εκπροσώπος από την Πρέμιερ Λιγκ! Εχοντας αποκλείσει μία ομάδα που είχε να χάσει σχεδόν πέντε χρόνια σε νοκ άουτ ματς, έχει κατακτήσει τρία σερί Europa League και πρωταγωνιστεί σε μία άκρως ανταγωνιστική La Liga φέτος, οι αλεπούδες συνεχίζουν ενώ η Σίτι του Πεπ που έπαιζε με τη Μονακό (εξαιρετική ομάδα αλλά όχι μεγαθήριο) είναι έξω αν και είχε να υπερασπιστεί ένα 5-3 από το πρώτο ματς!
Η δικαιολογία που άφησε όλο τον κόσμο άφωνο, ήταν πως η Μάντσεστερ Σίτι δεν έχει εμπειρία για τέτοια ματς! Δεν την είπε κάποιος οπαδός αλλά ο Πεπ Γκουαρντιόλα. Μάλλον δεν είχε προσέξει πως η Σίτι έφτασε μέχρι τα ημιτελικά μόλις πέρσι! Με τον Αγουέρο, τον Σίλβα, τον Ντε Μπρόινε, τον Στέρλινγκ, τον Σανιά, τον Κολάροφ, τον Φερναντίνιο, τον Κλισί που έπαιζαν στο Μόντε Κάρλο! Αλλά με τον Χάρτ κάτω από τα δοκάρια, που είχε κρατήσει τόσες και τόσες φορές τη Σίτι ζωντανή και στην Αγγλία και στην Ευρώπη και όχι τον Καμπαγέρο ή τον Μπράβο!
Ωστόσο ο Πεπ δεν τον ήθελε. Φυσικά και δεν υπάρχει η παραμικρή δικαιολογία και μην ξεχνάμε πως ο Πελεγκρίνι που απομακρύνθηκε για να έρθει μετά βαίων και κλάδων ο Καταλανός , πήγε πριν ένα χρόνο τους «Πολίτες» μέχρι τον ημιτελικό όπου ο αποκλεισμός ήρθε στο 0-0 και 1-0 από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ. Κανείς δεν του φταίει αν ξόδεψε 200 εκατομμύρια λίρες για μεταγραφές και δεν έχει καλύτερη ομάδα από πέρσι, κανείς δεν του φταίει που ο τερματοφύλακας που αγόρασε από τη Μπαρτσελόνα εξοστρακίζοντας τον Χαρτ, σε 26 τελικές στην εστία στο πρωτάθλημα έχει δεχτεί 17 γκολ! Και φυσικά κανείς δεν του φταίει που αφού ψάχνει για αμυντικό χαφ δεν πήρε τον Καντέ (με 35 εκατομμύρια ευρώ) αλλά προτίμησε τον επιρρεπή σε τραυματισμούς Γκιουντογκάν ενώ η Τσέλσι άρπαξε την ευκαιρία αποκτώντας τον Γάλλο που είναι ο κορυφαίος πάικτης της σεζόν στο πρωτάθλημα! Αλλά όταν ένας προπονητής δίνει την εύκολη δικαιολογία στους παίκτες του, την επόμενη μέρα της συντριβής από τη Λέστερ τον Δεκέμβρη, πως «οι παίκτες μου δεν μαθαίνουν στις προπονήσεις τάκλιν» τότε πρέπει να είναι έτοιμος να… λουστεί τις συνέπειες!
Αντίθετα η Λέστερ, ποια εμπειρία είχε; Καμία, αλλά η ομάδα της ξανάγινε μία γροθιά και έβγαλε όλο τον περσινό εγωισμό στο γήπεδο! Πάλεψε, πίεσε, προσπάθησε, κάλυψε όλους τους χώρους, γενικά έκανε τη ζωή των Ανδαλουσιανών (που είναι απείρως πιο ποιοτικοί ως παίκτες) πολύ δύσκολη! Ελεγα και στον ΣΠΟΡ FM πως αν παίξουν είκοσι φορές διπλά ματς Σεβίλλη και Λέστερ τις 19 πιθανότατα, θα περάσουν οι Ισπανοί, αλλά να που η μία φορά αρκεί στο ποδόσφαιρο!
Ο Σέξπηρ, δεν είναι Γκουαρντιόλα, ή Μουρίνιο, , αλλά δεν αλλάζει το γεγονός πως έκανε πολλή δουλειά στην προετοιμασία του ματς και οι παίκτες (που έφαγαν τον Ρανιέρι με τον πιο αισχρό τρόπο) αποφάσισαν να τον κάνουν μάγκα εκτελώντας κατά γράμμα τις εντολές! Τον Φλεβάρη του 1982, ο Ρον Σόντερς έφυγε από την Αστον Βίλα επειδή συγκρούστηκε με το διοικητικό συμβούλιο παρότι είχε μόλις πάρει το πρωτάθλημα, λίγους μήνες πριν μετά από 71 ολόκληρα χρόνια με την ομάδα να είναι ήδη στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ευρώπης! Ο βοηθός του, Τόνι Μπάρτον ανέλαβε και αμέσως άλλαξε το κλίμα, αφού από το πολύ αυστηρό στυλ του Iron man όπως φώναζαν όλοι τον Σόντερς, ο Μπάρτον επέτρεψε μία πιο χαλαρή ατμόσφαιρα! Λίγες εβδομάδες αργότερα, η Βίλα στον τελικό θα νικήσει τη Μπάγερν γράφοντας μία από τις πιο εξωφρενικές ιστορίες στη διαδρομή του Κυπέλλου Πρωταθλητριών! Ο εμβληματικός Μπράιαν Γκλάνβιλ υπήρξε σκληρός μαζί του αποκαλώντας τον «λαθρεπιβάτη της επιτυχίας» ωστόσο η αλήθεια είναι πως μαζίτου οι παίκτες είχαν ξαναβρεί το χαμόγελο τους!
Ο Σέξπηρ δεν φοβήθηκε πάντως πριν το ματς με τη Σεβίλλη, να πει “Why not?” όταν ρωτήθηκε αν η Λέστερ μπορεί να πάρει το τρόπαιο. Αν και η πραγματικότητα μάλλον θα μας προσγειώσει σύντομα και το πιο ωραίο ποδοσφαιρικό παραμύθι όλων των εποχών θα ολοκληρωθεί πάνω στη Μπάρτσα, τη Ρεάλ τη Μπάγερν ή τη Γιούβε, κανείς δεν μπορεί ν αφαιρέσει από τη Λέστερ το δικαίωμα στο όνειρο και κυρίως την εκτίμηση όλων πως ως πρωταθλήτρια Αγγλίας αυτή πάλεψε με νύχια και δόντια μέχρι εδώ τιμώντας τον τίτλο που πήρε! Α, και κάτι ακόμα: είμαι βέβαιος πως ο Κρεγκ Σέξπηρ θα δεχόταν με χαρά να τον λένε και αυτόν «λαθρεπιβάτη της επιτυχίας» αν, ποτέ δεν ξέρεις στη μπάλα, η ομάδα του φτάσει μέχρι τον τελικό του Κάρντιφ…
