Μια άλλη εποχή: Όταν η Λούτον υποβίβασε τη Μαν. Σίτι! (vid)
Κι όμως, είχε υπάρξει στιγμή στο αγγλικό ποδόσφαιρο που ένα γκολ έστειλε τη Μάντσεστερ Σίτι στη δεύτερη κατηγορία και κράτησε σε τοπ επίπεδο τη Λούτον! Η ιστορία της 14ης Μαΐου του 1983, το ξέσπασμα του Πλιτ και η ατάκα του για την επιγραφή... στον τάφο κάθε προπονητή.
To 2018, η Μάντσεστερ Σίτι είναι η ομάδα που έκανε τους οπαδούς της απλά να περιμένουν την ημερομηνία της επιβεβαίωσης για την κατάκτηση του τίτλου, δίχως άγχος και δίχως ισχυρό ανταγωνισμό για την διεκδίκηση της κορυφής.
Από νωρίς στη φετινή σεζόν η αρμάδα του Πεπ Γκουαρδιόλα έδειξε πως είναι... πολλές ταχύτητες πάνω από κάθε αντίπαλο στην Πρέμιερ Λιγκ, όμως, πριν από 35 χρόνια, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.
Η Λούτον, στην πρώτη της χρονιά στην πρώτη κατηγορία, χρειαζόταν ένα γκολ στο παιχνίδι απέναντι στους «πολίτες» στο Maine Road, για να παραμείνει στο τοπ επίπεδο και να υποχρεώσει τον σύλλογο του Μάντσεστερ σε υποβιβασμό. Ένα γκολ του Ράντι Άντικ με τη μπάλα ν' αλλάζει πορεία, έκρινε εκείνο το παιχνίδι, η μπάλα νίκησε τον Άλεξ Γουίλιαμς και το 1-0 που διαμορφώθηκε στο 83' υποχρέωσε τη Σίτι να... κουνήσει τη μαντήλι έπειτα από 17 χρόνια και κράτησε τους «hatters» στην πρώτη κατηγορία στην παρθενική τους παρουσία εκεί!
«Ο κόσμος με θυμάται από τους πανηγυρισμούς εκείνη τη στιγμή που μπήκα στον αγωνιστικό χώρο κι όχι από τη δουλειά που κάναμε και τη βελτίωση που είχαμε σημειώσει. Δεν με πειράζει καθόλου όμοως...» αναφέρει ο τότε κόουτς της Λούτον, Ντέιβιντ Πλιτ, ο οποίος, μάλιστα, φανερώνει την τεράστια διαφορά του ποδοσφαίρου εκείνη της εποχής, με τη σημερινή...
«Γελάω όταν βλέπω τους προπονητές να δείχνουν σχέδια και διάφορα συστήματα στους παίκτες τους προτού περάσουν στο ματς με αλλαγή. Εγώ, τότε, είχα πει στον Ράντι “μπες και καλή τύχη. Αν σου εμφανιστεί η ευκαιρία να σουτάρεις, κάν'το”. Για να κάνουμε και λίγο χιούμορ, θα έπρεπε στον τάφο κάθε προπονητή να υπάρχει η επιγραφή “ένα γκολ ακόμα...”. Πολλές φορές αυτό είναι που κάνεοι τη διαφορά ανάμεσα στην επιβίωση και τον υποβιβασμό. Ένα γκολ...».
Κώστας Ζάλιαρης
