Πάντα δίπλα στη LEEDS UNITED
Γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του 60' και αποκτώντας τις πρώτες ποδοσφαιρικές εικόνες και εμπειρίες μέσα από την μαυρόασπρη κρατική τηλεόραση μία ομάδα έμελε να χαράξει την καρδιά μου , την συνείδηση μου και γενικότερα όλο μου το είναι , για την υπόλοιπη ζωή μου.
Κείμενο του Φώτη Φολτόπουλου
Αυτή ήταν και είναι η μία και μοναδική LEEDS UNITED , το όνειρο
και η πραγματικότητα των παιδικών μου χρόνων , που έγινε στην συνέχεια η
παντοτινή μου αγάπη, το πιο δυνατό μου ποδοσφαιρικό βίωμα , το πιο
αγιάτρευτο πάθος μου , η πιο λατρεμένη ενασχόληση , ο πιο μεγάλος έρωτας και ο
πιο δυνατός λόγος να κλάψω η να χαρώ , μετά την οικογένεια μου.
Συνεπαρμένος από την ακτινοβολία που εξέπεμπε η μαγική ομάδα του Don
Revie , με τον Ουαλλό Gary Sprake κάτω από τα δοκάρια , με την ατσαλένια άμυνα
, τον Paul Reaney στα δεξιά , τον μέγα μπαλαδόρο με
Βραζιλιάνικη τεχνική Terry Cooper στα αριστερά , τους
ατσαλένιους στόπερ Jack Charlton και Norman Hunter.
Τους δύο εκπληκτικούς μπαλαντέρ Johnny Giles και Billy Bremner (μας λείπει πολύ ο αρχηγός) και έχοντας στις πτέρυγες τους Σκωτσέζους στα δεξιά , τον μέγιστο Peter Lorimer και στα αριστερά το Eddie Gray που ντρίπλαρε σαν να χόρευε βαλς. Και τέλος τους προωθημένους κυνηγούς τον Allan sniffer Clarke και τον Mick Jones. Θα είναι όμως άδικο άν ξεχάσω να αναφέρω τα ονόματα σπουδαίων παικτών μας , όπως οι Paul Madeley , Terry Yorath , Joe Jordan , Rod Belfitt , Jimmy Greenhoff , Terry Hibbit , Mike O'Grady, Bobby Collins κλπ.
Δεν ήθελε και πολύ αυτή η πρώτη γνωριμία να καταλήξει σε ένα κεραυνοβόλο και παντοτινό έρωτα. Τα χρόνια περάσανε αλλά η αγάπη για τη Leeds παρέμεινε αναλλοίωτη και πιο δυνατή. Σίγουρα τα συχνά ταξίδια στο Leeds , τα τελευταία περίπου 20 χρόνια βοήθησαν ώστε να εδραιωθεί αυτό το πάθος.
Έχοντας βιώσει από κοντά , πολύ δύσκολες στιγμές την άγρια δεκαετία του 80' , έχοντας πανηγυρίσει το τρίτο πρωτάθλημα μας το 1992 και έχοντας ζήσει πολλές καλές καλές στιγμές μέχρι και το 2004 , όταν για όλους εμάς τους οπαδούς της Leeds αρχίζει το δράμα , ένας ατελείωτος Γολγοθάς , ένα βασανιστήριο διαρκείας που έφερε την ομάδα τρία χρόνια αργότερα να αγωνίζεται (ποιός θα μπορούσε να το φανταστεί) στην Τρίτη κατηγορία του Αγγλικού ποδοσφαίρου για πρώτη φορά στην ιστορία της , κατεστραμμένη οικονομικά , πλήρως ανυπόληπτη και κατασυκοφαντημένη.
Και όμως δεν πτοηθήκαμε μείναμε κοντά της , στην πιο δύσκολη τριετία της ιστορία της και την βοηθήσαμε πέρσι να προβιβαστεί στην Τσάμπιονσιπ και να που τώρα ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και μία πιθανή άνοδο στην Πρέμιερλιγκ φαντάζει ως εφικτή, ίσως και φέτος.
Πάντως ότι και αν συμβεί , η απόσταση ανάμεσα στην Ελλάδα και το West Yorkshire θα είναι πάντα πολύ μικρή , μπροστά στην αγάπη που έχω για την μοναδική μου Leeds.
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας
άποψη ή οποιαδήποτε ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
