Μια εικοσαετία λες και πέρασε αιώνας!
Νομίζεις πως δεν είναι απλώς μια εικοσαετία πίσω αλλά σχεδόν αιώνας! Το περιοδικό Four Four Two στην Αγγλία έβαλε ένα κουίζ στους αναγνώστες του και ταυτόχρονα θύμισε σε όλους μας ποσο υποβαθμισμένο ήταν το αγγλικό πρωτάθλημα σε σχέση με το ιταλικό εκείνα τα πρώτα χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ. Γραφει ο Χρηστος Σωτηρακόπουλος.
Ειναι αλήθεια πως δυσκολεύτηκα να βρω αρκετούς από αυτούς που βλέπετε στη φωτογραφία. Παίκτες όπως ο Δανός Γιενσεν στην Άρσεναλ ή ο Γερμανός Ρόσλερ στη Σίτι, ο Τσέχος Πομπόρσκι στη Γιουνάιτεντ ή ο Ντι Ματέο στην Τσέλσι βρίσκονται γρήγορα αλλά κάποιοι άλλοι όπως ο Ολλανδός Κεν Μονκου που έπαιζε στην Τσέλσι ή ο Πίτ Ντλόβου από τη Ζιμπάμπουε που αγωνιζόταν στην Κόβεντρι, ακόμα και ο Ισραηλινός Ροζενταλ της Λίβερπουλ είναι για πολύ δυνατούς λύτες οπως θα έλεγαν στα σταυρόλεξα!
Ήταν η δεκαετία πάντως που έσωσε το αγγλικό ποδόσφαιρο. Μετά την τραγική περίοδο των 80s με το Χέιζελ και το Χίλσμπορο να ριχνουν βαριά τη σκιά πάνω από την αγγλική κοινωνία και όχι μόνο εκείνη του ποδοσφαίρου, με το χουλιγκανισμό σε έξαρση, ήρθε το Euro του 1996 σε συνδυασμό με την δημιουργία της Premier League το 1992 – 93, για να δημιουργησουν ένα διαφορετικό κοινό το οποίο ασχολήθηκε με το άθλημα.
Ήταν η περίοδος που ο νόμος Μποσμάν θα άλλαζε τα πάντα. Η ελευθερία μετακίνησης των ποδοσφαιριστών και γενικότερα των αθλητών σε κάθε μέρος της ηπείρου μας, δημιουργούσε διαφορετικές συνθήκες και σε συνδυασμό όσον αφορά το αγγλικό πρωτάθλημα με την γιγάντωση του ομίλου Sky με τα ειδικά θεματικά κανάλια μετέβαλλαν τη συνδρομητική τηλεόραση απαραίτητο αξεσουάρ στην τηλεοπτική καθημερινότητα!
Άλλωστε την ίδια εποχή και στην Ελλάδα η μεταφορά των αθλητικων γεγονότων από την ανοιχτή (κρατική και ιδιωτική) τηλεόραση προς τη σημερινή Nova που τότε λεγόταν Filmnet και έπειτα Supersport, άλλαζε τα πάντα επίσης.
Εκείνο βέβαια που συνειδητοποιεί καποιος που θα μελετήσει τους ξένους της εποχής στο αγγλικό ποδόσφαιρο (ανάμεσα τους ήταν και ο πρωτος Έλληνας που έκανε τη μετακίνηση στο νησί, ο Γιωργος Δωνης από τον Παναθηναϊκό στη Μπλάκμπερν) είναι πως οι αληθινοί σουπερστάρ λείπουν! Γιατί τότε τα λεφτά τα είχε η Ιταλία, με την Serie Α να είναι το πρωτάθλημα όπου όλοι οι πρωτοκλασάτοι ήθελαν να αγωνιστούν!
Στην Αγγλία πηγαίνουν περισσότερο δεύτερης διαλογής ξένοι, και οποιοι ποδοσφαιριστές ειχαν ολοκληρώσει τον κύκλο τους στην Ιταλία και επιθυμούσαν ένα ακόμα καλό συμβόλαιο στην Αγγλία όπως ο Γκούλιτ που πήγε στην Τσέλσι από τη Μίλαν ή ο Τόμας Μπρόλιν που από την Πάρμα προτίμησε να μετακινηθεί στην Λιντς Γιουνάιτεντ.
