Στο μυαλό του Φέργκιουσον
Η δουλειά ενός προπονητή, δεν αρχίζει και τελειώνει, στο κατά πόσο θα καταφέρει να βοηθήσει την ομάδα του και ταυτόχρονα να δυσκολέψει τον αντίπαλο. Κύριο γνώρισμα ενός μεγάλου κόουτς, είναι, κατ’αρχάς, να αναγνωρίζει, άρα και να αποδέχεται τις όποιες ελλείψεις στο ρόστερ και από εκεί και πέρα, μέσω της δουλειάς του να προσπαθήσει να τις καλύψει. Ο Φέργκιουσον ξέρει καλύτερα απ’όλους μας, ότι η ομάδα που διαχειρίζεται φέτος, έχει χτυπητές αδυναμίες. Γι’αυτό και απέναντι στην Σίτι, έλαβε τα μέτρα του.
Κείμενο του αναγνώστη Αλέξανδρου Μαρίνου
Αν προπονητής στην Ελλάδα, είχε αφήσει εκτός ενδεκάδας τον σε δαιμονιώδη φόρμα Μπερμπάτοφ, το πιθανότερο θα ήταν….να πηδούσαμε μέσα. Εκ του αποτελέσματος, πάντως, ο σερ δικαιώθηκε.
Πράττοντας ορθότατα, γέμισε το κέντρο του. Έβαλε λοιπόν τρεις σύρτες (Σκόουλς, Άντερσον και Φλέτσερ) οι οποίοι δεν άφησαν εκατοστό του γηπέδου χωρίς να πατήσουν, στο παραλληλόγραμμο που ορίζεται ανάμεσα από τις δύο μεγάλες περιοχές. Στο μυαλό του δεν είμαι, αλλά πιστεύω η κορυφαία μάλλον επιδίωξή τού προπονητή των γηπεδούχων, ήταν να δυσκολεύει όσο μπορεί, το να φτάνει η μπάλα στον τρομερά εγκεφαλικό ποδοσφαιριστή που λέγεται Νταβίντ Σίλβα.
Και επειδή, ποδοσφαιριστές με τέτοια τεχνικά χαρίσματα, ευφυΐα, αλλά και που έχουν την δυνατότητα να κάνουν ΚΑΘΕΤΑ μέτρα με την μπάλα-όπως και ο Γιάγια-δεν μαρκάρονται με μαν του μαν, έβαλε τους τρεις μέσους του, να αμυνθούν στον χώρο. Κάτι σαν μετεξέλιξη τού «βερού» που εφάρμοζε ο Ράπαν. Απλώς, επειδή το λίμπερο τού τότε, είναι κατ’ουσίαν σήμερα ο τερματοφύλακας, ο σερ Άλεξ το παρέταξε μπροστά και όχι πίσω από τα δύο σέντερ μπακ του. Ούτε φυσικά είναι κάτι που το βλέπουμε για πρώτη φορά.
Η Σίτι έμοιαζε να έχει τον έλεγχο στο πρώτο μέρος. Πάντως, περίμενα να βγάλει περισσότερο πάθος στο ματς.
Ασύλληπτη η σπιρτάδα του Γκιγκς στην πάσα για το 1-0 στον Νάνι. Τι να πει κανείς για τον Ουαλό. Διαμάντι. Από τα σπάνια στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Όσο για τον πορτογάλο, αν τον έχεις παρακολουθήσει μόνο τον τελευταίο έναν με ενάμιση χρόνο, εύκολα βάζεις στοίχημα ότι πρόκειται για αριστεροπόδαρο. Δεν σουτάρει μόνο, που είναι το «εύκολο»(που λέει ο λόγος εύκολο, μεγάλη τέχνη το πώς τοποθετείσαι λίγο πριν το σουτ). Αρχίζει να συνηθίζει και την ντρίμπλα του με αυτό το πόδι. Έχει δουλέψει-είναι φανερό-την πλαστικότητα που πρέπει να έχει και το υπόλοιπο σώμα, ώστε να υποστηρίζει και να επιδοτεί την κάθε του κίνηση. Μέχρι να τον μάθουν τα μπακ, θα συνεχίσει να τους παιδεύει. Έχει ακόμη ένα γεμάτο 20% για να φτάσει στο ποδοσφαιρικό του Έβερεστ. Αν συνεχίσει να δουλεύει, θα τα καταφέρει.
Από το 60ο λεπτό (και το γκολ του Ντζέκο με την βοήθεια του Σίλβα) αμφότεροι οι κόουτς έκαναν τις αλλαγές τους και το ματς άρχισε, θαρρείς χωρίς να τους ζητήσει την άδεια, να «απομακρύνεται» από τις προπονητικές τους προσταγές. Σαν να εισχώρησε άλλο ένα παιχνίδι, παράλληλα με αυτό που για μία ώρα παρακολουθούσαμε. Συστήματα και τακτικές πήγαν για καφέ και έγινε το Ολντ Τράφορντ, αλάνα. Δώστε μου χίλια μάτια να τα βλέπω, είναι τέτοια γκολ σαν του Ρούνεϊ. Για τον οποίο, ίσως οι περισσότεροι πουν, ότι μέχρι την στιγμή που σκόραρε, ψάχναμε να τον βρούμε στο γήπεδο. Εγώ πάντως είδα ότι λόγω Ρούνεϊ (που απασχολούσε συνεχώς δύο παίκτες της Σίτι) βρήκαν τόσους κενούς χώρους οι Γκιγκς και Νάνι.
Γράφεται και λέγεται κατά κόρον σε όλον τον ευρωπαϊκό τύπο όπως παρατηρώ, για την πληρότητα και μάλιστα αρκετών παικτών που διαθέτει η Μάντσεστερ Σίτι, γενικά για το ρόστερ τού συλλόγου. Χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι διαφωνώ επ’αυτού, νομίζω ότι εδώ υφίσταται μία παρανόηση. Το παράδειγμα της Ρεάλ στην τελευταία εξαετία, προσφέρει απαντήσεις, άκρως πειστικές.
(Στείλτε μας και εσείς τη δική σας άποψη ή οποιαδήποτε ερώτηση ή σχόλιο στο info@england365.gr)
