«Special One»; Όχι για όλους...
Μπορεί να είναι μια μυθική φιγούρα σε επίπεδο προπονητών, ωστόσο ακόμα και τέτοιες προπονητικές μορφές δεν έχουν παντού θαυμαστές, φίλους και συμπάθειες. Αντιθέτως, υπάρχουν και οι προστριβές, όπως και τα κάθε είδους.... κηρύγματα προς παίκτες, όταν εκείνοι δεν ακούν ευλαβικά τον Πορτογάλο τεχνικό...
Με αφορμή λοιπόν την πρόσφατη «κρίση» στις σχέσεις Ζοσέ Μουρίνιο και Λουκ Σο, το england365.gr παρουσιάζει περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις με τον «Special One» ή που αυτές ψυχράνθηκαν στην πορεία, με την συμβολή βεβαίως και του ίδιου...
Ρικάρντο Καρβάλιο (2005)
Παρότι συμπορεύτηκε μαζί του σε τρεις απ’ τις ομάδες του (σε Πόρτο, Ρεάλ και Τσέλσι κατά σειρά), η κριτική που δέχθηκε ο έμπειρος κεντρικός αμυντικός θυμίζει αρκετά την περίπτωση του Λουκ Σο. «Ο Ρικάρντο φαίνεται να έχει προβλήματα στο να κατανοεί πράγματα, πιθανώς να πρέπει να κάνει ένα τέστ IQ, ή να πάει σε ένα νοσοκομείο, να κάνει κάτι τελοσπάντων», το… διόλου τιμητικό σχόλιο του 53χρονου τεχνικού, όταν ο Καρβάλιο διαμαρτυρήθηκε προς εκείνον, όταν δεν τον έβαλε να παίξει καθόλου στο πρώτο ματς της περιόδου 2005-06 των «μπλε» (νίκη με 0-1) με την Γουίγκαν.
Γουιλιάμ Γκαλάς (2006)
Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2006, όταν ο Γάλλος αμυντικός είχε αρνηθεί τότε να μεταβεί με την υπόλοιπη αποστολή της Τσέλσι σε τουρ στις ΗΠΑ. Κίνηση που προφανώς δεν άρεσε στον Ζοσέ Μουρίνιο, προπονητή των «μπλε» εκείνη την περίοδο, ο οποίος ως … αντίποινα, έδωσε το νούμερο 13 (που άνηκε στον Γκαλάς) στο νέο απόκτημα της ομάδας, Μίκαελ Μπάλακ. To ίδιο καλοκαίρι, ο Γκαλάς πήρε μεταγραφή για την Άρσεναλ, με το «σίριαλ» να συνεχίζεται από πλευράς της διοίκησης της Τσέλσι, που έσπευσε να προστατεύσει τον Μουρίνιο, λέγοντας πως η όλη κίνηση αποτελούσε ανευθυνότητα του παίκτη αλλά και ένδειξη έλλειψης σεβασμού προς το πρόσωπο του προπονητή του.
Τζο Κόουλ (2005)
Χάρη σε γκολ του Άγγλου χαφ, οι Λονδρέζοι είχαν πάρει μια σημαντική εκτός έδρας νίκη επί της Λίβερπουλ (0-1), στον δρόμο για τον τίτλο εκείνης της περιόδου 2004/05. Αυτό ωστόσο δεν ήταν αρκετό για τον Ζοσέ Μουρίνιο, που φρόντισε να στείλει το… ανάλογο μήνυμα προς τον Τζο Κόουλ. «Ο Τζο σκόραρε ένα γκολ που ήταν πολύ σημαντικό για μας, όταν όμως σκόραρε, το παιχνίδι τελείωσε για εκείνον. Έκτοτε ήθελα 11 παίκτες για να αμυνθούν αλλά έβλεπα μόνο 10. Χρειάζεται να βελτιωθεί για το όταν η ομάδα θα τον έχει ανάγκη και στο αμυντικό της σκέλος». Μετά από μια ακόμα «χλιαρή» εμφάνιση αργότερα με αντίπαλο την Μπέρμιγχαμ, ο «Special One» «χτύπησε» ξανά: «Του το είπα ήδη, ένα ακόμα ματς και θα τον πετάξω έξω! Πρέπει να παίζει για την ομάδα και όχι για τον εαυτό του»!
