Μπαμπά άσε με να κοιμηθώ
Σίγουρα όλοι σας το ξέρετε και σχεδόν όλοι σας θα το θυμάστε. Μιλάω βέβαια για τον αξέχαστο τελικό του ''1999'' στο Champions League Manchester United vs Bayern Munchen. Ποιος δεν αγάπησε το ποδόσφαιρο τότε και ποιος δεν έμεινε άναυδος με αυτό που είδε.
(κείμενο αναγνώστη)
Η ομάδα του sir Alex με πολλά αστέρια στο roster της κάνει μια επική ανατροπή με goal στο 89' και στο 92' Teddy Sheringham και Ole Gunnar Solskjaer αντίστοιχα. Δεν θέλω και δεν θα μείνω στον τελικό θα σας πάω κάπου στα 12 χρόνια πίσω για να σας πω την εμπειρία μου τότε σαν 9χρόνος ποδοσφαιρόφιλος, ο πατέρας μου βαμμένος με τα θρυλικά χρώματα της Nottingham Forest αλλά φιλικά προσκείμενος στον sir Alex επέμενε στην νίκη της Manu, εγώ μικρός τότε και μη φέροντας άποψη, παρακολουθούσα ένα βαρετό match (άποψη 9χρόνου) μην μπορώντας να κρατήσω τα χασμουρητά μου μετά το 70' άρχισε να με παίρνει ο ύπνος, τότε ο πατέρας με συμβούλεψε να κρατηθώ διότι κατά λέξη η ''Manu είναι ομάδα του 90' και θα χτυπήσει στο τέλος''.
Εγώ μην μπορώντας να κρατήσω την νύστα μου με πήρε ο ύπνος και τα τελευταία λόγια μου ήταν ''μπαμπά άσε με να κοιμηθώ'', σίγουρα ξύπνησα μετά από κάνα 20λεπτό διότι η Manu σκόραρε στο 89' και έφερε το παιχνίδι στα ίσα o sir Alexτότε αντί να κρατήσει το score τους παρότρυνε όλους να ανέβουν και να κάνουν την ανατροπή, το match τελείωνε όμως και πριν καν το καταλάβω είχε γίνει ίσως κατά την ταπεινή μου άποψη η πιο επική ανατροπή μέχρι τότε στο Champions league.
Ο πατέρας μου ήταν αποχαυνωμένος και δεν πίστευε στα μάτια του μου φώναζε που με είχε πάρει ο ύπνος και δεν τον άκουσα (να ακούμε τους γονείς μας καμιά φορά) χάνοντας έτσι την ροή του αγώνα, εγώ από την πλευρά μου επειδή ένιωσα τόσο δέος και πόθο για τέτοιες ποδοσφαιρικές εμπειρίες, από εκείνο το βράδυ και έπειτα έγινα αυτό που λέμε κόκκινος διάβολος, φίλαθλος του ποδοσφαίρου και ποτέ ξανά δεν με πήρε ο ύπνος στην διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα.
Θεοδόσης Λιαπάκης