Σαφώς βρέθηκαν και πιο σπουδαίοι όπως η περίπτωση του Καντονά που έμελλε να αλλάξει και την σύγχρονη ιστορία της Μάντσεστερ Γιουναιτεντ ή του Ντένις Μπέργκαμπ που η Ίντερ δεν εκτίμησε και ήρθε η Άρσεναλ να του σώσει την καριέρα. Αλλά βλέπεις κάποιες λίστες και θυμάσαι πως σε μεγέθη όπως ήταν η Λίβερπουλ, θέση ξένου καταλάμβανε ο Ούγγρος. Κόσμα ή στην πρωταθλητρια Λιντς του 1992 αργότερα ο Φρανκ Στράντλι που μετά πέρασε και απο τον Παναθηναϊκό!
Επίσης εκείνη την εποχή για καθε σπουδαίο Ασπρίγια που άφηνε την πανίσχυρη Πάρμα για τη Νιούκαστλ που διεκδικούσε τίτλους υπήρχε και ενας Καναδός Γιαλοπ που πήγαινε στην Ίπσουιτς! Και για κάθε Γιούργκεν Κλίνσμαν που έκανε πάταγο στην Τότεναμ, κάποιος Σον Νταντί που ανακάλυπτε ο Σουνες για τη Λίβερπουλ.
Το πρώτο πραγματικά πολύ μεγάλο τηλεοπτικό συμβόλαιο με το οποίο το sky sports ανανέωσε το 1998 τη συμφωνία με την Premier League Άρχισε να ανοίγει σε συνδυασμό με το Champions League την πόρτα σε όλους και καλή τους ξένους με αποτέλεσμα να γεμίσει στη δεκαετία του 2000 πλέον, το νησί με όλο και σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές.
Οι Σκανδιναβοί ήταν αυτοι που πάντα προτιμούσαν την Αγγλία για αυτό και οι καλύτεροι από Δανία και Σουηδία πήγαιναν εκεί αλλά κλειδί ήταν ο ερχομός του Βενγκέρ που άλλαξε τον τρόπο που έβλεπαν τους ξένους προπονητές στη Βρετανία.
Οι ιδέες και οι επιτυχίες του Αλσατού τεχνικού στον πάγκο της Άρσεναλ, σε συνδυασμό με τους ξένους που έφερε όπως ο Βιεϊρά, ο Πετί, ο Όφερμαρς και αμέσως μετά ο Ανρί άλλαξαν για πάντα το αγγλικό ποδόσφαιρο.
Σήμερα ξανά βλέποντας κάποιους αυτά τα πρόσωπα, καταλαβαίνει πόσο μεγάλη απόσταση χωρίζει το πιο ακριβό πρωτάθλημα στον πλανήτη αυτή τη στιγμή από εκείνες τις μέρες της δεκαετίας του 90. Και παρότι ακόμα και σήμερα, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ θα τραβάνε πάντα τους κορυφαίους παικτες σαν μαγνήτης είναι δεδομένο πως οι αγγλικές ομαδες με τους ξένους ιδιοκτήτες και τα πανάκριβα τηλεοπτικά συμβόλαια θα είναι άμεσα ανταγωνιστικές.
Το νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο που θα ισχύσει από το 2019 μέχρι το 2022, με δεδομένο πως θα μπουν στη μάχη των δικαιωμάτων και κολοσσοί οπως το Netflix ή Amazon και ίσως και το Facebook θα εκτινάξει στον αέρα τα κόστη.
Υπολογίζεται με πολύ απλές σκέψεις πως κάθε ομάδα θα παίρνει πλέον από σχεδόν 240 εκατομμύρια ευρώ εγγυημένα στο καινούργιο συμβόλαιο! Άρα πλέον αυτές οι μεταγραφές των 70,80,90 και των 100 εκατομμυρίων να είστε βέβαιοι πως θα είναι καθημερινότητα!