Αντρεϊ Σεφτσένκο (2006)
Ήταν δύσκολο το μεταβατικό στάδιο από τη Μίλαν στην Τσέλσι το 2006 για τον Ουκρανό φορ, το έκανε ωστόσο δυσκολότερο η συμβίωση με τον «Μου». Από τη μια ο Μουρίνιο να λέει δημοσίως πως ο Σεφτσένκο δεν συμπεριλαμβανόταν στα πλάνα του, από την μεριά του ο «Σέβα» να υποστηρίζει πως τον χρησιμοποιούσε σε λάθος – για εκείνον – θέση, ούτε του παρείχε τα κατάλληλα κίνητρα. «Ήρθε ως πρίγκηπας στην Τσέλσι, σε μια ομάδα όμως που δεν έχει χώρο για πρίγκηπες αλλά για μαχητές», ήταν το αιχμηρό σχόλιο του Πορτογάλου, όταν ερωτήθηκε για αυτόν κατά την περίοδο του στην Ίντερ. Πως να μην χαρεί μετά ο Σεφτσένκο, δημόσια πάντα, το 2014, περίοδο που οι Λονδρέζοι έχασαν δύσκολα το πρωτάθλημα από τη Σίτι…
Πέπε (2012)
Το γεγονός ότι Πέπε και Μουρίνιο ήταν συμπατριώτες ουδόλως τους εμπόδισε να τα πουν κάπως … έξω απ’ τα δόντια, στη μεταξύ τους συνύπαρξη στη Ρεάλ Μαδρίτης. Αφορμή στάθηκαν τα σχόλια του κεντρικού αμυντικού των Μαδριλένων «… σχετικά με την υποτιμητική συμπεριφορά προς το πρόσωπο του Ίκερ (σ.σ. Κασίγιας)» από τον – τότε – προπονητή τους. Mε την απόδοση του να παρουσιάζει διακυμάνσεις, ο Πέπε έχασε τη θέση του στο βασικό σχήμα της Ρεάλ σύντομα. «Τα σχόλια του Πέπε δεν είναι θέμα για να τα αναλύσεις. Θέμα είναι ότι το πρόβλημα του είναι ο Ράφαελ Βαράν. Ένα 31χρονος έχασε τη θέση του από έναν 19χρονο.» Μετά από αυτό, ήταν λογικό πως ο Πορτογάλος μπακ δεν πεθύμησε καθόλου μετά από ένα χρόνο (το 2013) τον πρώην τεχνικό του…
Ίκερ Κασίγιας (2011)
Μια σχέση που δεν στέριωσε ποτέ. Ο Ζοσέ Μουρίνιο δεν δίστασε να τα βάλει με την Ισπανίδα δημοσιογράφο Σάρα Καρμπονέρο (και σύντροφο του «Ίκερ»), μετά από εκ μέρους της δημοσίευση των πλάνων του Πορτογάλου κόουτς για τη βασική εντεκάδα, σε ντέρμπι με τη Μπαρτσελόνα, τη σεζόν 2010-11. Μετά την υπόθεση «Madrid Mole» (ο … καταδότης της Μαδρίτης), ακολούθησε, πάλι μετά από επεισόδια σε παιχνίδι με τη Μπαρτσελόνα, η κίνηση συμφιλίωσης του Κασίγιας με τον Τσάβι, το οποίο στα μάτια του Μούρινιο έμοιαζε ως προδοσία, για να «κλείσει» με τη θέση βασικού που πήρε κάτω από τα δοκάρια της Ρεάλ ο Ντιέγκο Λόπεθ. Ο Ισπανός γκολκίπερ παραδέχθηκε πέρυσι πως οι σχέσεις του μαζί του δεν ήταν ποτέ καλές, χωρίς πάντως να προβεί σε λεπτομέρειες ή περαιτέρω «πικάντικες» πληροφορίες…
Eντέν Αζάρ (2014)
Με την απογοήτευση του Βέλγου μεσοεπιθετικού έκδηλη μετά την ήττα-αποκλεισμό της Τσέλσι απ’ την Ατλέτικο Μαδρίτης, στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2014, οι δηλώσεις του προκάλεσαν εντυπώσεις: «H Tσέλσι δεν είναι φτιαγμένη για να παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, είναι καλύτερη στο να παίζει με αντεπιθέσεις. Μου ζητείται συχνά να τα κάνω όλα μόνος μου και αυτό δεν είναι εύκολο». Όπως ήταν λογικό, η… αντίδραση του Πορτογάλου ήταν άμεση: «Eίναι φυσιολογικό αυτό, δεν είναι ο τύπος του παίκτη που είναι έτοιμος να θυσιαστεί για τους υπόλοιπους. Έχουμε διαφορετική οπτική του παίκτη που φέρεται ως δεκάρι, τη δική μου και τη δική του. Για μένα, κάνει πολλά πράγματα με ή και χωρίς τη μπάλα.Τα αγαπημένα μου δεκάρια είναι ο Ντέκο και ο Σνάιντερ». Λέγεται μάλιστα πως οι σχέσεις τους έκτοτε ποτέ δεν ήταν καλές, κάτι που πολλοί αποδίδουν και στην περιορισμένη… ηθελημένα μάλλον απόδοση του Αζάρ την περσινή σεζόν, που συνέβαλε – μεταξύ άλλων – και στην απομάκρυνση του Μουρίνιο, σε μια καταστροφική για την Τσέλσι χρονιά.
Χουάν Μάτα (2013-2016)
Αν και αποτελούσε έναν από τους καλύτερους εκείνη την περίοδο παίκτες της λονδρέζικης ομάδας, η έλευση του Ζοσέ Μουρίνιο το καλοκαίρι του 2013 αποδείχθηκε η αρχή του τέλους για τον Μάτα στο «Στάμφορντ Μπριτζ». Για τον Μουρίνιο, ο Μάτα ήταν παίκτης που δεν δούλευε σκληρά στην προπόνηση, ούτε ιδιαίτερα προσαρμοστικός, επιλέγοντας έτσι περισσότερο για τη θέση του τον βραζιλιάνο Όσκαρ. Εν τέλει ο Ισπανός εξτρέμ ανηφόρισε για το Μάντσεστερ, για να κάνει αργότερα το ίδιο δρομολόγιο ο Μουρίνιο και να τον θέσει εκ νέου στην λίστα των υπό παραχώρηση παικτών. Οι εμφανίσεις του ωστόσο, καθώς και οι πολύτιμες ασίστ του μαζί με τα δέκα γκολ, τον καθιστούν πλέον εκ των σημαντικότερων, έχοντας κερδίσει έτσι με το σπαθί του την εμπιστοσύνη του Πορτογάλου.
