O Τζο Τόμσον πέτυχε το πιο παλικαρίσιο γκολ
Λένε πως στη ζωή, τα πάντα είναι προκαθορισμένα . Η μοίρα του καθενός είναι γραμμένη σε ένα βιβλίο και το μοναδικό που μπορείς να αλλάξεις είναι οι σελίδες. Η ιστορία του Τζο Τόμσον όμως, μοιάζει εντελώς διαφορετική. Το england365 «ξεφυλλίζει» το ξεχωριστό παραμύθι του Βρετανού, που δε θέλησε να μάθει το «τέλος» του πρόωρα, δίνοντας ζωή τόσο σε εκείνον όσο και στη Ρότστνεϊλ.
Οι πιο σπουδαίοι ήρωες είναι βγαλμένοι μέσα από καθημερινές ιστορίες. Ιστορίες σαν μυθιστόρημα, που μοιάζουν απίστευτες κι' όμως καταφέρνουν να δίνουν χρωματιστές πινελιές στην πραγματικότητα. Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή του Τόμσον, που κατόρθωσε να βγει νικητής στην πιο δύσκολη μάχη, που δεν είχε επιλέξει ο ίδιος να συμμετέχει.
Το 2014 ο Τόμσον διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin, ένα είδος καρκίνου, το οποίο τον ανάγκασε να αφήσει στην άκρη την αγάπη του για το ποδόσφαιρο. Ο Βρετανός κατάφερε να το ξεπεράσει, πιστεύοντας πως η νίκη είναι δική του, η επάρατη νόσος όμως είχε άλλη γνώμη, «ξαναχτυπώντας» τον δύο χρόνια αργότερα. Ο Τόμσον έπρεπε να βρει ξανά τα ψυχικά αποθέματα, να βγει στον αγωνιστικό χώρο για να παλέψει, να ιδρώσει τη φανέλα της ζωής του, αν ήθελε να ξεσπάσει ο ίδιος σε πανηγυρισμούς.
«Με απλά λόγια, είμαι ελεύθερος από τον καρκίνο! Χρειάστηκα παράταση και πέναλτι, αλλά Τόμσον-καρκίνος 2-0», μοιράστηκε τον Ιούνιο του 2017 στο Twitter ο ίδιος, ανακοινώνοντας το επίσημο τέλος της πιο σκληρής αναμέτρησης. Ένα παιχνίδι ζωής, με τον Τζο να αποδεικνύει ότι είναι γεννημένος νικητής. Και μάλιστα μέσα από το προσωπικό του βίωμα, κατόρθωσε να κρατήσει «ζωντανή» την αγαπημένη του ομάδα, εκεί όπου ξεκίνησε το ποδοσφαιρικό του όνειρο, εκεί όπου -μετά από διάφορες περιπλανήσεις- αποφάσισε πως θα ήθελε να «παίξει» το φινάλε του.
Στη Σαββατιάτικη αναμέτρηση της Ρότσντεϊλ με την Τσάρλτον, η γηπεδούχος ομάδα χρειαζόταν διακαώς τη νίκη, η οποία θα τη διατηρούσε στη League One, τη Γ' κατηγορία του αγγλικού πρωταθλήματος. Ο 29χρονος, έχοντας επιστρέψει πλέον στα γήπεδα, γνώριζε πολύ καλά το συναίσθημα που δε σου δίνει επιλογές, πως το να βγεις νικητής είναι μονόδρομος. Πετυχαίνοντας στο 69' το μοναδικό γκολ του ματς, η Ρότσντεϊλ νίκησε την Τσάρλτον και ταυτόχρονα τη σωτηρία της. Ένα χρόνο μετά τη ρεβάνς του με την αρρώστια, ο Τόμσον πανηγύρισε το πιο σπουδαίο του γκολ, βρίσκοντας εκ νέου δίχτυα. Αυτή τη φορά, στο φυσικό του χώρο, στο γεμάτο «Spotland», δίπλα στους φίλους του να τον θαυμάζουν, μαζί με τους συμπαίκτες του να τον καμαρώνουν, τους φιλάθλους της ομάδας της καρδιάς του να τον αποθεώνουν.
Ο Τόμσον δίδαξε τι σημαίνει να είσαι νικητής, δίνοντας ζωή στο σύλλογο που του δίδαξε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα, τον ανέδειξε και του έμαθε την αξία της νίκης. Ο ίδιος βρήκε τον ιδανικό τρόπο να ανταποδώσει και να πει το δικό του «ευχαριστώ» στη Ρότσντεϊλ, αποδεικνύοντας πέρα ως πέρα πως το σφύριγμα της λήξης έμελλε να είναι δική του απόφαση. Το «γκολ» που δέχτηκε στις καθυστερήσεις τον ανάγκασε να υπερασπιστεί λαβωμένος τον εαυτό του, η δύναμη της ψυχής του έκανε την πιο όμορφη «απόκρουση» και το πείσμα του σκόραρε το πιο παλικαρίσιο γκολ, που τελικά, μέτρησε για... δύο.
Έλενα Χαριτάκη
