Όταν ο αυτοσαρκασμός παίζει... μπάλα στην Αγγλία! (video)
Αρκετά μίλια μακριά υπάρχει ένα ποδοσφαιρικό νησί με λαό ιδιαίτερο και πολύ διαφορετικό. Ένας ποδοσφαιρικός κόσμος που τον χωρίζουν έτη φωτός απ' όλους τους υπόλοιπους, εκεί που η ιδιαιτερότητα αποτελεί σήμα κατατεθέν.
Στα γήπεδα της Αγγλίας η νοοτροπία γύρω από την ποδοσφαιρική κουλτούρα είναι ασυναγώνιστα μοναδική, μια ανιδιοτελής πράξη αγάπης που υπερβαίνει τη λογική. Είναι το μέρος που οι οπαδοί δίνουν μια άλλη οπτική στην ήττα, προκειμένου να διασκεδάσουν, να γελάσουν, να διακωμωδήσουν την πίκρα τους και να επιβεβαιώσουν για πολλοστή φορά πως στην κούρσα του αυτοσαρκασμού το Νησί τερματίζει πρώτο, χωρίς αντίπαλο.
Έχοντας ξοδέψει λεφτά, σπαταλήσει ώρες και χρόνο, «καταπίνοντας» χιλιομετρικές αποστάσεις, περιμένουν να «δικαιωθούν» από την εικόνα στο χορτάρι. Ενίοτε τα πράγματα όμως δεν κυλούν όπως τα περιμένουν. Είναι το ξεχωριστό σημείο που διαχωρίζει τους φιλάθλους από την τρέλα, εκεί που ο αυτοσαρκασμός δίνει νόημα στο ταξίδι, εκεί που η απογοήτευση μετατρέπεται σε έμπνευση, με τα κάμποσα ποτήρια μπύρας να «σπρώχνουν» λίγο την κατάσταση. Με αστείρευτο χιούμορ και απαράμιλλο φλεγματικό στιλ οι Άγγλοι δημιουργούν μοναδικά -σε εκτέλεση- άσματα, ανακαλύπτοντας έναν εναλλακτικό τρόπο να... «πνίξουν» τον πόνο τους, βρίσκοντας το κουράγιο να κάνουν πλάκα με τη «λατρεία» τους.
Οι φίλαθλοι της Τότεναμ έχουν την τιμητική τους, αφού ερωτώμενοι παρακαλούν τους αντιπάλους «μπορείτε να σκοράρετε ένα γκολ για εμάς», αναγνωρίζοντας πως η ομάδα τους είναι «f***g shit». Πιο συνειδητοποιημένοι οι οπαδοί της ΚΠΡ, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως «ποτέ δεν κερδίζουμε εκτός», ενώ αυτοί της Γουέστ Χαμ «πικάρουν» και «υποβαθμίζουν» τους αντιπάλους, αφού «δεν είστε κάτι τρομερό, χάνουμε κάθε εβδομάδα». Ο λαός της Άστον Βίλα έχει βρει τρόπο να πανηγυρίζει, ασχέτως με το αν η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα «ας προσποιηθούμε ότι σκοράραμε ένα γκολ», ενώ οι φίλαθλοι της Μπόλτον έχουν και... απαιτήσεις «θέλουμε πέντε».
Τα «κοροϊδευτικά» συνθήματα δίνουν μια χαμογελαστή νότα, με τους φιλάθλους να βρίσκουν την όρεξη να τραγουδήσουν ό,τι αποτυπώνει η ομάδα τους στις τέσσερις αγωνιστικές γραμμές. Ένας τρόπος μοναδικός, που «εκτοπίζει» ευγενικά το υπόλοιπο φίλαθλο κοινό, αφού οι Άγγλοι είναι μια κατηγορία μόνοι τους. Μια κίνηση που αντανακλά στην ιδιοσυγκρασία του γηπεδικού τους λαού, αφού για εκείνους η ομάδα τους θα είναι πάντα νικήτρια. Μια ηχηρή απόδειξη πως, τελικά, το ποδόσφαιρο είναι μια υπέροχη γιορτή.
Έλενα Χαριτάκη
