Χαστούκι, μεν, αλλά απόλυτα σωστό να μην πάει Άγγλος διαιτητής στο Μουντιάλ!

Μόλις στην προηγούμενη μεγάλη διοργάνωση υπήρχε η εμφατική παρουσία του Μαρκ Κλάτενμπεργκ που σφύριξε στον τελικό του Euro το 2016. Κορυφαίος και με διαφορά εκείνη την εποχή διαιτητής όχι μόνο στο νησί αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη, ο Κλατενμπεργκ προτίμησε τα λεφτά της Μέσης Ανατολής από το να κάθεται στην Αγγλία για να τον βάζουν πού και πού να σφυρίξει την Γουότφορντ με την Κρίσταλ Πάλας! Ο στρουθοκαμηλισμος που επικρατούσε στη διαδικασία της αγγλικής ομοσπονδιας σχετικά με το ποιους επέλεγε για να προτείνει στη FIFA εξώθησε τον Κλάτενμπεργκ να φύγει και ουσιαστικά να αφήσει ορφανή την αγγλική διαιτησία.

Το 2010 στην Νότια Αφρική ένας άλλος Αγγλος διαιτητής είχε σφυρίξει τον τελικό, ο Γουέμπ και παρότι αν θυμάστε τα θαλάσσωσε μην αποβάλλοντας τον Ντε Γιονγκ για το εγκληματικό τάκλιν στον Αλόνσο (για το οποίο δεν έβγαλε καν κίτρινη κάρτα) δεν έπαυε να είναι κάτι σημαντικό να διευθύνεις το σπουδαιότερο ματς της τετραετίας!

Πηγαίνοντας πιο πίσω και φτάνοντας μέχρι τον περίφημο Τζακ Τέιλορ το 1974 στο Μόναχο, Η λίστα είναι μεγάλη και δεν αποτελείται μόνο από Αγγλους αλλά και εξαιρετικούς Σκωτσέζους Ουαλους και Ιρλανδούς ρέφερι.

Για να βρει κάποιος Μουντιάλ χωρίς βρετανική σφυρίχτρα θα πρέπει να πάει στο 1938 στο Παρίσι!  Αυτό ήταν φυσιολογικό αφού τότε οι Βρετανοί γενικά δεν αποδέχονταν  ότι η FIFA έκανε κουμάντο στο άθλημα και δεν έπαιρναν μέρος στα τουρνουά συωεπως και οι διαιτητές τους είχαν την ίδια συμπεριφορά.

Τώρα όμως, στον 21ο αιώνα, εποχή το πρωτάθλημα της Αγγλίας είναι το πιο ακριβό προϊόν στον πλανήτη στο άθλημα του ποδοσφαίρου, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλο είναι το χαστούκι. Ούτε μία επιλογή έστω και ενός διαιτητή από το νησί σημαίνει πως η FIFA Δεν έχει πειστεί ούτε από τον Αντονι Τέιλορ ούτε από τον Μαικλ Όλιβερ που είναι οι κατά τεκμήριο καλύτεροι που υπάρχουν αλλά από τον πιο παλιό και έμπειρο τον Μαρτιν Άτκινσον. Τα λάθη είναι πολλά και όχι μόνο αγωνιστικά. Η πολιτική της FA αλλά και των άλλων ομοσπονδιών οπως της σκωτσέζικης ή της ουαλικής δεν καταφερε να πείσει τα μεγάλα κεφαλια για την αναγκαιότητα ύπαρξης διαιτητή από τος χώρες που ουσιαστικά κωδικοποίησαν το σπορ και αυτό αποτελει τεράστιο πλήγμα για το πρεστίζ.

Ταυτόχρονα ένα καμπανάκι για την ανάγκη βελτίωσης της ποιότητας των διαιτητών και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρα μόνο εαν οι κακοί πάνε σπίτια τους. Ο κάθε λογης Μος και Ριντ και Πόουσον είναι τροχοπέδη στο να βγουν καινούργιοι και ικανοί. Αυτό πρέπει να είναι ένα μάθημα που στη Βρετανία πρέπει να πήραν και να το έμαθαν πια καλά.